Έκανε τη δουλειά του, σε πρωτάθλημα «φωτιά»

Σε ένα πρωτάθλημα που φαίνεται πλέον πως θα είναι κούρσα για τρεις, φτάνοντας στο 1/3 του, το μόνο που «έκαιγε» τον Ολυμπιακό στο Αγρίνιο, ήταν η νίκη, οι τρεις βαθμοί. Και από τη στιγμή που η ομάδα του Μεντιλίμπαρ κατάφερε να επιστρέψει στη βάση της με τους τρεις βαθμούς, η δουλειά έγινε, έστω και δύσκολα. Όπως δύσκολα είχε βάλει ο Παναιτωλικός και στον Παναθηναϊκό, αλλά και στην ΑΕΚ.

Ας είμαστε ειλικρινείς. Την καλή μπάλα, γκολ και θέαμα, σε αυτό το ματς δεν τα περίμενες. Αλλού μπορεί να τα δούμε, αλλά στο Αγρίνιο τα δεδομένα δεν ήταν υπέρ αυτής της φάσης. Ο Μεντιλίμπαρ είχε εκτός κάδρου τον Ποντένσε και τον Τσικίνιο, δύο από τα βασικά του εργαλεία τη φετινή σεζόν. Εκτός και ο Ταρέμι την τελευταία στιγμή, αλλά και ο Μπιανκόν ως λύση για την άμυνα.

Εκτός αυτών των προβλημάτων, ο Ολυμπιακός έπρεπε να διαχειριστεί την επόμενη μέρα μιας μεγάλης προσπάθειας, της αναμέτρησης απέναντι στη Ρεάλ Μαδρίτης η οποία για την ιστορία, χθες βράδυ γκέλαρε στην έδρα της Τζιρόνα κι έμεινε στο 1-1. Η μετάβαση από τα σαλόνια της Ευρώπης στο ελληνικό πρωτάθλημα δεν είναι εύκολη, κρύβει παγίδες, συνήθως υπάρχει κόστος. Εδώ, ήρθε και αυτό του Ρέτσου κατά τη διάρκεια του ματς, για να ζορίσει κι άλλο η κατάσταση.

Το τελικό 0-1 επί του Παναιτωλικού είναι μια νίκη σπουδαία, δείχνει μέταλλο του πρωταθλητή. Ήταν μια νίκη δύσκολη, αγχωτική στο τέλος, αλλά αν έρθει το 49^ο πρωτάθλημα, θα δείχνει ένα «χρυσό» τρίποντο και ματς «κλειδί» στην πορεία. Ειδικά σε μία ημέρα που ο ΠΑΟΚ έκανε «διπλό» στη Λιβαδειά και η ΑΕΚ στη Λεωφόρο και παραμένουν σε απόσταση βολής.

Το ματς ως εικόνα στο Αγρίνιο, δεν πήγε καλά. Έλλειψη ενέργειας, εμπνεύσεων, λίγο από όλα και φάνηκε να ζορίζει για τα καλά. Τι χρειάζεσαι; Μία στιγμή ποιότητας για να «ξεκλειδώσεις» την άμυνα. Και αυτή η στιγμή ήρθε. Το κόρνερ του Γιαζίτζι ήταν «ξυράφι», μια εκτέλεση «οδηγός». Και εκεί, στην καρδιά της περιοχής, ο Αγιούμπ Ελ Κααμπί έκανε αυτό που ξέρει καλύτερα από τον καθένα σε αυτό το πρωτάθλημα και όχι μόνο. Η κεφαλιά του Μαροκινού δεν άφησε περιθώρια αντίδρασης. Μία επαφή του, μια στιγμή του, χαρίζει τρίποντα και οδηγεί τον Ολυμπιακό στη «μάχη» του φετινού πρωταθλήματος.

Πριν τον Ελ Κααμπί, όμως, χρειάστηκε και ο Τζολάκης. Στο 50ό λεπτό, ο Κωνσταντής φώναξε «παρών» με τρόπο εμφατικό, δείχνοντας τον δρόμο για τη νίκη ουσιαστικά. Ο Άλεξιτς, που είχε μπει λίγο νωρίτερα στο ματς και ήταν φρέσκος, βρέθηκε σε ένα ανεπανάληπτο τετ α τετ. Ήταν μια φάση μισό… γκολ, ο διεθνής τερματοφύλακας, όμως, είχε άλλη άποψη. Τον νίκησε κρατώντας το 0-0 σε εκείνο το σημείο, μία φάση που μέτρησε πολύ για την εξέλιξη της αναμέτρησης.

