Ευκαιρίες σαν κι αυτές δεν τις σκορπάς κι ο Παναθηναϊκός το έκανε πολύ... εύκολα με την Πλζεν

Τις ευκαιρίες στη ζωή και στο ποδόσφαιρο δεν θα πρέπει να τις σπαταλάς, διότι (πάντοτε θα) μένεις... πίσω. Κι ο Παναθηναϊκός το έκανε για ακόμη μία φορά. Έχοντας μία πραγματικά καλή ομάδα απέναντί του το βράδυ της Πέμπτης (11/12) -η Πλζεν είναι δύο φορές καλύτερες σε σχέση με την Στουρμ Γκρατς και 3-4 σε σχέση με τους Γκόου Αχέντ Ιγκλς- είδε τη συνθήκη του αγώνα να του... χαμογελάει, μετά την ανόητη αλλά ολόσωστη αποβολή του Γιεμέλκα στο 32’, όμως δεν άρπαξε την ευκαιρία.

«Κόλλησε» στο 0-0, απέναντι σε μία ομάδα που έβαλε στην άκρη την επιθετική φύση της κι έπαιξε μόνο άμυνα απ’ την ώρα που έμεινε με παίκτη λιγότερο στο ματς, δεν απειλήθηκε, αλλά και δεν... απείλησε όσο κι όπως θα έπρεπε, για να βρει αυτό το ένα γκολ που θα του έκανε τη διαφορά.

Ναι, οκέι, το «ακούω» πως ο Παναθηναϊκός δεν έπαθε κάποια μεγάλη «ζημιά» κόντρα σε μία πραγματικά καλή ομάδα και πως «είναι ακόμα στο παιχνίδι της πρόκρισης και ίσως και της οκτάδας, αν κάνει το δύο στα δύο με Φερεντσβάρος και Ρόμα», όμως όταν έχεις μία τέτοια ευκαιρία «στρωμένη» στα πόδια σου, απλώς δεν την... κλωτσάς. Διότι στο τέλος της ημέρας όλο αυτό μπορεί να σου κοστίσει ακριβά και να αρχίσεις μετά τα «αν».

Με μια νίκη ο Παναθηναϊκός θα ήταν αυτή την στιγμή στην 9ή ή 10η θέση, στις... παρυφές της οκτάδας και θα είχε «κλειδώσει» την παρουσία του στα νοκ-άουτ. Δεν το έκανε!

Δεν το έκανε, διότι κατ΄ αρχάς, δεν είχε τις εντάσεις που χρειάζεται ένα τέτοιο παιχνίδι. Ξόδεψε ένα ημίχρονο με το να ασχολείται περισσότερο για το αν θα πρέπει να προσέχει μην βγει η Πλζεν στο... ξέφωτο και του δημιουργήσει «θέμα», διότι στις δύο πρώτες επισκέψεις της (στο 11 εναντίον 11) έδειξε ότι ήταν όντως πολύ επικίνδυνη. Δεν πίεσε όμως στην κυκλοφορία των Τσέχων κι όποτε ανακτούσε την κατοχή δεν είχε σωστές επιλογές κι αποφάσεις στην τελική πάσα ή στην εκτέλεση.

Μόνο για 15-20 λεπτά, αλλά...

Το ίδιο σκηνικό είδαμε και στο πρώτο τέταρτο του δευτέρου ημιχρόνου. Χαμηλές εντάσεις, απέναντι σε μία ομάδα που άρχισε να παίζει μαζική άμυνα κι έδειχνε να βολεύεται με το «Χ».

Μόνο μετά το 60’ και για περίπου 15-20 λεπτά πίεσε περισσότερο ο Παναθηναϊκός, άρχισε να κλείνει τους παίκτες της Πλζεν στο δικό τους «μισό», αλλά πάλι περιορίστηκε είτε στα μακρινά σουτ των Ζαρουρί και Μπακασέτα, είτε όποτε «πάτησε» στην αντίπαλη περιοχή, δεν είχε σωστές επιλογές ή εκτελέσεις στα γυρίσματα των Καλάμπρια και Ζαρουρί.

Στο φινάλε «μηδέν» εις το... πηλίκον, με τον κόσμο του Παναθηναϊκού να αποδοκιμάζει έντονα στο φινάλε, όχι για το «Χ», αλλά για το γεγονός πως οι «πράσινοι» συνεχίζουν να μην έχουν «μέταλλο» και να πετάνε ευκαιρίες στα... σκουπίδια. Στην Ευρώπη κάθε (χαμένος) βαθμός μετράει και κοστίζει -εδώ πλέον έτσι όπως είναι το σύστημα στη League Phase του Europa League μετράει και το κάθε... γκολ- κι ο Παναθηναϊκός εξακολουθεί να δυσκολεύει τη ζωή του και να μην αρπάζει τις ευκαιρίες του.

Πως θα μπορέσει να «ξεκολλήσει»

Τα ματς με Φερεντσβάρος και Ρόμα (που θα ξεκαθαρίσουν το τοπίο στο που θα τερματίσει ο Παναθηναϊκός) αργούν ακόμη πολύ... Αυτό που προέχει τούτη την ώρα είναι να τελειώσει όσο το δυνατόν καλύτερα το 2025 με τον Βόλο, την Καβάλα (Κύπελλο) και με τον ΠΑΟΚ και να βρει τις δυνάμεις και τις αντοχές ως ομάδας κι ως οργανισμός για να «ξεκολλήσει» απ’ τη φάση στην οποία έχει (ξανα)μπεί.

Εύκολο; Διόλου, έτσι όπως δείχνει να είναι αυτή την στιγμή το «τριφύλλι», που έχει ένα σωρό πράγματα για να διορθώσει και να αλλάξει, που περιμένει μία... πνοή απ’ τις μεταγραφές του, αλλά μονίμως έχει να διαχειριστεί και την έξτρα πίεση των αποτελεσμάτων και του ελάχιστου χρόνου που έχει στη διάθεσή του...