Γιατί μία υπερπλήρης ομάδα όπως η Εφές επέλεξε τον Σέιμπεν Λι του Ολυμπιακού
Ξεκίνησε τη σεζόν με όνειρα και φιλοδοξίες. Διατήρησε τον Ντοζίερ και τον Λάρκιν. Υπέγραψε τον Λόιντ που έβγαλε μάτια στο EuroBasket και τον κορυφαίο αμυντικό της περσινής σεζόν, Βάιλερ-Μπαμπ. Πήρε και τον Σουάιντερ, που θα έδινε μία έξτρα ώθηση, όσον αφορά την εκτέλεση και την παραγωγικότητα. Είχε φυσικά και τον Οσμανί που έβγαλε το καλοκαίρι νοκ-άουτ τον Αντετοκούνμπο, πήρε τον Παπαγιάννη και περίμενε τον Πουαριέ, ώστε να συνθέσει μαζί με τους υπόλοιπους μία ομάδα ικανή για την υπέρβαση. Αυτή ήταν η Αναντολού Εφές που ο κόουτς Κοκόσκοφ ονειρεύτηκε το καλοκαίρι.
Μεγάλες βλέψεις, κάκιστο αποτέλεσμα. Ο πολύπειρος τεχνικός απολύθηκε κακήν κακώς και στη θέση του προσλήφθηκε ο Λάσο, με ειδική αποστολή... διάσωσης της σεζόν. Μετά την Φενέρμπαχτσε, ο Κοκόσκοφ έστειλε στα βράχια και την αιώνια αντίπαλός της, αποδεικνύοντας ότι η Euroleague απλά δεν του πάει.
Επόμενη κίνηση της ομάδας, θα είναι από μέρα σε μέρα η απόκτηση του Σέιμπεν Λι από τον Ολυμπιακό. Βγάζει αυτός μάτια; Έχει καταφέρει κάτι αξιόλογο από την στιγμή που πάτησε στην Ελλάδα; Ξεχώρισε και κέρδισε ποτέ στο 100% την εμπιστοσύνη του Μπαρτζώκα; Η απάντηση σε όλα είναι όχι, αλλά λόγοι ώστε να τον κάνει δικό της η Αναντολού Εφές, υπάρχουν πολλοί.
Πρώτος και κυριότερος εξ' αυτών, είναι οι τραυματισμοί που την έχουν ταλαιπωρήσει και βασικότερος από όλους, είναι εκείνος του Σέιν Λάρκιν, ο οποίος όπως όλα δείχνουν θα χάσει συνολικά τρεις μήνες δράσης. Μία ομάδα δίχως τον ηγέτη της πάντοτε δυσκολεύεται και πόσο μάλλον όταν αυτός, αναλαμβάνει ευθύνες που δεν του αναλογούν. Γιατί αυτό έκανε ο Λάρκιν, πριν βρεθεί στα πιτς...
Ο Χαζέρ που αγωνίστηκε στο πλευρό του, δεν έχει καταφέρει να δείξει ούτε στο ελάχιστο το αγωνιστικό πρόσωπο που είχε με την Τουρκία το καλοκαίρι. Παίρνει χρόνο κυρίως εντός συνόρων, αλλά και τα λεπτά του στην Euroleague δεν τα εκμεταλλεύεται. Ο Λόιντ από την άλλη, καλός... χρυσός, αλλά ασταθής. Ναι μεν συγκεντρώνει 10.6 πόντους μέσο όρο, αλλά αποτελούν προϊόν... εκλάμψεων. Ο Ντοζίερ προσθέτει άλλους 10, αλλά έχει δώσει μονάχα 9 από τους 18 αγώνες της σεζόν. Δεν αποτελούν κριτήριο. Μία μέσα, μία έξω. Δεν γίνεται έτσι δουλειά...
Συν τοις άλλοις, ο Βάιλερ-Μπαμπ που προοριζόταν για συνδετικό κρίκο άμυνας και επίθεσης, δεν αποδίδει τα μέγιστα. Το ίδιο και ο συμπατριώτης του Σουάιντερ. Άφαντος... Η Εφές δέχεται 85.6 πόντους ανά ματς και βρίσκεται στην 17η θέση της βαθμολογίας, συγκεντρώνοντας ρεκόρ 6 νικών και 12 ηττών. Η πορεία της είναι κάκιστη και δεν φαίνεται πως θα προλάβει το τρένο των Play-In.
Η απόκτηση του Σέιμπεν Λι, είναι απόλυτα λογική. Ένας ισορροπημένος μπασκετμπολίστας που στον Ολυμπιακό της τεράστιας πίεσης δεν βρήκε ρόλο, διότι απλά ποτέ δεν ήταν ο παίκτης που μπορούσε να «κλείνει» αγώνες σε μεγάλες διοργανώσεις και να καθορίζει τη μοίρα της ομάδας του. Ποτέ δεν ήταν δεινός σκόρερ και ποτέ δεν υπήρξε μαέστρος ολκής. Στην Εφές θα εκμεταλλευτεί την αστάθεια και τα προβλήματα τραυματισμών, θα έχει την ευκαιρία να ανακτήσει την αυτοπεποίθησή του και να παίξει το μπάσκετ που ξέρει καλά.
Στα λεπτά συμμετοχής που θα πάρει, θα έχει την ευκαιρία να κλείσει ορισμένες από τις αμυντικές «τρύπες» στο ρόστερ των Τούρκων και σε συνεργασία με τον Βάιλερ-Μπαμπ, θα αποτελέσουν δύο «δαγκάνες» στο πίσω μέρος του παρκέ, ικανές να αλλάξουν τα δεδομένα οποιουδήποτε αγώνα.
Και επειδή το ένα φέρνει το άλλο και η καλή άμυνα είναι η καλύτερη επίθεση, ίσως ο μπουκαδόρος Λι πάρει τα πάνω του και αρχίσει να παράγει πολύ καλύτερα νούμερα, από αυτά που είδαμε από εκείνον στην Ελλάδα. Εξάλλου, αν και όχι πρώτο βιολί, ποτέ δεν έπαψε να είναι καλός παίκτης...
Ο Σέιμπεν Λι που έχει βρεθεί και στο ρόστερ της Μακάμπι Τελ Αβίβ, πέραν από αυτό του Ολυμπιακού, μετράει στην Euroleague 6.0 πόντους, 1.4 ριμπάουντ και 1.9 ασίστ μέσο όρο. Φέτος, σε 17 αγώνες έχει συγκεντρώσει 3.4 πόντους και 1.4 ασίστ.