Τα δυσάρεστα από το ματς στο Αγρίνιο, ήρθαν από την πλευρά του Παναγιώτη Ρέτσου. Το σώμα του Έλληνα αμυντικού «φώναζε» από νωρίς εκτιμώ, έφτασε το τέλος του ημιχρόνου ζητώντας αλλαγή και μαζί και… ξεκούραση. Η υπερπροσπάθεια έχει κόστος και ο Ολυμπιακός το πληρώνει για τα καλά, με έναν παίκτη που θα είναι απουσία σημαντική.

Στη θέση του μπήκε για πρώτη φορά στο πρωτάθλημα ο Καλογερόπουλος και μαζί με τον Μάνσα κλήθηκαν να καλύψουν το κενό. Είναι παιδιά που τώρα μαθαίνουν την πίεση του πρωταθλητισμού, διαφορετικοί αμυντικοί. Ο Καλογερόπουλος δεν έδιωξε καλά στη φάση του 50’, αλλά μου δίνει την εντύπωση πως πατάει καλύτερα από τον Μάνσα, δείχνει πιο κοντρολαρισμένος. Ο Βραζιλιάνος στερείται εμπειριών, βγάζει… μάτια από κάποιες τοποθετήσεις του και δεν ξέρω κατά πόσο θα είναι εύκολο αυτές να τις βρει εδώ και με το πρωτάθλημα να «φουντώνει».

Στο τέλος του ματς, ο Μεντιλίμπαρ είχε… φουντώσει πιο πολύ και απολύτως δικαιολογημένα. Ο Ολυμπιακός έκανε το 0-1 στο 70’, αλλά η διαχείριση του σκορ ήταν λανθασμένη και ο Βάσκος κόουτς είχε κάθε δίκιο να έχει παράπονα και να φωνάζει από τον πάγκο. Παρότι αυτή τη φορά έβαλε και έναν παίκτη με χαρακτήρα ανασταλτικών καθηκόντων για να το κρατήσει καλύτερα, τον Ντάνι Γκαρθία. Αντί η ομάδα να δείξει την εμπειρία της, να παγώσει τον ρυθμό, να κρατήσει την μπάλα και να «σβήσει» το ματς, έκανε το ακριβώς αντίθετο. Έδωσε μέτρα και θάρρος στους γηπεδούχους. Ο Παναιτωλικός, χωρίς να έχει τίποτα να χάσει, βρήκε δύο πολύ καλές στιγμές για να απειλήσει με το σοκ της ισοφάρισης σε 1-1 στο 86’ και στο 89’. Αυτή η έλλειψη καθαρού μυαλού στο φινάλε, δεν άρεσε καθόλου στον Μεντιλίμπαρ και το τόνισε στις δηλώσεις του.

Κάνοντας το ταμείο, αυτό που θα μείνει μετά από μήνες, είναι πως πρόκειται για μία νίκη τεράστιας σημασίας στον δρόμο για την κατάκτηση του 49ου πρωταθλήματος στην ιστορία του συλλόγου. Όμως, οφείλουμε να είμαστε ρεαλιστές και να κοιτάξουμε την επόμενη μέρα κατάματα. Με τόσα προβλήματα τραυματισμών και τέτοια κόπωση, η συνέχεια δεν γίνεται να μην είναι δύσκολη. Η ομάδα πληρώνει ακριβά την πίεση των συνεχόμενων αγώνων σε Ελλάδα και Ευρώπη, με αρκετούς παίκτες να μην βρίσκονται στα καλύτερά τους επίπεδα ενέργειας και το επόμενο διάστημα μπορεί να κρίνει πολλά.

Είναι ξεκάθαρο πως κάποιοι παίκτες δεν είναι στην… πρώτη γραμμή. Αν π.χ. ο Καμπελά δεν παίζει στο Αγρίνιο, που θα βρει το χρόνο στη συνέχεια; Στο Κύπελλο ίσως… Ο Γιαζίτζι από την άλλη, μπορεί να μην δίνει βοήθειες στο μπακ του και να φάνηκε εκτεθειμένος ξανά ο Ροντινέι, αλλά έχει την ποιότητα, το «γλυκό» πόδι που χαρίζει βαθμούς για την ώρα. Γιατί με Αστέρα Τρίπολης, Βόλο και στο Αγρίνιο, ο Τούρκος ποδοσφαιριστής έστειλε… μηνύματα. Εκτός λίστας στην Ευρώπη, αλλά με λύσεις όταν χρειάζεται και η μπάλα για άλλους «καίει». Και στο ποδόσφαιρο που λατρέψαμε, τέτοιοι παίκτες, με τέτοια ποιότητα, δείχνουν πολυτέλεια. Μπορεί να τον πήγε πίσω ο τραυματισμός του, αλλά στο διάστημα που αγωνίστηκε, έδειξε επιδραστικός και αυτό δεν πρέπει να περνάει απαρατήρητο. Κάθε άλλο.

Υ.Γ.: Καλό μήνα με υγεία σε όλο τον κόσμο…