«Άσχημη» νίκη με άγρια, ερυθρόλευκη ομορφιά

Το πρόγραμμα της Euroleague είναι σκληρό, στα όρια του απάνθρωπου. Συχνά παιχνίδια ανά 48 ώρες, ταξίδια, υψηλές απαιτήσεις. Αυτή είναι η φύση της διοργάνωσης και όσο «ψυχρό» και αν ακούγεται, that's life, take it or leave it. 

Ο Ολυμπιακός είχε απέναντί του την καλύτερη επιθετικά ομάδα της διοργάνωσης, τουλάχιστον ως τώρα, την Χάποελ Τελ Αβίβ και κατάφερε να την κρατήσει στους 58 πόντους (όταν πριν από δύο μέρες έφαγε 90 από τη Μονακό στο ίδιο γήπεδο), παρά το γεγονός πως το μπάσκετ που έπαιξε δεν ήταν...σέξι (ιδιαίτερα στην επίθεση). Η άμυνά του «έβγαλε τα σπασμένα» και ο Ολυμπιακός πήρε μία θεωρητικά «άσχημη» νίκη λέγοντας και «ευχαριστώ πολύ».

Άγχος, πίεση σε...'κατάσταση συναγερμού'

Το ένα λάθος διαδεχόταν το άλλο. «Ήταν εκνευριστικό να το βλέπεις», το είπε καθαρά ο Γιώργος Μπαρτζώκας. Ο Ολυμπιακός δεν είναι συνηθισμένος να κάνει τόσα πολλά, τόσα μαζεμένα και αβίαστα λάθη. Δεν βλέπουμε συχνά τον Φουρνιέ να πασάρει στον πάγκο της αντίπαλης ομάδας, ούτε τον Βεζένκοβ να βρίσκει τα χέρια του αντιπάλου αντί για εκείνα του συμπαίκτη του.

Τα έκαναν, οκ. Οι παίκτες δεν είναι σε καμία περίπτωση ρομπότ, ούτε παίζουν με τσιπάκι που πατάς κουμπί και βγάζει φάσεις. Όσο πιο γρήγορα το αντιληφθούμε, τόσο καλύτερα θα κυλήσει όλο. Η σεζόν στην Euroleague κινείται σε εξωφρενικούς ρυθμούς, τα λάθη είναι αναμενόμενο πως θα γίνουν απλά σε μερικές περιπτώσεις - όπως στο ματς με την Χάποελ - έρχονται στον υπέρτατο βαθμό. 16 ασίστ για 16 λάθη δεν το λες και συνηθισμένο για τον Ολυμπιακό. «Ήμασταν σε κατάσταση συναγερμού», είπε ο Τόμας Γουόκαπ στο Athletiko και αυτό λίγο-πολύ κάνει sum up όλα τα παραπάνω. 

Νίκη με άγρια ομορφιά 

Το ματς στο ΣΕΦ τα είχε όλα εκτός από ποιοτικό μπάσκετ. Ένταση, «μπασκετικό ξύλο», παράπονα, πάθος και σκληρές μάχες. Με το επιμέρους 11-4 στην τρίτη περίοδο, ο Ολυμπιακός όχι απλά επέστρεψε από το -6 του πρώτου μέρους αλλά έδωσε τον ρυθμό στο υπόλοιπο του ματς αφήνοντας την Χάποελ... έξω από τα νερά της.

Από αυτή την άποψη το ματς στο ΣΕΦ σε... πώρωνε. Αν το δεις όμως πιο αθλητικά, ποιοτικά δεν ήταν καλό. Ακόμα όμως και με «άσχημες νίκες» χτίζεται μία ηρεμία, μία συνήθεια και ένα αγωνιστικό DNA ενόψει της συνέχειας που ακόμα είναι μακρά. Και όχι, αυτό του Ολυμπιακού δεν είναι οι 16 ασίστ για τα 16 λάθη που αναφέραμε παραπάνω αλλά η «σκυλίσια» άμυνα που έπαιξε ιδιαίτερα στο δεύτερο μέρος κρατώντας στους 58 πόντους μία ομάδα επιθετική (την καλύτερη ως τώρα), όπως η Χάποελ Τελ Αβίβ.

Ένας θα κρίνει τι χρειάζεται ο Ολυμπιακός 

Μετά από 8 αγωνιστικές στην Euroleague οριακά όλες οι ομάδες χρειάζονται από κάτι. Μία κίνηση ανανέωσης. Άλλοι «πονάνε» στους ψηλούς, άλλοι στους κοντούς και άλλοι εξετάζουν την αλλαγή προπονητή. Όλοι κάτι θέλουν. Ο Ολυμπιακός για την ώρα θέλει την υγεία του (πάνω από όλα) και προπόνηση, κάτι που σπανίζει με τα δεδομένα της Euroleague. 

O Mπαρτζώκας ωστόσο, σε κάθε περίπτωση στηρίζει το υλικό του, το έχει διαλέξει και το πιστεύει. Θέλει να το δει ολοκληρωμένο, όπως το είχε στο μυαλό του και ύστερα θα κρίνει τι πρέπει και αν πρέπει να αλλάξει κάτι. 

Για την ώρα πάντως ο Τάιλερ Ντόρσεϊ κάνει τη σεζόν της ζωής του (με κάποια λάθη ή χωρίς), ο Μιλουτίνοβ νιώθει πολύ άνετα με τις ευθύνες και τον ρόλο του βασικού σέντερ, ο Γουόκαπ νιώθει υγιής και καλά και ο Εβάν Φουρνιέ ακόμα ψάχνεται αλλά είναι δεδομένο πως θα το βρει. 

Δύσκολα ματς θα έρθουν. Κακές ήττες, εκπληκτικές νίκες και άσχημα - από άποψη μπάσκετ - παιχνίδια. Το στοίχημα σε όλο αυτό το ταξίδι της Euroleague είναι η διάρκεια και η διαχείρηση.