Η καυτή ανάσα του... δράκου και η δύναμη της «πράσινης» οικογένειας στο Άμπου Ντάμπι

Αποστολή στο Άμπου Ντάμπι: Ηλίας Λαλιώτης

Ένα πρωτόγνωρο ταξίδι ξεκίνησε από το μεσημέρι της Τρίτης (20/5) για τον Παναθηναϊκό, αλλά και όλους όσους θα έχουν την ευκαιρία να ζήσουν από κοντά το φετινό Final Four της EuroLeague.

Και μόνο το γεγονός πως θα διεξαχθεί για πρώτη φορά στην ιστορία σε μια χώρα της Μέσης Ανατολής, χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από την Ευρώπη, το καθιστά πρωτόγνωρο και ιδιαίτερο. Οι συνθήκες θα είναι πολύ διαφορετικές, τόσο οι καιρικές, όσο και οι πολιτισμικές, και το καταλάβαμε με σκληρό τρόπο όλοι από την πρώτη στιγμή που πατήσαμε το πόδι μας στο Άμπου Ντάμπι.

Όσο και να σε έχουν προειδοποιήσει για τη ζέστη που επικρατεί αυτόν τον καιρό στη χώρα, η πρώτη σου επαφή με την πραγματικότητα, μόλις βγαίνεις από το αεροδρόμιο, είναι σοκαριστική. Μια... καυτή ανάσα δράκου νιώθεις να σε «πνίγει» από την κορυφή ως τα νύχια. Δεν το συναντάς αυτό στην Ελλάδα, ούτε σε περίοδο καύσωνα τον Αύγουστο. Είναι μια αίσθηση αποπνικτική, συνδυασμός της ζέστης με τη μεγάλη υγρασία.

Το καλό είναι πως όπου και να βρεθείς σε κλειστό χώρο, είτε σε αμάξι, είτε σε μαγαζί, είτε σε ξενοδοχείο, νιώθεις αμέσως τη δροσιά των κλιματιστικών που... βαράνε υπερωρίες αυτή την εποχή.

Επειδή, όμως, μου αρέσει πολύ η έκφραση «προορισμός είναι το ταξίδι», η οποία θέλει να αναδείξει πως μεγαλύτερη σημασία σε τέτοιες περιπτώσεις έχουν οι εμπειρίες που αποκομίζεις κατά τη διαδρομή, θα επιστρέψω στις περίπου 7 ώρες που βρεθήκαμε μαζί με την αποστολή του Παναθηναϊκού.

Μια ματιά και στις φωτογραφίες της gallery στο τέλος του κειμένου λένε πολλά για το κλίμα στις τάξεις των «πράσινων». Πολλές φορές μέσα στη σεζόν έχω σταθεί στο στοιχείο που θεωρώ πως αποτελεί το μεγαλύτερο «όπλο» των πρωταθλητών Ελλάδας κι Ευρώπης. Αυτό που τους έφερε πέρυσι στην κορυφή της EuroLeague και το οποίο φέτος έγινε ακόμα πιο ισχυρό, κρατώντας τους δυνατούς και ζωντανούς μέχρι εδώ. Τους έφερε μέχρι το Άμπου Ντάμπι, παρά τις μεγάλες δυσκολίες (και απουσίες) που θα είχαν λυγίσει οποιαδήποτε άλλη ομάδα.

Και δεν είναι άλλο από αυτό της ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ! Το κλίμα στον Παναθηναϊκό είναι αυτό. Ξεφεύγει από τα δεδομένα μιας ομάδας και στο ταξίδι για την πρωτεύουσα των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων το ζήσαμε σε κυριολεκτικό βαθμό, πέρα από τον μεταφορικό που χρησιμοποιείται σε τέτοιες περιπτώσεις.

Οι περισσότεροι παίκτες είχαν μαζί και μέλη των οικογενειών τους. Ο Εργκίν Αταμάν τη γυναίκα του και τα παιδιά του, ο Κώστας Σλούκας τη σύζυγό του με τα παιδιά τους, αλλά και τη μητέρα του, ο Ναν κι ο Γκραντ τα παιδιά τους, ο Μήτογλου τον αδερφό του, ο Καλαϊτζάκης τους γονείς του, πολλοί ακόμα κάποιους συγγενείς ή συντρόφους τους. Το πιο συγκλονιστικό, όμως, είναι πως τόσο πριν την αναχώρηση, όσο και μέσα στο αεροπλάνο, δεν περιορίζονταν ο καθένας στην οικογένεια του, αλλά είχαν ενωθεί όλοι μαζί. Πέρα από τον... θείο Χουάντσο, αλλά και τον Οσμάν που έπαιζαν με όλα τα πιτσιρίκια, έβλεπες να συναναστρέφονται όλοι με όλους. Ως μια μεγάλη οικογένεια!

Και η δύναμη των ενωμένων οικογενειών πολλές φορές είναι αρκετή για να πετύχεις τους στόχους σου. Ακόμα και αν μιλάμε για μπάσκετ. Ναι, σίγουρα, υπήρχαν και συζητήσεις με καθαρά αγωνιστικό υπόβαθρο. Από σχεδόν όλους άκουγες πως στο μυαλό τους υπάρχει μόνο ο ημιτελικός της Παρασκευής (23/5, 18:00) με τη Φενέρμπαχτσε. Ούτε αν θα υπάρξει ελληνικός εμφύλιος στον τελικό, ούτε τίποτα. Το ματς της χρονιάς αυτή τη στιγμή είναι σε δύο μέρες.

ΥΓ. Σε αθλητικό και κυβερνητικό επίπεδο τα Αραβικά Εμιράτα και οι άνθρωποι στο Άμπου Ντάμπι δίνουν μεγάλη σημασία σε αυτό το Final 4 της EuroLeague. Φάνηκε από τον υπέροχο τρόπο με τον οποίο υποδέχθηκε τις ομάδες. Αλλά η υπόλοιπη κοινωνία δεν φαίνεται να ξέρει και πολλά για όσα θα ακολουθήσουν. Καλύτερη εικόνα, βέβαια, θα έχουμε τις επόμενες ημέρες.