Αυτό που άξιζε η ΑΕΚ στο ΣΕΦ, θα το πάρει στο Final 4 του BCL στη Sunel Arena

Το 40λεπτο στο ΣΕΦ τελειώνει και από τη μία πλευρά υπάρχει ανακούφιση, από την άλλη στεναχώρια για μια μεγάλη νίκη που θα άλλαζε πλήρως τα δεδομένα στο πρωτάθλημα. Την οποία φυσικά και δεν θα περίμενε κανείς.

Η ΑΕΚ Betsson πήγε στο Φάληρο για να αντιμετωπίσει τον Ολυμπιακό, 5 μέρες πριν από την μεγαλύτερη πρόκληση της σεζόν και έδειξε πως όταν υπάρχει ισχυρό δέλεαρ δεν κάνει... εκπτώσεις στην απόδοσή της. Η ομάδα του Ντράγκαν Σάκοτα έπαιξε στα ίσα όλο το 40λεπτο, κόντρα σε μια ομάδα που μόλις είχε πάρει την πρόκριση για το Final 4 της Euroleague, έπειτα από μια άκρως απαιτητική σειρά με αντίπαλο την Ρεάλ Μαδρίτης.

Αυτή η συνθήκη οδήγησε τον Γιώργο Μπαρτζώκα στο να υποτιμήσει την Ένωση. Δεν χρειάζονται λόγια για να πει κάποιος αν όντως το έκανε ή όχι, οι πράξεις του Έλληνα προπονητή το μαρτυρούν. Το γεγονός πως άφησε εκτός τον Φουρνιέ και δεν έβαλε δευτερόλεπτο τον Βεζένκοφ στο παρκέ αν μη τι άλλο έδειξε πως δεν θεωρούσε το συγκεκριμένο παιχνίδι αντάξιο για να παίξουν τα δύο πιο βαριά συμβόλαια της ομάδας του.

Η Ένωση «τιμώρησε» αυτή την προσέγγιση του Ολυμπιακού, παρά τα δικά της προβλήματα. Ο Μπράις ένιωσε ενόχληση στον δεξιό ώμο, ο Καράμπελας έβγαλε πρόβλημα στη γάμπα κατά τη διάρκεια της προθέρμανσης. Μην ξεχνάτε πως από τη μία παρατάσσονταν 20+ εκατομμύρια στο τραπέζι και από την άλλη ένα μπάτζετ που έφτανε μαξ στο 1,8 εκατ. ευρώ. Άρα καταλαβαίνει εύκολα κάποιος πως κάθε απώλεια για την δεύτερη ομάδα θα ήταν κομβική.

Ακόμα και έτσι όμως η ΑΕΚ Betsson ήταν καλύτερη από τον αντίπαλό της, μια ομάδα με το δεκαπλάσιο -και πλέον- μπάτζετ. Κάτι που αναμφίβολα αποτελεί «δήλωση». Όχι μόνο για την εικόνα της ομάδας στο δεύτερο μισό της σεζόν, αλλά και για την μεγάλη πρόκληση που έρχεται στο Final 4 του BCL.

Στο παρκέ του ΣΕΦ η Ένωση είδε τον Ολυμπιακό να ανοίγει τη διαφορά μετά το 27'. Το 57-55 έγινε 68-58 στο τέλος του δεκαλέπτου και στις αρχές του τέταρτου ο Πίτερς έγραψε το 71-58. Εκεί όλοι πίστεψαν πως το παιχνίδι θα τελείωνε. Η ΑΕΚ όμως έμεινε στο πλάνο της και κατάφερε να ανατρέψει τα δεδομένα.

Ο Χάντερ Χέιλ ήταν ο καλύτερος παίκτης του παρκέ. Με μεγάλη διαφορά. Ήταν ο παίκτης που όχι απλώς μάζεψε την κατάσταση, αλλά έφερε την Ένωση μια ανάσα από έναν θρίαμβο. Στην τελευταία επίθεση όμως οι παίκτες του Μπαρτζώκα έπαιξαν deny υψηλού επιπέδου στον Χέιλ, η μπάλα πήγε στον Τάκερ, ο οποίος είχε την ευκαιρία να στείλει το παιχνίδι στην παράταση, όμως το σουτ δεν βρήκε στόχο.

Ένα σουτ που 9 στις 10 φορές θα κατέληγε στο καλάθι, τώρα βρήκε σίδερο κι έξω. Είχαν κάθε λόγο οι κιτρινόμαυροι να νιώθουν σκασμένοι και απογοητευμένοι με το αποτέλεσμα. Αυτό όμως, αποτελεί παράλληλα και μια μεγάλη «επιτυχία», που δείχνει πως αυτό το γκρουπ μπορεί να κοιτάξει κάθε αντίπαλο στα μάτια. Έστω κι αν έβγαλε όλο το 4ο δεκάλεπτο χωρίς τον Γκρέι, που ουδείς κατάλαβε πότε αποβλήθηκε με 5 φάουλ (δεύτερο διαδοχικό παιχνίδι στο ΣΕΦ που συμβαίνει κάτι τέτοιο), με τον Γκόλντεν να βρίσκει σίδερο (0/5 σουτ) και με ον Κουζμίνσκας μόνο... σωματικά στο παρκέ, διότι πνευματικά ήταν στον ημιτελικό με την Μάλαγα. Ακόμα και έτσι όμως η Ένωση έφτασε μια... ανάσα από έναν θρίαμβο που τον άξιζε, αλλά για 1-2 λεπτομέρειες δεν ήρθε. 

Το σουτ που δεν μπήκε όμως στην εκπνοή του αγώνα στο Φάληρο, θα μπει στο επόμενο do ori die. Εκεί όπου οι κιτρινόμαυροι θα έχουν στο πλευρό τους 8 και πλέον χιλιάδες να τους δώσουν ώθηση. Γιατί η Ένωση θα πάρει ό,τι της αξίζει πολύ σύντομα.

ΥΓ. Η τοποθέτηση-παραδοχή του Γιαννούλη Λαρεντζάκη για τα φάουλ που έκανε πάνω στον Τάκερ στην τελευταία φάση του αγώνα είναι ό,τι χρειάζεται να ξέρει κάποιος για την κατάσταση στην ελληνική διαιτησία. Και παράλληλα ήρθε να επιβεβαιώσει κάθε... φόβο των ανθρώπων της ομάδας για την Βάσω Τσαρούχα, που στην συγκεκριμένη αναμέτρηση ήταν πρώτη διαιτητής.

ΥΓ1. Κάτι off topic. Για εμάς τους Πατρινούς η παρουσία του στο γήπεδο, η ωραία τρέλα του και η αγάπη του για τον Απόλλωνα, που ήταν παθολογική, ήταν στοιχεία που κατατάσσουν τον Βασίλη Δοξαρά στο πάνθεον. Ένας άνθρωπος συνυφασμένος με την ρομαντική πλευρά του μπάσκετ στα μέρη μας, έδινε άλλο χρώμα με την παρουσία του. Ο θάνατός του σήμανε και ένα τέλος εποχής, αυτής που έχει περάσει ανεπιστρεπτί. Μερικές από τις πιο όμορφες στιγμές μας όμως στην Περιβόλα είχαν και την παρουσία του θρυλικού Βασίλη Δοξαρά. Καλό παράδεισο...