Η έλευση τεχνικού διευθυντή στον Άρη και τα σωστά βήματα που πρέπει να τη συνοδεύουν

Εσχάτως διοχετεύτηκε η πληροφορία ότι ο Άρης επαναφέρει στο τραπέζι το ζήτημα της κάλυψης της θέσης του τεχνικού διευθυντή η οποία… χηρεύει εδώ και σχεδόν δυο χρόνια, μετά την όχι και τόσο πετυχημένη πρόσληψη του Ρόμπερτ Παλίκουτσα. Ως κίνηση στελέχωσης με ένα ακόμη άνθρωπο του ποδοσφαίρου, κρίνεται, εκ προοιμίου θετική για δυο λόγους. Πρώτον γιατί ο Άρης δεν… βρίθει και στελεχών και δεύτερο γιατί το ποδοσφαιρικό τμήμα και η ΠΑΕ έχουν ανάγκη από έναν άνθρωπο που να πάρει πάνω του ευθύνες, αρμοδιότητες και υποχρεώσεις, τις οποίες στον Άρη, ως επί το πλείστον αναλαμβάνει ο Θόδωρος Καρυπίδης. Σκάουτινγκ, επαφές με ομάδες, ατζέντηδες, μεταγραφές, πωλήσεις, αποδεσμεύσεις. Ένα σωρό δουλειές δηλαδή!

Οι πληροφορίες αναφέρουν ότι αυτός θα είναι από την Ισπανία. Ειδικά για τον Άρη, καμία έκπληξη ως εδώ, αφού είναι η αγαπημένη του δεξαμενή άντλησης παικτών και όχι μόνο. Προσοχή όμως. Η συγκεκριμένη αγορά δεν είναι και πανάκεια. Προσφέρει αδιαμφισβήτητη ποιότητα ακόμη και αν πάρεις ένα ποδοσφαιριστή από τη LaLiga2, αλλά χρειάζεται μέτρο και να συνοδεύεται παράλληλα και από ποδοσφαιριστές με άλλα – εξίσου αναγκαία- χαρακτηριστικά στη δημιουργία ενός ρόστερ. Η σεζόν που μόλις ολοκληρώθηκε αποτελεί την καλύτερη απόδειξη για το παραπάνω. Καλοί οι τεχνίτες αλλά οι ομάδες χρειάζονται και εργάτες…

Τα σωστά βήματα

Εδώ είναι για μένα και το λεπτό σημείο. Πριν προχωρήσει ο Άρης στην υλοποίηση του σχεδιασμού για την επόμενη σεζόν με το νέο τεχνικό διευθυντή που λογικά θα έχει αυξημένες αρμοδιότητες, οφείλει στον εαυτό του να προχωρήσει αρχικά στη συνειδητοποίηση των λαθών που συνόδευσαν κάποιες κραυγαλέες φετινές επιλογές (Σίστο, Κουάισον, Χουάνκαρ πχ) και ποια θα είναι η αγωνιστική ταυτότητα ης νέας ομάδας. Άλλωστε και μόνο το γεγονός ότι οδεύουμε και στη φετινή μεταγραφική περίοδο για διπλάσιο αριθμό μεταγραφών, αποτελεί έμμεση παραδοχή ότι κάτι δεν πήγε καλά. Αυτό θα είναι ένα σωστό πρώτο βήμα.

Το δεύτερο θα είναι ο κοινός κώδικας επικοινωνίας και η αγαστή συνεργασία που πρέπει να έχει ο νέος τεχνικός διευθυντής με τον Μαρίνο Ουζουνίδη που επιλέχθηκε στα μέσα της σεζόν με την προοπτική να… πλάσει με την εμπειρία του σε ανάλογες συνθήκες, την ομάδα της νέας σεζόν (και όχι ως κάτι προσωρινό) αφού στη φετινή οι παρεμβάσεις του ήταν ελάχιστες. Έτσι δέχθηκε κιόλας να αναλάβει μετά από τρεις διαδοχικές αρνήσεις στο παρελθόν.
Απαραίτητο στοιχείο γιατί έχουμε δει στο παρελθόν συγκρούσεις… λόγω διαφορετικής φιλοσοφίας και γιατί είθισται ο εκάστοτε τεχνικός διευθυντής να επιλέγει και τον προπονητή. Ή μην πάτε και πολύ μακριά. Το φετινό παράδειγμα ΑΕΚ, Αλμέιδα, Ριμπάλτα είναι η καλύτερη απάντηση.

Ο Μαρίνος Ουζουνίδης έχει εμμέσως πλην σαφώς, επισημάνει τις παθογένειες που κουβαλούσε η φετινή ομάδα. Τα κενά, τις ελλείψεις, τις αδυναμίες της. Άρα και τι, κατά τη γνώμη του χρειάζεται το γκρουπ. Τι πρέπει να αλλάξει σε πρόσωπα, νοοτροπίες, οργάνωση και φυσικά αγωνιστική φιλοσοφία. Έχει επισημάνει την ανάγκη ενίσχυσης του ελληνικού στοιχείου με καλούς όμως Έλληνες ποδοσφαιριστές, θέλοντας να προλάβει τυχόν… τσουβάλιασμα. Έχει καταθέσει γραπτώς τις εισηγήσεις του στη διοίκηση μόλις επιτεύχθηκε ο στόχος της 5ης θέσης. Αναλυτικά με ονόματα και διευθύνσεις.

Και αυτό είναι καλό γιατί ο νέος τεχνικός διευθυντής, εφόσον τελικά έρθει, θα έχει ένα μπούσουλα των κινήσεων που χρειάζεται η ομάδα σε αριθμό παικτών και τα χαρακτηριστικά που θέλει να έχουν ο προπονητής. Για να μην πω ότι εφόσον έχει βρεθεί ο εκλεκτός θα πρέπει ήδη να… δουλεύει πάνω σε αυτή τη λίστα, αφού αν ο Άρης εξασφαλίσει τελικά το εισιτήριο για τον δεύτερο προκριματικό γύρο του Conference League, δεν θα έχει και πολύ χρόνο στη διάθεσή του…