Γιάνκοβιτς: «Με το που πέθανε ο πατέρας μου άλλαξαν πολλά, ήταν θέμα επιβίωσης το να παίξω μπάσκετ»

Ο Βλάντο Γιάνκοβιτς «φιλοξενήθηκε» στο podcast «Man to Man» της Stoiximan GBL και μίλησε για τις δύσκολες καταστάσεις που τον ανάγκασαν να ανδρωθεί από νωρίς, αλλά και για ορισμένες στιγμές που έχουν «σημαδέψει» την πορεία του γενικότερα. 

Έχοντας πατήσει πλέον στο 35ο έτος της ηλικίας του, ο Γιάνκοβιτς δεν έκρυψε πως η «δύση» της καριέρας του είναι κοντά και για αυτό άλλωστε ζει τα πάντα με πιο έντονο τρόπο. 

Αναλυτικά τα όσα είπε ο Βλάντο Γιάνκοβιτς:

«Όσο πλησιάζει το τέλος της επαγγελματικής μου καριέρας, τόσο πιο πολύ μακριά είναι, γιατί δε θέλω να τελειώσει με τίποτα. Το ζω πιο έντονα, αλλά ας μη κρυβόμαστε, δεν είναι μακριά. Καταλαβαίνοντας το σώμα μου νομίζω ότι θα έβαζα δύο με τρία χρόνια ακόμα σε αυτό το επίπεδο.

Στα 16 έχασα τον πατέρα μου, ήταν μία πολύ ευάλωτη ηλικία, αλλά παράλληλα έχασα και μία σταθερή οικονομική βάση. Όχι μόνο αναγκάστηκα, αλλά ήταν θέμα επιβίωσης το να παίξω μπάσκετ και να αμείβομαι από τόσο νεαρή ηλικία. Αν δεν έπαιζα μπάσκετ, νομίζω ότι θα είχα μία πολύ δύσκολη ζωή. Με το που πέθανε ο πατέρας μου, πολλά άλλαξαν στο οικονομικό κομμάτι. Υπήρχαν προβλήματα, δάνεια, χρέη, οπότε το mindset ενός 16χρονου, έγινε ενός 36χρονου σε μία νύχτα!

Χρειάστηκε να καταπιώ πολλές φορές πικρά πράγματα, μέσα από συγκρίσεις. Η… σκιά είναι μεγάλη, ο τραυματισμός του σκέπαζε τα πάντα. Χρειάστηκα αρκετό καιρό για να μπορώ να φτάσω σε ένα σημείο να με συγκρίνουν στο τι μπορώ να κάνω μπασκετικά καλύτερα απ’ αυτόν. Μου έδωσε μεγάλο κίνητρο, ήθελα από μικρή ηλικία να πάψουν να με συγκρίνουν. Ο κάθε παίκτης είναι διαφορετικός.

Στο Περιστέρι ήθελαν να επενδύσουν στα νέα παιδιά. Παλιά δε γινόταν αυτό. Έπρεπε να πας να πιάσεις το “βετεράνο” από το λαιμό, να είσαι κάθε μέρα καλύτερος για να φτάσεις να παίζεις, εγώ έτσι έπαιξα μπάσκετ. Αλλά τα παιδιά προς τιμήν τους και ο ένας και ο άλλος έχουν ανταποκριθεί και δουλεύουνε. Μακάρι αυτό το παράδειγμα να το πάρουν και άλλοι παίκτες που έρχονται από πίσω. Αυτό θέλουμε όλοι όσοι είμαστε στο χώρο του μπάσκετ. Θα το αγαπούσα αν ένα παιδί 17-18-19 ετών, ερχόταν και με προσπερνούσε. Αυτό που έκανε το Περιστέρι με τον Αβδάλα και τον Ζούγρη, πρέπει να το κάνουμε highlight. Το Περιστέρι στήριξε το πλάνο που είχε, αλλά και οι δύο παίκτες το στήριξαν.

Η χρόνια που αποφάσισα να φύγω του Παναθηναϊκό.  Υπήρχαν συζητήσεις για να μείνω και νομίζω ότι κατέληξα να κάνω ένα λάθος, να αποχωρήσω. Είναι κάτι το οποίο και το μετανιώνω, αλλά δυστυχώς στη ζωή πρέπει να πάθεις πολλές φορές, για να μάθεις. Είμαι ευχαριστημένος με όσα έχω κάνει μέχρι τα 35 μου, γιατί αυτά που δεν έχω κάνει μπορώ να τα διδάξω στους επόμενους και αυτά που έχω κάνει, μπορώ να τα δείξω. 

