Πίστη στις συνήθειες!

Στην άλλη άκρη της τηλεφωνικής γραμμής, η φωνή ακούστηκε σθεναρή και σίγουρη:

«Ελάχιστα πράγματα θα αλλάξει ο Ολυμπιακός. Σχεδόν τίποτα». Αυτός που μιλούσε προφανώς γνώριζε.

 Δεν είναι και αποκρυπτογράφηση του κωδικού Ντα Βίντσι βεβαίως. Είναι αρκετά γνωστό ότι στη φιλοσοφία του Γιώργου Μπαρτζώκα, ο όρος «αλλαγή» στην τακτική δεν είναι ακριβώς ο αγαπημένος του. Ο κόουτς Β μένει πιστός στις αρχές του πάντα, έχοντας τεράστια εμπιστοσύνη σε αυτά που διδάσκει τα τελευταία 4 χρόνια. Και που έχουν αποφέρει, όχι μόνο συμμετοχές στο Φάιναλ Φορ, αλλά μία οικουμενική και άνευ προηγουμένου αναγνώριση.

 Αυτό που δεν έχει φέρει -ακόμα- είναι το τρόπαιο της Ευρωλίγκας. Και προκειμένου να το πετύχει αυτό έχει ακόμα δύο εμπόδια να ξεπεράσει. Το πρώτο είναι σίγουρα η Μονακό.

 Και πόσο παράξενο ματς απ είναι αυτό, αλήθεια…

Στις 27 Μαρτίου, ο Ολυμπιακός, ο οποίος είχε εξασφαλίσει το πλεονέκτημα έδρας και ήταν το αδιαφιλονίκητο φαβορί για την πρωτιά ηττήθηκε στο ΣΕΦ με 80-77. Έχουν περάσει σχεδόν δύο μήνες από τότε, και στην «Εtihad Arena» πολλά πράγματα θα είναι διαφορετικά σε σχέση με τότε.

 Στο ΣΕΦ η Μονακό είχε στο αρχικό σχήμα της τον Καλάθη και τον Μοτεγιιούνας, ενώ ο Ολυμπιακός έπαιξε χωρίς τον Μιλουτίνοφ… Πλέον, ο Έλληνας γκαρντ και ο Λιθουανός Σέντερ έχουν υποχωρήσει πάρα πολύ στο rotation, ενώ ο Μιλού είναι παρών και υγιής.

 Στο τελευταίο ματς με την Μπαρτσελόνα, στο 5ο και καθοριστικό, η Μονακό, ξεκίνησε με Τζέιμς, Στράζελ, Ντιαλό, Μπλοσομγκέιμ και Τάις, αλλαγμένη κατά τα 3/5 σε σχέση με το προ διμήνου ραντεβού του Πειραιά και φαίνεται ότι ο Βασίλης Σπανούλης κάπως έτσι προσπαθεί να συνθέσει τα κομμάτια της φιλοσοφίας του, που έχει τους εξής πυλώνες:

• Πολύ δυνατή άμυνα 
• Ταχύτητα 
• Δημιουργία 

Κάθε ένας από τους τρεις πυλώνες έχει τη δική του πιο ενδελεχή ματιά φυσικά:

ΑΜΥΝΑ:Επί εποχής Σπανούλη, έχει γίνει μία τεράστια προσπάθεια ώστε η Μονακό της απόλυτης ελευθερίας και του δαιμονιώδους μοτίβου, να γίνει μία ομάδα με αμυντική συνέπεια. Αυτό δε σημαίνει ότι τα καταφέρνει πάντα. Το μήνυμα όμως έχει περάσει από το προπονητικό τιμ. Οι Γάλλοι, προσπαθούν (τουλάχιστον στα πρώτα 16 δευτερόλεπτα) να πιέσουν πάρα πολύ, να χαλάσουν την κυκλοφορία του αντιπάλου και να τον βγάλουν έξω από τις συνήθειες του… Πέραν αυτού όμως, μία ομάδα που θα επιδείξει υπομονή, είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα βρει την κατάλληλη επιλογή. Είναι μάλιστα χαρακτηριστικό ότι έχει σημαντική αδυναμία στην αντιμετώπιση του roll που κάνει ο ψηλός μετά τη συνεργασία με τον περιφερειακό, όπου δέχεται 1.16 πόντους ανά κατοχή στα 75 φετινά παιχνίδια της σε όλες τις διοργανώσεις. Όπως η Φενέρ, έτσι και η Μονακό επιχειρεί να σταματήσει τις ευκαιρίες του αντιπάλου για spot up. Και τα καταφέρνει καλά… Όχι τόσο στους πόντους που δέχεται ανά κατοχή (0.973, που είναι average, σύμφωνα με το Synergy), όσο στη συχνότητα με την οποία ο αντίπαλος βρίσκει ένα spot up! Πως επιχειρεί να το κάνει; Προσπαθώντας να αρνηθεί τις εισαγωγικές πάσες των plays του αντιπάλου και να τους οδηγήσει αμέσως σε μία συνεργασία pick n’ roll ώστε να αλλοιώσει το ρυθμό της επίθεσης. 

ΤΑΧΥΤΗΤΑ:Σύμφωνα με το Synergy η Μονακό είναι μέσα στο 7% των ομάδων όλου του κόσμου (πλην ΝΒΑ) που παρακολουθεί η πλατφόρμα σε συχνότητα επιθέσεων στο ανοιχτό γήπεδο. Το 11% των κατοχών της ολοκληρώνονται στο transition, παίρνοντας 1.213 πόντους ανά κατοχή όταν η επίθεση καταλήγει σε εκτέλεση. Φυσικά, με Στραζέλ, Τζέιμς, Οκόμπο και Μπλοσομγκέιμ (αλλά και παίκτες που έρχονται από τον πάγκο) έχει το προσωπικό να το εφαρμόσει…

 ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ:Ο Σπανούλης, όταν προσγειώθηκε στο Μονακό είχε πολύ σαφές το πλάνο στο μυαλό του: Ήξερε ότι είχε παίκτες που κάθε συνάδελφος του θα ήθελε να απολαμβάνει την ευλογία να διαθέτει… Ο Τζέιμς και ο Οκόμπο είναι πρόσωπα που κάθε ομάδα θα πλήρωνε αδρά για να έχει στο ρόστερ της. Ήξερε άριστα, ότι αν τους επιτρέψει να ξεδιπλώσουν όλη την αθλητικότητά τους σε συνδυασμό με το ταλέντο τους, βάζοντας όμως και πολύ διάβασμα του γηπέδου στις αποφάσεις τους, η επίθεση του θα ήταν θαυμάσια. Κι αυτό επιχειρεί να κάνει… Η Μονακό επιτίθεται συνήθως με pick n roll, το οποίο μπορεί να φέρει ένα iso. Ο Σπανούλης δεν έχει δαιμονοποιήσει το iso, κάθε άλλο. Εξάλλουν, από τις σχεδόν 900 ομάδες που μελετά το synergy μόνο το 3% έχει περισσότερες iso κατατάσεις από τη Μονακό. Αυτό που προσπάθησε ο Σπανούλης είναι είτε μετά από συνεργασίες, είτε σε καταστάσεις iso, οι παίκτες του να έχουν το μυαλό τους και στην πάσα, κάτι που δεν έχει πάει καθόλου άσχημα μέχρι τώρα. Αρκεί μόνο να αναφερθεί ότι σε καταστάσεις iso που περιλαμβάνουν πάσες στη συνέχεια, η Μονακό παίρνει 0.95 πόντους ανά κατοχή, ενώ στα pick n roll, που καταλήγουν σε τελική πάσα και δεν έχουν άμεση εκτελεση, σκοράρει με 1.042 ανά κατοχή. Μόνο το 4% των υπόλοιπων ομάδων του Synergy, σκοράρει πιο συχνά.  

Αρκετά όμως με τους αριθμούς… Πάμε να δούμε τι άλλο χαρακτηρίζει τη Μονακό επί εποχής Σπανούλη:

