Η επικίνδυνη ανοχή στην καφρίλα και η ρίζα του κακού

Δεν ξέρω αν στην ελληνική κυβέρνηση παρακολουθούσαν τον τρίτο τελικό του πρωταθλήματος ή κοιμόντουσαν ήσυχοι μετά τις... τρομερές παρεμβάσεις τους μεσοβδόμαδα, αλλά και μόνο μερικά βίντεο να δουν από όσα έγιναν στο ΟΑΚΑ το βράδυ της Παρασκευής (6/6), μάλλον θα κοκκινίσουν από ντροπή.

Κι αυτό γιατί ίσως συνειδητοποιήσουν, εφόσον έχουν την παραμικρή ευθιξία, πως τόσες μέρες δεν ασχολήθηκαν ούτε στιγμή με το πραγματικό πρόβλημα του ελληνικού μπάσκετ, αλλά το προσπέρασαν επιδερμικά. Με αποτέλεσμα η κατάσταση πλέον να μοιάζει να ξεφεύγει και να οδηγείται σε επικίνδυνα μονοπάτια.

Η κίνηση που κάνει προς τους φιλάθλους του Παναθηναϊκού που βρίσκονταν λίγα μέτρα μακριά του, ο Εβάν Φουρνιέ, είναι από αυτές που δεν τις χωράει ανθρώπινος νους. Δεν μπορείς να πιστέψεις πως την έχεις δει από επαγγελματία αθλητή, ο οποίος έχει κάνει σπουδαία καριέρα και έχει βγάλει χρήματα που φτάνουν για να ζήσουν πλουσιοπάροχα και τα δισέγγονά του. Εδώ αν την έβλεπες από έναν άγνωστο κάφρο θα αηδίαζες, πόσω μάλλον από έναν παίκτη που αποτελεί πρότυπο για χιλιάδες μικρά παιδιά κι εκείνη τη στιγμή τον έβλεπαν εκατοντάδες χιλιάδες -αν όχι εκατομμύρια- από τις τηλεοράσεις τους.

Είναι πραγματικά αδιανόητη η εικόνα ενός εικονικού αυνανισμού και εκσπερμάτισης προς φιλάθλους, εις τριπλούν μάλιστα! Και πάνω από όλα άκρως επικίνδυνη, καθώς στο παρελθόν έχουμε δει να ξεφεύγουν τα πράγματα για πολύ μικρότερες αφορμές από αυτή. Ευτυχώς η παρέμβαση των ανθρώπων ασφαλείας του γηπέδου και του Παναθηναϊκού ήταν άμεση για να κατευνάσει τα πνεύματα και να μην δημιουργηθούν εντάσεις με απρόβλεπτες διαστάσεις. Είναι πραγματικά λυπηρό να βλέπεις έναν αθλητή-πρότυπο, που δεν είχε δώσει ανάλογα δικαιώματα, να κάνει κάτι τόσο αισχρό. Μόνο από χούλιγκαν της εξέδρας, από αυτούς που χρόνια λέμε πως θέλουμε να απομονώσουμε και σταδιακά να διώξουμε από τα γήπεδα, θα μπορούσα να φανταστώ κάτι αντίστοιχο.

Αδιανόητο είναι επίσης και το γεγονός πως η διαιτητική τριάδα, προεξάρχοντος του Παπαπέτρου, αποφάσισε να τιμωρήσει τον Φουρνιέ με μια απλή... τεχνική ποινή, όπως αποκαλύφθηκε από το Φύλλο Αγώνα. Σαν αυτές που παίρνεις αν διαμαρτυρηθείς λίγο πιο έντονα για ένα φάουλ. Γιατί ο Γάλλος δεν αποβλήθηκε για την σοκαριστική χειρονομία του, αλλά επειδή είχε ήδη κι ένα αντιαθλητικό φάουλ, οπότε μαζί με την τεχνική οδηγούταν υποχρεωτικά εκτός αγώνα.

Η περίπτωση ατιμωρησίας για κάτι που δεν έχουμε ξαναδεί από κανέναν μπασκετμπολίστα στο παρελθόν, θα είναι ακόμα πιο επικίνδυνη και θα δημιουργήσει ένα «προηγούμενο» που κανείς στο ελληνικό μπάσκετ δεν θα έπρεπε να θέλει. Άλλωστε η ατιμωρησία είναι αυτή που γιγάντωσε το πραγματικά μεγάλο πρόβλημα του ελληνικού μπάσκετ, στο οποίο αναφέρθηκε και πιο πάνω. Και δεν είναι άλλο από την ανεξέλεγκτη διαιτησία. Ο Βαγγέλης Λιόλιος, η ΚΕΔ, κανείς αρμόδιος, δεν δίνει λογαριασμό σε κανέναν για όσα βλέπουμε να συμβαίνουν.

