Κοίταξε στα μάτια τη Νάπολι, πολέμησε στα ίσα, της έβγαλε τα συκώτια, αλλά είχε... αχίλλειο πτέρνα

Μπορεί ο Ολυμπιακός να γνώρισε την πρώτη του ήττα (2-1), μετά από επτά φιλικά παιχνίδια, από την πρωταθλήτρια Ιταλίας, Νάπολι, ωστόσο, ο Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ έχει αρκετούς λόγους για να χαμογελά. 

Η ομάδα του αντιμετώπισε το πλουμιστό συγκρότημα του Αντόνιο Κόντε ως πραγματικός μονομάχος. Μπήκε στο γήπεδο για να αντιμετωπίσει στα ίσια τη μεγάλη του αντίπαλο, έκανε το παιχνίδι του, την κοίταξε στα μάτια, δεν κώλωσε ούτε στο ξύλο, ούτε στον τσαμπουκά, της έβγαλε τα συκώτια, πάλεψε ως το φινάλε, αλλά ηττήθηκε στις λεπτομέρειες. 

Το γκολ του Πολιτάνο που έγειρε την πλάστιγγα του αγώνα από το πρώτο μέρος άνοιξε το δρόμο στους «παρτενοπέι» για νίκη, αλλά απέναντι στον πρωταθλητή Ελλάδας τα βρήκαν σκούρα και πρέπει να νιώθουν χαρούμενοι που τους έκατσε η μπίλια στην πράσινη ρουλέτα. Ο σκόρερ του 1-0 των γηπεδούχων πέτυχε ένα υπέροχο γκολ με άπιαστο πλασέ, αφού βρήκε λίγο χώρο να σουτάρει με το αριστερό παρά το ασφυκτικό μαρκάρισμα του Ορτέγκα, σε ένα χρονικό σημείο που το ματς έμοιαζε μοιρασμένο. 

Ο «Μέντι», όπως συνηθίζει από πέρυσι στα δύσκολα ματς, έβαλε τον Ροντινέι μπροστά από τον Κοστίνια, δίδυμο στόπερ τους Ρέτσο, Πιρόλα, ενώ στον άξονα τοποθέτησε μαζί τους συμπατριώτες Σιπιόνι και Έσε. Ο πρώτος ήταν εξαιρετικός, ο δεύτερος μαχητής, αλλά συνήθως δεύτερος στην μπάλα, κατάλοιπο του τραυματισμού που τον κράτησε εκτός στο μεγαλύτερο μέρος της προετοιμασίας. Αν ο «Σάντι» ήταν λίγο πιο μπροστά από πλευράς αγωνιστικού ρυθμού, είναι δεδομένο ότι οι Πειραιώτες θα είχαν κοντρολάρει καλύτερα τον αγώνα στον άξονα. 

Επαιξε στα ίσια, όχι... κλεφτοπόλεμο

Το πιο σημαντικό απ' όλα, ωστόσο, είναι ότι ο Ολυμπιακός δεν φοβήθηκε, δεν κρύφτηκε, δεν επιχείρησε να πάει το ματς στον... κλεφτοπόλεμο. Επαιξε στα ίσια, έριξε ξύλο όταν χρειάστηκε, πίεσε ξανά ανελέητα, έφτιαξε κάποιες καλές, αλλά λιγοστές φάσεις στην επίθεση, λίγο έλειψε να ισοφαρίσει κιόλας με τον Ελ Καμπί λίγο πριν πάνε οι δύο ομάδες στα αποδυτήρια για την ανάπαυλα. 

Οι γηπεδούχοι έφτιαξαν τρεις καλές τελικές, δύο με τον σκόρερ, μία με τον Λουκάκου που αποχώρησε στο μισάωρο λόγω τραυματισμού, αξιοποίησαν τη μία. Οι «ερυθρόλευκοι» σε δύο απόπειρες στα πρώτα 45' δεν μπόρεσαν να κάνουν το ίδιο και βρέθηκαν πίσω στο σκορ, αλλά μετά το 1-0 σκύλιασαν ακόμη περισσότερο, δείγμα της νοοτροπίας νικητή που τους διακατέχει. 

Δύο αλλαγές και... εύκολο 2-0

Η καλή εικόνα του Ολυμπιακού στο πρώτο μέρος, μουτζουρώθηκε από το εύκολο 2-0 στο 53' με τους φιλοξενούμενους να δείχνουν αδυναμία σε μία καλά ξεδιπλωμένη αντεπίθεση των γηπεδούχων. Ασφαλώς αποτελεί αντικείμενο προβληματισμού το γεγονός ότι ο Ολυμπιακός δέχθηκε δύο γκολ σε μια χούφτα ευκαιρίες της Νάπολι, αλλά ακόμη περισσότερο πως και τα δύο προήλθαν από την αριστερή πλευρά της άμυνας, η οποία εξελίχθηκε σε αχίλλειο πτέρνα. 