• Σπάνια θα δούμε post up παιχνίδι από τους ψηλούς, ωστόσο σε early καταστάσεις, αλλά και στο 5 εναντίον 5, ο Σπαν εμπιστεύεται τον Νταλό για να τρέξει επιθέσεις, ή να εκτελέσει. 
• Τα περισσότερα παιχνίδια της ξεκινούν από την κορυφή, ενώ παρατηρούμε αρκετές φορές και σκριν μεταξύ περιφερειακών παικτών, μόνο και μόνο προκειμένου ο χειριστής να τραβήξει στην αλλαγή έναν πιο αδύναμο αμυντικό (άρα μην παραξενευτείτε αν δείτε συνεργασίες Ντιαλό με Τζέιμς ή Οκόμπο για να πάρουν πάνω τους τον Φουρνιέ)
• Ο Μονακό δεν είναι μία ομάδα που σουτάρει καλά από το τρίποντο. Στη φετινή Ευρωλίγκα ήταν μόλις η 11η σε ποσοστό με 36%, κάτι που θεωρητικά ευνοεί τον τρόπο με τον οποίο αμύνεται ο Ολυμπιακός, ο οποίος προτιμά να κλείνει στη ρακέτα στις συνεργασίες των αντιπάλων. 
• Συχνά, μετά από καταστάσεις συνεργασίας, θα δούμε τον χειριστή να δοκιμάζει μία σχετικά άβολη πάσα, στον παίκτη που είναι στην πλάτη του (και όχι στον ψηλό ή σε αυτούς που είναι μπροστά του). Αυτό γίνεται για να εκμεταλλευτεί την ικανότητα των κοντών παικτών στο close out, δοκιμάζοντας μία πάσα που θεωρητικά οι περισσότερες άμυνες δεν περιμένουν και τους βάζουν από τα πρώτα δευτερόλεπτα σε διαδικασία close out. 
• Ο Σπανούλης έχει προσπαθήσει πολύ, αλλά δεν είναι εύκολο να αλλάξει το …δέρμα των παικτών του. Τι σημαίνει αυτό; Ότι αν οι γκαρντ του πιεστούν αρκετά, είναι αρκετά πρόθυμοι να βγουν από το pattern και να οδηγηθούν σε μία …ανάστα ο Κύριος επίθεση, ή να κάνουν το λάθος. Γενικά δεν είναι όσο συνπείες θα έπρεπε για να διατηρήσουν τον έλεγχο του παιχνιδιού. 
• Με ή χωρίς Τάις, η Μονακό είναι μία ομάδα με εμφανή αδυναμία στα ριμπάουντ. Τόσο στα αμυντικά όσο και στα επιθετικά. Μάλιστα, ειδικά στα επιθετικά ήταν 15η φέτος στα συνολικά διεκδικούμενα στην Ευρωλίγκα. Όχι και πολύ καλά. Μάλλον άσχημα για μία ομάδα που παίζει στο Φάιναλ Φορ. 
• Μπορεί να δοκιμάζει πολλές φορές το short roll ειδικά με τον Τάις και τον Τζαϊτέ, αλλά η συστηματοποίηση των συνηθειών των υπόλοιπων παικτών σε τέτοια κατάσταση δεν είναι τόσο ισχυρή. Ετσι πολλές φορές η μπάλα καταλήγει πάλι στα περιφέρεια (όχι σε ένα close out), ή σε ένας εναντίον ενός του Τάις κυρίως με τον αντίπαλό του. Χωρίς εξαιρετική επιτυχία.

Τα αντίδοτα του Ολυμπιακού σε όλα αυτά ποια είναι λοιπόν:

• Νούμερο 1 και ο πιο βασικός πυλώνας για να έρθει η νίκη: Πίστη στις συνήθειες! Ο Ολυμπιακός είναι η πιο συνεπής και η πιο πιστή ομάδα της Ευρωλίγκας στις συνήθειες της, γνωρίζοντας ανά πάσα στιγμή τι πρέπει να κάνει κάθε παίκτης ανάλογα με τη θέση της μπάλας. Και πως μία επίθεση πρέπει να συνεχιστεί αν ο αντίπαλος απαγορέψει μία επιλογή! Η Μονακό θα πιέσει, θα προσπαθήσει να τον βγάλει από τις συνήθειες του και να τον οδηγήσει σε iso φάσεις ή σε pick n roll ύστατης επιλογής. Όσο πιστός παραμείνει σε αυτά που κάνει άριστα στην επίθεση, τόσες περισσότερες πιθανότητες θα έχει να ευστοχήσει. Όσο περνάει η ώρα η άμυνα των Γάλλων μειώνεται σε ενέργεια. 
• Να αποθαρρύνει τον Τζέιμς να πάει στο iso. Αν όμως το κάνει τελικά, η άμυνα να τον οδηγήσει πολύ βαθιά μέσα στο καλάθι (όπως συνηθίζει) όπου θα τον περιμένουν ο Φαλ, ο Μιλουτίνοφ, ή ο Ράιτ. Με τόσο μεγάλα κορμιά μπροστά του ο Τζέιμς είναι δεδομένο ότι θα δυσκολευτεί πάρα πολύ. Άρα, είναι ένα παιχνίδι, όπου η παρουσία και η συγκέντρωησ του Φαλ είναι εξαιρετικά ζωτικής σημασίας για τον Ολυμπιακό. 
• Να κάνει χρήση των φάουλ! Να δεχτεί όσο γίνεται λιγότερους εύκολους πόντους στο ανοιχτό γήπεδο. 
• Να πάρει τα αμυντικά ριμπάουντ και να διεκδικήσει όλα, μα όλα τα επιθετικά. 
• Να κάνει ισχυρά σκριν στην επίθεση ώστε να βάλει την Μονακό σε καταστάσεις ανισορροπίας και να κάνει challenge την ομαδική ετοιμότητα της άμυνας να ανταποκριθεί (σε βοήθειες και περισοτρφές). 

Και κάπως έτσι φτάνουμε στο τέλος. Σε λίγες ώρες ο Ολυμπιακός πέφτει στη μάχη. Είναι πιο έμπειρος, πιο δομημένος, πιο μπαρουτοκαπνισμένος. Είναι όμως ένα παιχνίδι. Και ένα παιχνίδι, όλα μπορούν να συμβούν. Η διαφορά σε τέτοια ματς δε γίνεται αρχικά από το ταλέντο, αλλά από το μυαλό και πόσο αυτό είναι έτοιμο να διαχειριστεί τις συνθήκες.