Πέρυσι, στο Game 4 των τελικών, Παπαπέτρου, Μαγκλογιάννης και Θεονάς πρωταγωνίστησαν σε μια από τις μεγαλύτερες «κλοπές» της σύγχρονης ιστορίας του ελληνικού πρωταθλήματος με τις διαιτητικές αποφάσεις του. Φέτος, ο δεύτερος ξεπέρασε αυτό το ρεκόρ, μαζί με τους Χριστινάκη και Τσιμπούρη, στο Game 2 του ΣΕΦ, ενώ Παπαπέτρου και Θεονάς επιβραβεύτηκαν με αύξηση του ορίου ηλικίας κι αντί να κρεμάσουν τις σφυρίχτρες τους, συνεχίζουν το έργο τους.

Αυτό το αίσθημα αδικίας, λοιπόν, που δημιουργείται λόγω της ανοχής σε τέτοιες καταστάσεις, δημιουργεί εντάσεις. Οι οποίες συσσωρεύονται, αυξάνονται και πλέον περνούν και μέσα στο παρκέ. Στους πρωταγωνιστές. Παίκτες όπως ο Κέντρικ Ναν, αλλά και οι υπόλοιποι «πράσινοι», χάνουν το μυαλό τους, στα 2-3 πρώτα σφυρίγματα που θεωρούν παράλογα. Κι αυτό έχει αντίκτυπο και στην απόδοσή τους.

Χωρίς περιστροφές λοιπόν, στα δικά μου μάτια είναι ξεκάθαρο πως οι κακές διαιτησίες αποτελούν τη... ρίζα του κακού. Φυσικά και στον τρίτο τελικό δεν υπήρχαν τα «όργια» της περασμένης Κυριακής (1/6). Αλλά υπήρχαν αποφάσεις που βοήθησαν ώστε να δημιουργηθούν κάποιες συνθήκες. Όπως αυτή του τρίτου φάουλ του Γκραντ, 30+ δευτερόλεπτα πριν το τέλος του ημιχρόνου για αγκωνιά με... Bluetooth (όπως το φάουλ του Σαμοντούροφ στον ΜακΚίσικ πριν μερικές μέρες ). Η επιλογή του Αταμάν ήταν να τον προφυλάξει στο ξεκίνημα του τρίτου δεκαλέπτου. Διάστημα στο οποίο ο άποντος μέχρι τότε Φουρνιέ, βρήκε την ευκαιρία να απελευθερωθεί από το μαρκάρισμα του Αμερικανού γκαρντ και να «ζεσταθεί» βάζοντας το ένα τρίποντο μετά το άλλο και συνολικά 20 πόντους. Λίγο μετά ήρθε και η... εφεύρεση του Παπαπέτρου με 4ο φάουλ στον Γκραντ για αγκωνιά που δέχθηκε ο ίδιος από τον Γάλλο.

Με λίγα λόγια οι «γκρι» δημιούργησαν ιδανικές συνθήκες για μια ποιοτική ομάδα που αγωνίζεται εκτός έδρας...

ΥΓ1 Είναι ξεκάθαρο πως ο Παναθηναϊκός δεν είναι καλά ούτε αγωνιστικά, ούτε πνευματικά και ο Εργκίν Αταμάν έχει τις δικές του μεγάλες ευθύνες για αυτό. Όμως στους δύο πρώτους τελικούς ο Ολυμπιακός παρότι χειρότερος πήρε μια νίκη... δώρο. Και πλέον, παίζοντας το καλύτερο του ματς στον τρίτο τελικό, είναι το απόλυτο φαβορί για τον τίτλο.

ΥΓ2 Η αντίδραση στην προκλητική χειρονομία του Φουρνιέ και η κλωτσιά σε ένα διαφημιστικό αφρολέξ που σύρθηκε μέσα στο παρκέ, κάποια μέτρα μακριά από τον Γάλλο έπρεπε να έχει αποφευχθεί.

ΥΓ3 Το ΟΑΚΑ, άλλωστε, έχει δείξει στο παρελθόν πως μπορεί να δείχνει ψυχραιμία σε τέτοιες καταστάσεις. Και το έδειξε και λίγη ώρα νωρίτερα με το μεγαλειώδες χειροκρότημα στον Φαλ.

ΥΓ4 Επειδή όμως κάποιοι ανακάλυψαν... ζούγκλα χθες, ας φρεσκάρουν τη μνήμη τους για το τι σημαίνει ζούγκλα βλέποντας παρακάτω.

ΥΓ5 Ο Μιλουτίνοφ έδωσε ηχηρή απάντηση με την εμφάνισή του. Δεν είχε τον χρόνο που πιθανότατα άξιζε μέχρι τώρα στους τελικούς και λόγω του τραυματισμού του Φαλ, βγήκε μπροστά και έδειξε την ποιότητά του.

ΥΓ6 Ο Ολυμπιακός έχει 30 βολές παραπάνω σε μόλις 3 τελικούς! 10 περισσότερες κατά μέσο όρο ανά ματς...

ΥΓ7 Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος πλήρωσε αυτά που έκανε στο ΣΕΦ με 10 μήνες αποκλεισμό από τα γήπεδα...