Ο στόχος του Άρη πρέπει είναι ένας. Η επόμενη ευρωπαϊκή πίστα

Τέλος καλό, όλα καλά λοιπόν για τον Άρη που- αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς και να μην βλέπουμε τα πράγματα με παρωπίδες- άξιζε να πάρει το τελευταίο ευρωπαϊκό εισιτήριο. Κόντρα σε φωτογραφικές διαιρέσεις και… χείρα διαιτητικής βοηθείας, όταν κάποια στιγμή στη σεζόν, φάνηκε να γίνεται ενοχλητικός, σκαρφαλώνοντας στην 1η θέση. Περσινά ξινά σταφύλια όμως, αρκεί να γίνονται μαθήματα. Φρέσκα κουλούρια τώρα. Στο δια ταύτα. Γιατί, μην ξεχνιόμαστε, σε 28 μέρες ο Άρης θα επιστρέψει στο γήπεδο για να ξεκινήσει την προετοιμασία του και δεν έχει την πολυτέλεια του χρόνου.

Πρώτα όμως μια παραδοχή. Ο Άρης, από το 2018 και εντεύθεν, όταν δηλαδή επέστρεψε στην ποδοσφαιρική κανονικότητα της Σούπερ Λιγκ, μετράει έξι στις επτά ευρωπαϊκές εξόδους. Μόνο πέρσι δεν τα κατάφερε. Αν μη τι άλλο εμφανίζει μια συνέπεια σε αυτό που συνηθίζουμε να λέμε, μίνιμουμ στόχος. Μια σταθερότητα. Παγιώνει μια κατάσταση σε ένα δύσκολο, ανταγωνιστικό, συνεχώς ευμετάβλητο και με εξωαγωνιστικές παραμέτρους πολλές φορές, περιβάλλον του ελληνικού πρωταθλήματος. Ειδικά με πέντε ευρωπαϊκά εισιτήρια στην Ελλάδα, το να μην εξασφαλίζεις, τουλάχιστον το ένα, θεωρείται πλέον κραυγαλέα αποτυχία. Το πιστώνουμε στο club και πάμε σε αυτό που πρέπει από εδώ και πέρα να είναι ο στόχος.
Η αξιοποίηση του ευρωπαϊκού εισιτηρίου που κατέκτησε, γιατί όλες τις προηγούμενες (έξι) φορές δεν κατάφερε να πάει πέρα από τον τρίτο γύρο, γνωρίζοντας μάλιστα και μερικούς ταπεινωτικούς αποκλεισμούς, τύπου Κόλος Κοβαλίβκα και Αστάνα. Δεν ξέρω αν ο Άρης καταφέρει να φτάσει στη League Phase του Conference League όταν πρέπει να κάνει τρεις διαδοχικές προκρίσεις μέσα στο κατακαλόκαιρο, όντας μάλιστα και στους ανίσχυρους από τον 3ο γύρο και μετά. Θα συνιστά μια μικρή εποποιΐα που θέλει τιτάνια προσπάθεια και φυσικά και λίγη τύχη.

Τα προαπαιτούμενα

Κυρίως όμως θέλει άλλα πράγματα που το επόμενο διάστημα θα φανεί αν έχει προνοήσει για αυτά, μαθαίνοντας από τα λάθη παρελθόντων ετών που του κόστισαν πρόωρους αποκλεισμούς. Οργάνωση, μεθοδικότητα, πλάνο, σωστές επιλογές και συγκεκριμένη αγωνιστική φιλοσοφία που δεν θα βασίζεται στο ράβε-ξήλωνε κάθε καλοκαίρι. Στην ουσία τώρα αρχίζουν τα δύσκολα, αφού ο αστερίσκος του τελικού του κυπέλλου, είχε «παγώσει» τις κυοφορούμενες εξελίξεις σε όλα τα ζητήματα. Από σήμερα η μπάλα είναι στα πόδια του Θεόδωρου Καρυπίδη. Ακούγεται ότι προγραμματίζει μια συνέντευξη τύπου. Ότι θα επαναφέρει στο οργανόγραμμα την κάλυψη της θέσης του τεχνικού διευθυντή. Ότι έχει κάνει επαφές με υποψήφιους μεταγραφικούς στόχους. Εμένα προσωπικά λίγο με ενδιαφέρει αν θα γίνει συνέντευξη τύπου. Μεγαλύτερη σημασία έχουν από σήμερα οι πράξεις που θα μας φανερώσουν ποιο είναι το πλάνο για την ομάδα της επόμενης σεζόν καθώς και τον τρόπο υλοποίησής του. Ποιο το επίπεδο προεργασίας που έχει γίνει και με ποια φιλοσοφία θα… χτιστεί ο νέος Άρης. Αν έρθει μάλιστα και τεχνικός διευθυντής, είναι λογικό ότι θα έχει αυξημένη συμμετοχή σε αυτό, άρα είναι σημαντική η έγκαιρη πρόσληψή του.

Το καλό για τον Άρη φέτος είναι ότι έχει ένα προπονητή που… κουβαλά μαζί του δυο σημαντικά πλεονεκτήματα, απαραίτητα για αυτό που έχει μπροστά τους επόμενους 2-3 μήνες. Ο Μαρίνος Ουζουνίδης έχει ευρωπαϊκή εμπειρία με ελληνική ομάδα και μάλιστα πετυχημένη αφού κατάφερε να μπει στους ομίλους του Τσάμπιονς λιγκ με την ΑΕΚ με βασικό αμυντικό χαφ, ένα παίκτη που θέλει να φέρει και στον Άρη. Τον Γαλανόπουλο. Άρα ξέρει καλά τι πρέπει να κάνει για να ετοιμάσει την ομάδα του για ένα ευρωπαϊκό μαραθώνιο. Τι κινδύνους κρύβει.

Το δεύτερο πιο σημαντικό είναι ότι ξέρει και την ομάδα του και τι πρέπει να αλλάξει προκειμένου να προσπαθήσει να φτάσει να διεκδικήσει την είσοδό της στη League Phase του Conference League που εκτός από πρεστίζ και βαθμούς θα προσφέρει και αναγκαία έσοδα. Το πόσο σημαντικός είναι δηλαδή ένας ελάχιστος κορμός παικτών πάνω στον οποίο θα βασιστεί, ειδικά στους πρώτους δυο γύρους, αφού όπως έχει διδάξει η ιστορία, τις προκρίσεις στους πρώιμους προκριματικούς, τις δίνει η… περσινή ομάδα. Από εκεί και πέρα γνωρίζει καλά και τις αδυναμίες του γκρουπ. Τις παθογένειές του. Τις κακοτεχνίες του και πως αυτές πρέπει να διορθωθούν. Δηλαδή ποια χαρακτηριστικά οφείλουν να έχουν οι παίκτες που θα έρθουν να προστεθούν σε όσους θα αποφασιστεί να παραμείνουν.

Ποδοσφαιριστές που εκτός από ικανότητες, θα πρέπει να έχουν κίνητρο και προσωπική φιλοδοξία την οποία θα εναρμονίσουν με αυτή του club. Που θα προσθέσουν εντάσεις και υψηλές ταχύτητες που είναι απαραίτητες στο σύγχρονο ποδόσφαιρο αλλά και σε αυτό που έχει ως προπονητική ταυτότητα ο Ουζουνίδης. Που αν γίνεται, να μπορούν να καταλάβουν το μέγεθος της ομάδας και το ταβάνι που καλείται να… τρυπήσει. Κάποιοι καλοί Έλληνες με προσωπικότητα θα βοηθούσαν σε αυτό ώστε να μεταφέρουν και στους υπόλοιπους τη δίψα αλλά και την ανάγκη που έχει το πιστό κοινό του Άρη, να δει την ομάδα του να μεταβαίνει επιτέλους στην επόμενη ευρωπαϊκή πίστα και να δημιουργεί καινούργια σημεία αναφοράς.

Από σήμερα λοιπόν τα μανίκια σηκώνονται και αν μη τι άλλο οι επόμενες 65 μέρες ως το πρώτο ευρωπαϊκό παιχνίδι (24/7) θα μας δείξουν και το μέγεθος της προοπτικής που θα γεννήσουν…