Ορτέγκα και Πνευμονίδης παρότι είχαν διάθεση κι έτρεξαν πολύ, δεν λειτούργησαν με σοβαρή αποτελεσματικότητα στο ανασταλτικό κομμάτι, καθώς και τα δύο γκολ δημιουργήθηκαν από τον δικό τους χώρο ευθύνης. Είχαν προηγηθεί από το 46' οι αλλαγές του Μπότη με τον Πασχαλάκη και του Κοστίνια με τον Στρεφέτσα, κίνηση που οδήγησε στην οπισθοχώρησε του Ροντινέι σε ρόλο δεξιού μπακ. 

Από τα μισά του β' μέρους ο Λιατσικούρας πήρε τη θέση του Σιπιόνι, ο οποίος όσο αγωνίστηκε ήταν ο κορυφαίος σε απόδοση παίκτης της ομάδας του. Ο 20χρονος χαφ ήταν σχεδόν αλάνθαστος απέναντι σε λαμπερούς και πολύπειρους αντιπάλους, αποδεικνύοντας ότι μπορεί να εξελιχθεί σε βασική επιλογή για τα επίσημα ματς που πλησιάζουν. Δεν... μασάει πουθενά και τίποτα ο πρώην παίκτης της Τίγκρε.

Οι «ερυθρόλευκοι» το πάλεψαν το παιχνίδι και στο δεύτερο ημίχρονο, κράτησαν μπάλα, την κυκλοφόρησαν, αλλά ουσία στην επίθεση δεν είχαν, παρά μόνο στη φάση που σκόραρε ο Τσικίνιο, ο οποίος ξανά βρήκε δίχτυα με εντυπωσιακό τρόπο. Προφανώς επειδή ο Πνευμονίδης αυτή τη φορά ήταν στενά μαρκαρισμένος και φάνηκε η απειρία των 18 του χρόνων, παρότι προσπάθησε πολύ και μπήκε στη φωτιά, ενώ και ο Στρεφέτσα, ενώ πήρε πρωτοβουλίες, δεν είχε ουσία στην τελική προσπάθεια. 

Γενικά, ο Ολυμπιακός σε ένα τεστ Champions League όπως το χθεσινό, έδειξε ότι θέλει ακόμη δουλειά στις λεπτομέρειες και στην άμυνα και στην επίθεση, ενώ σε κάποιες φάσεις του έλειψε και η ατομική ποιότητα. Κυρίως στη δημιουργία, που θα μπορούσε να δώσει, για παράδειγμα, ο απρόβλεπτος Ζέλσον, ή κάποιος άλλος ακραίος με ευχέρεια στο «ένας με έναν». 

Το τελικό 2-1 μπορεί να αποτυπώνει την ανωτερότητα της Νάπολι στο σκέλος της ουσίας, ωστόσο, οι «ερυθρόλευκοι» μόνο ως φτωχοί συγγενείς δεν μετείχαν στην αναμέτρηση. Εκαναν το παιχνίδι τους, έδειξαν τα στοιχεία που τους χαρακτηρίζουν, επιχείρησαν να είναι κυριαρχικοί στο ματς, ωστόσο, φάνηκαν και οι αδυναμίες τους, τόσο σε επίπεδο ποιότητας, όσο και σε εμπειρία. 

Και μόνο που το σύνολο του «Μέντι» δεν παράτησε το ματς, παρά το 2-0 του Λούκα από το 53' και πάλεψε μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο, μέχρι να μειώσει με τον Τσικίνιο στο 90+1', πιστώνεται στα υπέρ της. Από την άλλη πλευρά, όταν μιλάμε για τεστ κορυφαίου επιπέδου, όσο καλοδουλεμένη κι αν είναι μια ομάδα, πάντα θα παίζει ρόλο η ατομική ποιότητα, με πολύ χαρακτηριστικές τις περιπτώσεις του Ντε Μπρόινε και του ΜακΤομινέιν που έκαναν τελικά και τη διαφορά...

Το συνολικό πρόσημο, πάντως, είναι ξανά θετικό, με τον Ολυμπιακό να χάνει μια μάχη, αλλά να παρουσιάζει μια ομάδα πολεμιστών που έστω κι αν τους στραβώσει ο αγώνας, δεν πρόκειται να παραδοθούν ποτέ, όσο βαριά κι αν είναι η φανέλα που έχουν απέναντί τους. Κι αυτό αποτελεί παρακαταθήκη και κεκτημένο για τα προσεχώς, αρκεί να υπάρξουν και δύο-τρεις προσεγμένες κινήσεις ενίσχυσης, κυρίως στο επιθετικό σκέλος.