Γι’ αυτό το «κάζο» του Παναθηναϊκού φταίει μονάχα το στραβό κεφάλι και η νοοτροπία του

Δεν υπάρχει καμία δικαιολογία γι’ αυτή την ανεπανάληπτη «γκέλα» του Παναθηναϊκού με τον Λεβαδειακό και το αποκαρδιωτικό 1-1 της Λεωφόρου! Καμία...

Ούτε η πίεση που μπορεί να βγήκε σε όλους μετά τα επίπονα προκριματικά του τελευταίου ενάμισι μήνα, ούτε οι ελλείψεις του ρόστερ μεσοεπιθετικά που καλύφθηκαν και καλύπτονται στο φίνις της μεταγραφικής περιόδου, ούτε... ο ανάδρομος Ερμής, ούτε τίποτε. Μονάχα το μόνιμα «στραβό» κεφάλι του Παναθηναϊκού. Και η νοοτροπία του με αυτό το μόνιμο αίσθημα πως (τάχαμου) «...το έχουμε καθαρίσει το ματσάκι και πάμε να χαλαρώσουμε λίγο».

Είναι τεράστια η «γκέλα» με το... καλησπέρα των «πράσινων» στο πρωτάθλημα, στην πρώτη παρουσία τους στην εφετινή Λίγκα μετά την αναβολή της πρεμιέρας τους με τον ΟΦΗ, προκειμένου να αναζητηθεί η οποιαδήποτε «δικαιολογία». Σ’ ένα ματς που ο Παναθηναϊκός προηγήθηκε στο 48ο δευτερόλεπτο διάολε, έχασε ένα σκασμό ευκαιρίες για άλλη μία φορά, είχε δύο δοκάρια κι ένα ικανοποιητικό πρώτο ημίχρονο, αλλά έμεινε με τις... δάφνες και τον εφησυχασμό στο δεύτερο 45λεπτο και είδε στο φινάλε τα... ραδίκια ανάποδα.

«Φώναζε» το ματς απ’ την αρχή του δευτέρου ημιχρόνου πως ο Παναθηναϊκός δεν είχε μπει με τις ίδιες εντάσεις, δεν είχε το ίδιο μυαλό στο γήπεδο. Άφησε στην άκρη την όποια διάθεση για να τελειώσει το παιχνίδι με ένα δεύτερο γκολ κι απ’ το 60’ και μετά άφησε (και) τον Λεβαδειακό να «παίζει» μόνος του μέσα στο γήπεδο. Μια ο Γκούμας στο 73’ απ’ την κάθετη του Βέρμπιτς, μία το απευθείας φάουλ του Σλοβένου στο 82’ δεν ήταν αρκετά για να «ξυπνήσουν» την άμυνα του Παναθηναϊκού που συνέχισε να παίζει σε χαμηλές στροφές στο τελευταίο κομμάτι του αγώνα.

Και ήρθε στο φινάλε η «τιμωρία» από έναν πρώην «πράσινο», τον Μπένιαμιν Βέρμπιτς με ένα τρομερό γκολ στο 87ο λεπτό για να «στοιχειώσει» μια και καλή την πρεμιέρα του «τριφυλλιού» στην εφετινή Stoiximan Super League.

Δύο εβδομάδες «γκρίνιας» μετά το «κατακέφαλο»

Κι από εκεί που υπολόγιζε κι έλεγε ο Παναθηναϊκός να ψάξει (μια φορά) μετά από χρόνια μια καλή εκκίνηση στο πρωτάθλημα, δέχθηκε αυτό το... κατακέφαλο απ’ τον Λεβαδειακό και μάλιστα στην έδρα του και βρίσκεται να «κυνηγάει» πάλι από πολύ νωρίς.

Έχοντας μπροστά του δυο εβδομάδες με φουλ «γκρίνια» κι εσωστρέφεια (απόλυτα δικαιολογημένη τούτη τη φορά) για να προσπαθήσει να βρει την ηρεμία του εν μέσω της διακοπής των εθνικών ομάδων.

Είναι κουραστικό πια και μόνο να συζητάμε για την αναποτελεσματικότητα των «πράσινων», τις ευκαιρίες που συνεχίζουν να χάνουν, τα δοκάρια, τα τελειώματα απ’ τα τρία μέτρα που χάνονται σαν τα... στραγάλια.

Μακάρι για τον Παναθηναϊκό η έλευση του Σιρίλ Ντέσερς και του Μίλος Πάντοβιτς να βάλουν σιγά-σιγά ένα τέλος σ’ όλο αυτό και να σταματήσει η «χασογκολίαση» που... πνίγει αγωνιστικά όλη την ομάδα. Μακάρι η έλευση του Βιθέντε Ταμπόρδα να του δώσει το κάτι παραπάνω στη δημιουργία και να τραβήξει όλη την ομάδα όταν «κολλάει» σε παιχνίδια με τέτοιου είδους αντιπάλους.

Μακάρι να βρει τις λύσεις ο Ρουί Βιτόρια, διότι πλέον το ρόστερ σχηματοποιήθηκε, είναι πολύ καλύτερο και πιο ισορροπημένο από πέρσι και η δουλειά που έχει γίνει (και είναι πολύ καλή διάολε) δεν πρέπει να πάει χαμένη.

Αυτές οι «γκέλες» είναι απαγορευτικές για τίτλο

Όμως για μία ομάδα που λέει πως θέλει να διεκδικήσει το πρωτάθλημα και θα προσπαθήσει να βάλει ένα τέλος στην «ξηρασία» 15 χρόνων, τέτοιες «γκέλες» είναι απαγορευτικές.

Δεν μπορείς να λες πως θέλεις να πάρεις τον τίτλο και να αλλάξεις όλα όσα έχουν γίνει την τελευταία τριετία και να «γκελάρεις» στο πρώτο παιχνίδι σου στη σεζόν με τον Λεβαδειακό. Δεν γίνεται, ΔΕΝ ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ, πως το λένε;

Για την ώρα ας περιοριστούν τα πολλά λόγια κι ας ξαναδούν ΟΛΟΙ στο Κορωπί τι δεν βγήκαν να κάνουν στο δεύτερο ημίχρονο του αγώνα με τον Λεβαδειακό. Κι ας αισθανθούν το βάρος της ευθύνης και της στιγμής.

Ο κόσμος που γέμισε τη Λεωφόρο στο πρώτο ματς του Παναθηναϊκού στη Λίγκα ξενέρωσε με την ψυχή του διότι βίωσε άλλο ένα «σκωτσέζικο ντους». Άλλη ομάδα είδε στο πρώτο ημίχρονο, άλλη στο δεύτερο, αλλά στο τέλος το συναίσθημα της απογοήτευσης τον έπνιξε ξανά, μαζί με το παράπονο όπως γύριζε στο σπίτι του. Το ίδιο συναίσθημα που έπνιξε κι όσους φίλους της ομάδας είδαν αυτή την φαρμακερή «σφαλιάρα» απ’ τις τηλεοράσεις τους.

Ας αντιληφθούν άπαντες στον οργανισμό του Παναθηναϊκού την ευθύνη και το βάρος των στιγμών, διότι περιθώρια για άλλες τέτοιες «γκέλες» δεν υπάρχουν. Ξοδεύτηκαν με το... καλησπέρα στη Λίγκα.