Εθνική με... «νέο αέρα» μεταλλίου στα βράδια που μας έλειψαν
Ποιος θα ξεχάσει το χάλκινο μετάλλιο στη Ρίγα πριν από μερικούς μήνες, στις 14 Σεπτέμβρη όταν η... κατάρα 16 χρόνων χωρίς μετάλλιο για την Εθνική έσπασε. Ο Βασίλης Σπανούλης και οι παίκτες του επέστρεψαν στις υποχρεώσεις της γαλανόλευκης και μπήκαν στο «Αλεξάνδρειο» για το ματς με την Ρουμανία έχοντας τον αέρα του μεταλλίου. Γνωρίζοντας πως είναι η καλύτερη ομάδα του ζευγαριού και προσφέροντάς μας αυτά τα ξεχωριστά βράδια με την «επίσημη αγαπημένη» που ήδη μας έλειψαν.
Επίσημο ματς μεγάλης διοργάνωσης ή παιχνίδι προκριματικών, με Γιάννη Αντετοκούνμπο, Σλούκα, Παπανικολάου και όλα τα μεγάλα ονόματα της Εθνικής μας ή με το ρόστερ των «παραθύρων» δεν έχει σημασία. Η Εθνική πάντα κουβαλά ένα διαφορετικό βάρος, μία άλλη, μεγαλύτερη ευθύνη από τους συλλόγους. Το μετάλλιο στη Ρίγα όμως πήρε πολύ από το βάρος των παιδιών στην Θεσσαλονίκη δίνοντάς τους τον «αέρα» να συνδυάσουν θέαμα και ουσία.
Η απελευθέρωση με σφραγίδα Σπανούλη
Πήρε ιδιωτική πτήση τα χαράματα με προορισμό τη Θεσσαλονίκη για να μπορέσει να είναι στον πάγκο της Εθνικής στο πρώτο ματς για το πρώτο «παράθυρο» των προκριματικών του Παγκοσμίου. Ο Βασίλης Σπανούλης γνωρίζει πολύ καλά τι εστί Εθνική ομάδα. Είχε πολύ λίγες ημέρες να οργανώσει μία ομάδα με πολλά νέα πρόσωπα. Έφερε νέα πρόσωπα που μαζί με ορισμένα παλιά συνέθεσαν ένα άκρως νεανικό και αθλητικό σύνολο.
Ο Σπανούλης όμως άφησε τους παίκτες του να σουτάρουν, να πάρουν τις προσπάθειες και να παίξουν ελεύθερα. Άλλωστε είναι ένας προπονητής που δίνει αυτή την ελευθερία στους παίκτες του και στη δεδομένη περίπτωση το ρόστερ που έχτισε για αυτό το παράθυρο το επιτρέπει αυτό. Η Εθνική ήταν απελευθερωμένη αλλά όχι φλύαρη και εκμεταλλεύτηκε στον απόλυτο βαθμό την ανωτερότητά της χτίζοντας την αυτοπεποίθησή της και καλύπτοντας την έλλειψη ουσιαστικής προετοιμασίας.
Η «πρώτη» του Μήτρου-Λονγκ και οι...παλιές καραβάνες
Η πρώτη εμφάνιση του Ελάιζα Μήτρου - Λονγκ με την γαλανόλευκη ήταν ουσιαστική αποτελώντας ένα ακόμα όπλο στους κοντούς για τον Σπανούλη. Ένα στυλ παίκτη που σίγουρα βοηθά την Εθνική και που μαζί με τον Τολιόπουλο μπορούν και να δημιουργήσουν και να σκοράρουν και να πιέσουν. Χρήσιμο.
Λαρεντζάκης, Σαμοντούροβ, Τολιόπουλος, Μωραϊτης και Καλαϊτζάκης ήταν οι... παλιοί σε αυτό το ματς (αν μπορούμε να πούμε για παλαιότητα από ένα τέτοιο μέσο όρο ηλικίας), έδωσαν τον ρυθμό και ελευθερία στους πιο νέους να μπουν στο κλίμα της Εθνικής. Όλα αυτά με απολαυστικό μπάσκετ, πίεση και ελευθερία.
Scouting για τα μεγάλα ραντεβού;
Όλα αυτά τα ματς των προκριματικών θα μπορούσαν να ήταν μία ευκαιρία για καλό scouting από τους ανθρώπους της Εθνικής για νέες προσθήκες στο ρόστερ της γαλανόλευκης. Κάποιοι αργά ή γρήγορα θα αποσυρθούν επομένως είναι μία εξαιρετική ευκαιρία για τον Σπανούλη να δει τι υλικό υπάρχει, να κρίνει και γιατί όχι να εντάξει πιο ενεργά στις υποχρεώσεις της Εθνικής.
Το θέμα των νατουραλιζέ είναι περίπλοκο μιας και τόσο τα αδέλφια Μήτρου-Λονγκ όσο και ο Ντόρσεϊ παίζουν ως νατουραλιζέ (αν και δεν θα έπρεπε), έχοντας παράλληλα στην εξίσωση και τον Γουόκαπ (που όντως είναι καθαρός νατουραλιζέ παίκτης).
Υπάρχουν όμως αρκετά παιδιά στην Εθνική που πιθανότατα θα μπορούσαν να βρουν μια θέση στο ρόστερ της Ελλάδας ή έστω να δώσουν μέσα από αυτά τα ματς τα δικά τους διαπιστευτήρια, βάζοντας την ιδέα στους ανθρώπους της Εθνικής.
YΓ: Η Ρουμανία δεν αποτελεί Dream Team ούτε σούπερ αντίπαλος που θα έβαζε τα δύο πόδια σε ένα παπούτσι στην Εθνική. Ίσως υπάρχει ένας παραπάνω ενθουσιασμός αλλά όχι υπερβολή γιατί μιλάμε για την Εθνική.