Η απόφαση που μετέτρεψε τον όλεθρο σε θρίαμβο

Η νίκη κόντρα στη Μακάμπι προσθέτει κάποιους πόντους στο σακούλι του Ολυμπιακού, αλλά και τεράστια αποθέματα αυτοπεποίθησης.

Οι ερυθρόλευκοι, σε ένα ματς που ακόμα και ο Γιώργος Μαρτζώκας ένιωσε κάποια στιγμή αβοήθητος χρησιμοποιώντας το ύστατο προπονητικό τρικ, αυτό της απόσυρσης, είχαν τεράστια ανάγκη αυτή τη νίκη… Πιθανώς, ακόμα και με τον τρόπο που ήρθε, γιατί όπως είπε ο Σάσα Βεζένκοφ… «Προτιμώ να μαθαίνω μέσα από τις νίκες». Στο Βελιγράδι ο Ολυμπιακός έκανε και τα δύο: Και νίκησε και είναι υποχρεωμένος να μάθει. Διότι έτσι όπως ήρθε η νίκη, το χαλί δεν χωράει από κάτω τα παρολίγον χαλάσματα.

Ο Ολυμπιακός ευτύχησε να βρει ακριβώς τη στιγμή που το χρειαζόταν το σχήμα, αλλά και την ενέργεια για να κάνει μία τελική αντεπίθεση, και ταυτόχρονα ο Οντέντ Κάτας να ..δυστυχήσει εξαιτίας μίας (καθόλου παράλογης) επιλογής του.

Ο Μιλουτίνοφ, MVP με διαφορά στήθους από τον Ντόρσεϊ και τον για ακόμα μία φορά σπουδαίο Γουόρντ, μοιάζει αν βρίσκεται σε αποστολή. H γλώσσα του σώματος το αποδεικνύει. Ο «Μιλού» δεν είναι μόνο, αλλά αισθάνεται κιόλας ως ο βασικός σέντερ του Ολυμπιακού. Πρέπει να ταξιδέψουμε μήνες, ίσως και χρόνια πίσω για να συναντήσουμε τον φετινό Μιλουτίνοφ. Έναν παίκτη που ξεχειλίζει κίνητρο από όλα τους πόρους του δέρματος του, που είναι ομιλητικός προς τους συμπαίκτες του, που εκφράζει ηγετικότατα με την φωνή και την παρουσία του. Που πανηγυρίζει τους πόντους του τόσο συχνά. Ο Μιλουτίνοφ μέσα του είναι φανερό ότι νιώθει ηγέτης, αλλά και υπεύθυνος πια. Για την πορεία του Ολυμπιακού συνολικά. Και όχι μόνο τους εαυτού του. Μοιάζει σαν (έτοιμος από καιρό) να περίμενε αυτή τη στιγμή να έρθει.

Την ίδια στιγμή, ο Τάιλερ Ντόρσεϊ, αντιλαμβάνεται τη σημασία του two way παίκτη… Οι 5 ασίστ που μοίρασε, με αποκορύφωμα το απίθανα ώριμο σερβίρισμά του στον Βεζένκοφ για το καλάθι της νίκης, αποδεικνύουν για ακόμα μία φορά ότι μπορεί. Πάντα μπορούσε. Τώρα θέλει κιόλας. Σε ολόκληρη την Ευρωλίγκα δεν υπάρχει παίκτης που να έχει μεταμορφωθεί τόσο πολύ προς το καλύτερο σε σχέση με την προηγούμενη σεζόν. Και φυσικά η αναφορά δε γίνεται στα νούμερα του, όπου κάθε σύγκριση του πέρσι με το φέτος προκαλεί θλίψη, αλλά στη νοοτροπία του, τον τρόπο που προσεγγίζει το ρόλο του. Ο Τάιλερ είναι παράδειγμα προς μίμηση, δίχως υπερβολή. Ταυτόχρονα όμως, ο ίδιος παίκτης, αφού καβάλησε μία κορυφή, καλείται να το επαναλάβει με μία ακόμα ψηλότερη.

Το κάνουν όλες οι ομάδες, αλλά ο Οντεντ Κάτας, του έδωσε και κατάλαβε. Όλο το βράδυ, με τον πιο αδιάκριτο τρόπο (σκριν μεταξύ των γκαρντ), η Μακάμπι έψαχνε να βρει από την πρώτη περιστροφή κιόλας τον Ντόρσει ως το παίκτη που μαρκάρει τον χειριστή.

Δεν είναι πολύ εύκολο για οποιονδήποτε παίκτη να κάνει τόσες αλλαγές στο αγωνιστικό προφίλ του και ο Ντόρσεϊ είναι δύσκολο να γίνει defender stopper. Ομως, θα πρέπει να το προσπαθήσει, ώστε οι αντίπαλοι κόουτς να μην θεωρούν ότι στο πρόσωπό του βρίσκουν το πλέον αδύναμο κρίκο της ερυθρόλευκης άμυνας.