Μαγική εμπειρία. Μου δόθηκε η ευκαιρία να παίξω συμπαίκτης και αντίπαλος με άτομα που είχα σε πόστερ στο δωμάτιο μου. Ένας απ’ αυτούς ήταν ο Αντρέι Κιριλένκο και νομίζω ότι ολοκληρώθηκα σαν παίκτης όταν παίξαμε στη σειρά ΤΣΣΚΑ – Παναθηναϊκόσ και πάμε στο τζάμπολ. Και ακούω τον Κιριλένκο να λέει “παίζω άμυνα στον Γιάνκοβιτς”! Τώρα λέω “ρε φίλε, τι γίνεται τώρα, πώς θα του βάλω καλάθι;” Νιώθω πάρα πολύ τυχερός που έπαιξα στον Παναθηναϊκό, νιώθω πάρα πολύ τυχερός που γνώρισα ανθρώπους όπως είναι ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος, ο οποίος με πίστεψε από νεαρή ηλικία και μου δόθηκε ευκαιρία να παίξω στην ομάδα του οπότε νομίζω ότι κρατάω μόνο τα θετικά.

Αυτό που γίνεται στον Παναθηναϊκό, το ζηλεύω με τη θετική έννοια. Είναι ωραία που υπάρχει ο Παναθηναϊκός, αλλά και ο Ολυμπιακός, δεν πρέπει να τον ξεχνάμε. Υπάρχει άμεσο sold out, υπάρχουν εξαιρετικά πράγματα που γίνονται, η μεταμόρφωση του Παναθηναϊκού, το γήπεδο, οι Ευρωλίγκες. Δύο ομάδες που περίμενα από την αρχή της σεζόν ότι θα είναι στο 1-2. Θα ήθελα να είμαι νέο παιδί και να έχω κίνητρο να παίξω σε αυτές τις δύο ομάδες, γιατί έχω το ελληνικό διαβατήριο! Τα παιδιά δεν το ξέρουν, ότι μπορεί να τους δοθεί μία ευκαιρία να παίξουν σε μία απ’ αυτές τις δύο ομάδες γιατί το μόνο που πρέπει να κάνουν είναι να βάλουν τις ώρες.

Επέστρεψε εκεί που του αρμόζει. Μακάρι να υπήρχε το γήπεδο στη Νέα Σμύρνη, θα ήταν… καμίνι. Και είμαι σίγουρος ότι ο Γιώργος Κουτελάκης θα το “σπρώξει” για να γίνει πιο γρήγορα. Έλειπε από την κατηγορία. Είναι στην καρδιά μου, είμαι Πανιώνιος. Δεν το κρύβω και δεν το έκρυψα ποτέ.

Όποιος έχει παίξει σε μία ομάδα πολλά χρόνια, εκεί θέλει να τελειώσει. Όταν η ομάδα ήταν στη Β’ Εθνική, τους είπα να πάω να παίξω. Και στην Α2 το ίδιο. Και φέτος ζήτησα να πάω να παίξω. Οπότε δεν ξέρω αν είναι σωστό επιχειρηματικά, αλλά επειδή υπάρχει ο ρομαντισμός και η αγάπη προς αυτή την ομάδα, έχω επιδιώξει να γυρίσω και ναι είναι ιδανικό να κλείσω την καριέρα μου εκεί. 

Έχω έναν σταυρό του πατέρα μου, μια μπλούζα του Ερυθρού Αστέρα και μία του Πανιωνίου. Έχω και ένα παλιό νεσεσέρ του. Αλλά στην αποθήκη έχω πολλές κασέτες με περίπου 40 αγώνες του. Κατά κύριο λόγο από Πανιώνιο και Ερυθρό Αστέρα. Αλλά έχω και έναν που έχει βάλει 40 πόντους στη Λοτομάτικα Ρόμα. 

Είναι πολλές οι συμβουλές που μου έχει δώσει, αλλά μία που την κρατάω και με βοηθάει σε πολλά πράγματα στη ζωή μου είναι ότι όταν ξεκινήσει κάτι, κοίτα να το τελειώσεις, είτε με επιτυχία, είτε με αποτυχία. Μου έχει δείξει πράγματα, με τη ζωή του, η διαδικασία με τον τραυματισμό, οι φιλίες που έφευγαν γιατί έβλεπαν ότι δεν καλυτερεύει η κατάσταση του. Γενικά τα πράγματα, τα οποία είναι ξέρεις στενάχωρα και δύσκολα, αλλά αυτά σε κάνουν να δυναμώνεις».

Το βίντεο της Stoiximan GBL με το podcast του Βλάντο Γιάνκοβιτς: