Η ήττα του Άρη από τον Παναιτωλικό ανέδειξε μια σειρά από ζητήματα που έκρυψε η νίκη στην πρεμιέρα

Από αυτή εδώ τη γωνιά επισημάναμε ότι τα δυο πρώτα εντός έδρας παιχνίδια για τον Άρη, με Βόλο και Παναιτωλικό ήταν στην ουσία ένα ματς δυο ημιχρόνων αλλά και ένα πρώτο τεστ αντίδρασης μετά το σοκ του αποκλεισμού από την Αράζ που έφερε και τους πρώτους κλυδωνισμούς. Η σούμα… έγραψε, άσσο ημίχρονο, διπλό τελικό, αφού η ήττα χθες το βράδυ από τον Παναιτωλικό… έσβησε κυριολεκτικά και μεταφορικά την νίκη στην πρεμιέρα. Σαν να μην υπήρξε κατά κάποιο τρόπο.

Ταυτόχρονα ανέσυρε από το…χαλάκι όλα τα δομικά προβλήματα του κιτρινόμαυρου ρόστερ και όλες τις αγωνιστικές παθογένειες που εμφανίζει στο χορτάρι στα πρώτα τέσσερα επίσημα παιχνίδια που έχει δώσει. Το παράδοξο ήταν ότι αναδείχθηκαν μετά από μια νίκη στην πρεμιέρα, με συμπαθητική κατά γενική ομολογία εμφάνιση, σε κάποια διαστήματα που θα περίμενε κανείς να έχει και συνέχεια. Να «πατήσει» δηλαδή το γκρουπ πάνω σε αυτή και να προσθέσει κι άλλα καλά διαστήματα στο παιχνίδι της. Φευ..

Αν εξαιρέσεις τα πρώτα 25΄ λεπτά, ως το χρονικό σημείο δηλαδή που τραυματίστηκε και αποχώρησε ο Πέρεθ, που η μπάλα έφθανε με σωστό τρόπο στην περιοχή του Παναιτωλικού αλλά απουσίαζε η ορθή τελική ενέργεια, στο υπόλοιπο του ματς και ειδικά στο δεύτερο ημίχρονο η εικόνα του Άρη ήταν κακή. Τολμώ να πω και σοκαριστική σε κάποια σημεία. Το χειρότερο από όλα ήταν η απουσία αντίδρασης. Ένα άνευρο πράγμα που δεν κατέθεσε κανένα ψήγμα αντίδρασης και ενέργειας, μετά το 0-1. Αντίθετα εξαφανίστηκε από το γήπεδο, σε άμυνα και επίθεση, εμφανίζοντας ξεκάθαρα και ένα σημαντικό έλλειμα ψυχολογίας. Και μιας προσωπικότητας που θα βγει μπροστά και θα δώσει το σύστημα της αντεπίθεσης. Το γκρουπ σου έδινε την εντύπωση ότι και δέκα ημίχρονα να έπαιζε, δεν υπήρχε περίπτωση να σκοράρει. Αν το έκανε, θα γινόταν από τύχη, ή από κάποιο λάθος.

Ήττα από ήττα έχει διαφορά και καμία ομάδα δεν κερδίζει όλα τα ματς της σεζόν. Αυτό που ενόχλησε περισσότερο όμως χθες το βράδυ ήταν η εικόνα. Η απουσία αντίδρασης, προσπάθειας να αποφευχθεί το μοιραίο. Τα βέλη για την κακή εικόνα του Άρη, αγγίζουν ασφαλώς και τον Μαρίνο Ουζουνίδη, που είναι φανερό ότι δυσκολεύεται να φέρει στα μέτρα του το συγκεκριμένο γκρουπ παικτών που μπορεί ατομικά να έχει ποιότητα, αλλά είναι φανερό ότι δεν έχει αποκτήσει ακόμη χημεία και έχει δυο σημαντικά ζητήματα να διαχειριστεί που… βγάζουν μάτι και τα έχει πληρώσει. Την αδυναμία να παράξει ευκαιρίες απέναντι σε ομάδες που παίζουν με δέκα παίκτες πίσω από την μπάλα και δεν αφήνουν σπιθαμή ελεύθερου χώρου (όπως έκανε χθες υποδειγματικά ο Παναιτωλικός), αλλά και τα προβλήματα που έχει στην αμυντική του μετάβαση. Φυσικά έχει… ζητήματα και σε συγκεκριμένες θέσεις της ενδεκάδας (φορ, αμυντικό χαφ, τέρμα) αλλά εδώ μιλάμε για τη συνολική εικόνα που έχει… δρόμο ακόμη, μέχρι να θεωρηθεί ΟΜΑΔΑ. Ενδεικτικό των παραπάνω ότι ο Μορόν έκανε μόλις μια τελική στο ματς και η εικόνα του είναι επιεικώς προβληματική ενώ η άλλη σταθερά του Άρη, ο Μόντσου πελαγοδρομούσε στη μεσαία γραμμή. Το ανησυχητικό είναι ότι ο Άρης κινδυνεύει να… εκτροχιάσει τη σεζόν του, έχοντας παίξει στο ξεκίνημα με ομάδες πιο χαμηλής- θεωρητικά- δυναμικότητας…

Στο χθεσινό ματς, δεν βγήκαν καθόλου και οι αλλαγές που έκανε ο προπονητής του Άρη. Ο Μορουτσάν που πέρασε στη θέση του τραυματία Πέρεθ, και έγινε αλλαγή στην αλλαγή, αλλά και η επιλογή του να αντικαταστήσει τον Ράτσιτς για να κάνει πιο επιθετικό το σχήμα με τον Μισεχόι, έφερε το αντίθετο αποτέλεσμα αφού… άδειασε τη μεσαία γραμμή. Ενός κακού, μύρια έπονται.

Η ήττα και η κακή εμφάνιση οδήγησε φυσιολογικά- όπως συμβαίνει στις μεγάλες ομάδες- και στο ξέσπασμα του κόσμου, που αποδίδει την ευθύνη σε όλους, αφού κανείς δεν την έχει αναλάβει ανοικτά. Για πρώτη φορά μάλιστα οι αποδοκιμασίες ήταν τόσο έντονες και προσωποποιημένες στον Θόδωρο Καρυπίδη, που αποτελεί την κεφαλή του οικοδομήματος. Μια γενικευμένη αντίδραση που συμπυκνώνει όλη την απογοήτευση του κόσμου για αυτό που με γεωμετρική ακρίβεια λαμβάνει χώρα κάθε χρόνο και την αδυναμία του club να περάσει στην επόμενη πίστα. Τι μπορεί να σηματοδοτήσει και πως θα το αξιολογήσει ο ισχυρός άνδρας του Άρη είναι κάτι που θα το δείξει ο χρόνος. Φάνηκε ξεκάθαρα όμως και σε συνέχεια του ταπεινωτικού αποκλεισμού από την Αράζ, ότι αρχίζει να εκδηλώνεται μια τάση αμφισβήτησης και ανάγκης αποφάσεων. Και όχι μόνο στο θέμα του προπονητή, που δεν είναι το μοναδικό πρόβλημα αλλά ένα μέρος αυτού και θα λειτουργήσει σαν παραμορφωτικός καθρέπτης αν αποδοθεί μόνο σε αυτόν…
Τις ευθύνες πρέπει να τις αναλάβουν όλοι γιατί δεν γίνεται, παίκτες με πλουσιοπάροχα συμβόλαια και παραστάσεις από σπουδαία πρωταθλήματα, να εμφανίζουν τέτοια αποκαρδιωτική, άνευρη και χωρίς εντάσεις εικόνα, κάνοντας τον Παναιτωλικό να φαίνεται καλύτερη ομάδα στο γήπεδο.