Έκανε γύρο θριάμβου στην OPAP Arena με πρωταγωνιστές τις ρεζέρβες του

Το πόσο σπουδαίος τερματοφύλακας είναι ο Κωνσταντής Τζολάκης δεν περιμέναμε αυτό το ματς για να το διαπιστώσουμε. Μόλις στα 22 χρόνια του, ο Χανιώτης τερματοφύλακας συνεχίζει το δρόμο που χάραξε από πέρυσι, έφτασε να καθιερωθεί στην Εθνική ομάδα και κόντρα στην ΑΕΚ ήταν εκείνος που με τη σιγουριά του άνοιξε το δρόμο για την πέμπτη φετινή νίκη του Ολυμπιακούσε έξι αναμετρήσεις με τους «κιτρινόμαυρους». 

Η μεγάλη διαφορά θεωρώ ανάμεσα στους δύο «μονομάχους» είναι η συνολική δουλειά που γίνεται τον τελευταίο περίπου ενάμιση χρόνο, από τότε δηλαδή που κάθισε στον κόκκινο πάγκο ο Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ και οδήγησε την ομάδα του Πειραιά ξανά στον θρόνο του πρωταθλητή, πέρα απ' όλα τα άλλα επιτεύγματα που προηγήθηκαν πέρυσι. 

Απέναντι στην καλύτερη φετινή ΑΕΚ, ο Ολυμπιακός δεν χρειάστηκε περισσότερες από έξι τελικές για να πετύχει δύο υπέροχα γκολ, να χάσει άλλο ένα που δύσκολα χάνεται από έναν επιθετικό της κλάσης του Ελ Καμπί και να κάνει γύρο θριάμβου στην OPAP Arena, το γήπεδο που πέρυσι τέτοιο καιρό αναδείχθηκε κυπελλούχος Ευρώπης με την κατάκτηση του Conference League. 

Έχεις υγιή ομάδα; Το δείχνουν οι... ρεζέρβες

Το πόσο καλά δουλεμένη είναι μια ομάδα, το πόσο επιδραστικός είναι ο προπονητής στο σύνολο δεν το διαπιστώνει κανείς ανιχνεύοντας την ψυχολογία των βασικών, αλλά τη δίψα των αναπληρωματικών. Ο Ολυμπιακός πήγε το βράδυ της Κυριακής στη Νέα Φιλαδέλφεια για να βγάλει την υποχρέωση, έχοντας πανηγυρίσει την κατάκτηση του τίτλου πριν από δύο εβδομάδες. 

Απέναντι σε έναν αντίπαλο πληγωμένο από τις απανωτές «σφαλιάρες» και με τεράστιο κίνητρο να φτάσει στη δεύτερη θέση που οδηγεί στα προκριματικά του Champions League, ο Μεντιλίμπαρ δεν δίστασε να ρίξει στο αρχικό σχήμα τον Στάμενιτς και τον Βέλντε.

Ο πρώτος είναι δεδομένο ότι θα αποχωρήσει το καλοκαίρι, για να επιστρέψει τη Νότιγχαμ που τον αγόρασε από τον Ερυθρό Αστέρα και τον παραχώρησε ως δανεικό στον Ολυμπιακό. Ο δεύτερος αποτέλεσε μια ακριβή καλοκαιρινή επένδυση που παρά τις μεγάλες προσδοκίες και τις ευκαιρίες που έχει πάρει ως τώρα, δεν έχει αποδώσει τα αναμενόμενα...

Σε αυτούς τους δύο ποδοσφαιριστές, ένας έμπειρος κόουτς όπως ο «Μέντι» είδε επιπλέον κίνητρο να δείξουν ότι αξίζουν περισσότερα απ' όσα έχουν δείξει μέχρι τώρα. Πράγματι και οι δύο ήταν στην πρώτη γραμμή των διακριθέντων, ενώ με ενδιάμεσο τον πανούργο Ζέλσον ήταν και οι δημιουργοί του πρώτου γκολ λίγο πριν από την ανάπαυλα. 

Ο Γιάρεμτσουκ είναι εκτελεστής μεγάλης κλάσης

Όταν ένας προπονητής καταφέρνει να έχει τόσο κοντά του και τόσο διψασμένους εκείνους που δεν είναι στην πρώτη γραμμή, η επιτυχία είναι προδιαγεγραμμένη. Μπήκαν σε ένα παιχνίδι που για τον σύλλογο ήταν γοήτρου ή αν θέλετε μια πρόβα για τον τελικό του Κυπέλλου και λύσσαξαν για να αποδείξουν ότι αξίζουν. Ακόμη πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα, ο Ρόμαν Γιάρεμτσουκ, ο οποίος από τότε που πείστηκε ότι τον υπολογίζει η τεχνική ηγεσία έχει εξελιχθεί σε έναν εκτελεστή μεγάλης κλάσης και δεν βλέπει κανέναν στα μεγάλα ματς. 

Το απέδειξε και χθες που ήρθε από τον πάγκο στο τελευταίο κομμάτι του ματς. Μπήκε τόσο φουριόζος που πέτυχε ένα φανταστικό γκολ, ουσιαστικά με ατομική ενέργεια, αφού πήρε τη μπάλα σχεδόν μέσα από τα πόδια του Τσικίνιο, την έφερε μπροστά του στο ξέφωτο και την κάρφωσε στο παράθυρο σαν σε προπόνηση.

Κάπως έτσι φάνηκε για ακόμη μία φορά η τεράστια διαφορά του φετινού Ολυμπιακού από την ΑΕΚ. Δεν στέκομαι μόνο στο γεγονός ότι την έχει νικήσει με κάθε πιθανό κι απίθανο τρόπο σε όλες τις διοργανώσεις, ότι μετράει πέντε νίκες σε έξι παιχνίδια, πλην μίας ήττας στην αδιάφορη ρεβάνς Κυπέλλου, ούτε καν ότι έχει σκοράρει απέναντι στη μεγάλη του αντίπαλο 14 φορές, ενώ έχει δεχθεί μόλις τρία γκολ. 

Στέκομαι πως ακόμη και σε παιχνίδια που ο αντίπαλος παλεύει πολύ, δημιουργεί σημαντικές ευκαιρίες και παλεύει πάνω απ' όλα για να δείξει χαρακτήρα, αυτός ο Ολυμπιακός με την αύρα του πρωταθλητή, έχει αποκτήσει τέτοιο αέρα που έμοιαζε δεδομένο ότι θα βρει τρόπο να ξαναπάρει το τρίποντο. Όχι επειδή έπαιξε καλύτερα, αλλά επειδή υπερτερεί σε αυτοπεποίθηση, σιγουριά, προσωπικότητα και ουσία. 

Δεν θα διαφωνήσω με όσους πιστεύουν ότι ο Μεντιλίμπαρ «τελειώνει» από την ΑΕΚ τον Ματίας Αλμέιδα, ωστόσο, το ακόμη πιο σημαντικό είναι η διαφορά που έχει δημιουργήσει με τους άλλους διεκδικητές του τίτλου. Εδώ και πολλά χρόνια, κάθε φορά που οι «ερυθρόλευκοι» εξασφάλιζαν τον τίτλο, στα ματς που απέμεναν συνήθως αμολούσαν... χαρταετό. 

Και να μην υπάρχει κίνητρο, βρίσκει ο Μεντιλίμπαρ

Στην ομάδα του Μεντιλίμπαρ, όμως, και με το στόχο του νταμπλ να πλησιάζει στις 17 Μάη και στον τελικό με τον ΟΦΗ, όποιος παίρνει ευκαιρία, προσπαθεί να την αρπάξει από τα μαλλιά. Δεν έχει κανένα άλλο περιθώριο, επειδή πολύ απλά δεν θα παίξει στο επόμενο. Έχουμε φτάσει στο σημείο να μπαίνει ο Ροντινέι, ο Έσε ή ο Μουζακίτης, παίκτες βασικοί από το ξεκίνημα, για να παίξουν λιγότερο από μισή ώρα και το κάνουν με συνέπεια πιστού στρατιώτη. 

Με άλλα λόγια, δεν χρειάζεται να υπάρχει μεγάλο κίνητρο για να παίξει η ομάδα επειδή έχει στον πάγκο της έναν προπονητή που ξέρει ο ίδιος να δημιουργεί κίνητρα ακόμη κι όταν δεν υπάρχουν, με τους παίκτες του... ορκισμένους να ανταποκριθούν σε κάθε συνθήκη και σε κάθε πρόκληση...