Για να φτάσουμε στον Γουόρντ ο οποίος είναι φαινόμενο άξιο παρατήρησης και διερεύνησης. Ένας τύπος, που χρειάζεται ισχυρό λίπασμα για να καλλιεργηθεί και να ανθίσει γρήγορα σε ένα νέο περιβάλλον, προερχόμενος από ένα εντελώς διαφορετικό προπονητικό mindset, όχι μόνο παίζει στον Ολυμπιακό, όχι μόνο έγινε απαραίτητος, αλλά εκφράζει πτυχές του παιχνιδού που ούτε ο Γιώργος Μπαρτζώκας δεν ήξερε ότι μπορεί να περιμένει (τόσο γρήγορα). Όταν ο παίκτης που παίζει στη θέση ‘3’ είναι τόσο aggressive, αλλά και ικανός στο διάβασμα για να μπορεί να μοιράσει 8 ασίστ και μάλιστα μόνο μετά από λιγοστά επίσημα ματς, τότε ταβάνι είναι μόνο ο ουρανός. Ο Γουόρντ έχει πλήρη κατανόηση του παιχνιδιού του Ολυμπιακού αναγνωρίζει τα όρια και σε αυτά έρχεται ο ίδιος να βάλει τα δικά του στοιχεία, όπως η αλεγρία, η αθλητικότητα, το ένστικτο και το ταλέντο στη δημιουργία.
Στο πρόσωπο του ο Ολυμπιακός βρίσκει ακόμα έναν κατά συνθήκη decision maker, που ίσως να σταματάει τη συζητήση περί απόκτησης ενός περιφερειακού ακόμα.

Και τώρα για να δούμε… Γιατί είναι δύσκολο η προπονητική; Για να έρθουμε με αυτόν τον τρόπο στην ανάλυση του αγώνα στη Χαλά Πιονίρ…

Εξαιτίας της πάρα πολύ κακής άμυνας του, ο Ολυμπιακός μπαίνει στην τέταρτη περίοδο με -5…

Και μετά από λίγα λεπτά, το ματς γίνεται ένα αδιανόητο Ροντέο, όπου και οι δύο ομάδες σκοράρουν ακατάπαυστα. Ο Ντόρσει είναι στόχος, ο Ντάουτιν θα ευστοχούσε ακόμα κι αν σκόραρε με τα πόδια… Μία σου και μία μου στην απόλυτη μορφή του.

Σε αυτό το διάστημα ο Οντετ Κάτας έχει στο παρκέ την εξής πεντάδα: Ντάουτιν, Ντι Μπαρτολομέο, Μπρισέτ, Χοαρντ και Λιφ…

Η συγκεκριμένη πεντάδα της Μακάμπι έπαιξε σε 10 κατοχές και είχε μακράν της δεύτερης καλύτερης πεντάδας του Κάτας, το καλύτερο συντελεστή πόντων ανά κατοχή: Σε 10 κατοχές, σκόραρε 17 πόντους, δηλαδή 1.7 πόντους ανά κατοχή.

Και δεν ήταν μόνο ο Ντάουτιν που τα έβαζε από παντού, ή ο Ντι Μπαρτολομέο.

Ο παίκτης που σε αυτό το διάστημα έκανε πραγματικά μεγάλη διαφορά ήταν ο Λιφ, αυτός ο ξανθός σέντερ, που τα γρήγορα πόδια του και την σούπερ μπασκετική σκέψη του, μοίραζε και κινούσε το παιχνίδι όπως ήθελε.

Ο σχηματισμός του pick n roll με τον Λιφ στην κορυφή έδωσε κάμποσες φάσεις στον Λιφ να αποφασίσει έχοντας τη μπάλα στο χάι ποστ μετά το short roll. Και πήρε πάντα τη σωστή απόφαση με τον Μιλουτίνοφ να είναι εξουδετερωμένος κάπου στην περιφέρεια. Κάπως έτσι ήρθε το απίθανο κάρφωμα του Χορντ…

Η Μακάμπι προηγήθηκε 90-77 και μόλις ο Ολυμπιακός μείωσε σε 90-81, ο Κάτας πήρε τάιμ άουτ. Απέμεναν σχεδόν πέντε λεπτά για το τέλος. Σε εκείνο το σημείο ο κόουτς της Μακάμπι, αποφάσισε να αλλάξει το σχήμα του. Σκέφτηκε ότι η ομάδα του έχει μία διαφορά, ο Μιλουτίνοφ όμως, σκοράρει ακατάπαυστα. Τόνισε την περιφερειακή γραμμή του με τον Γουόκερ και αντί του Λιφ, έβαλε στο παιχνίδι τον Σάντος… Ο Ολυμπιακός δεν άλλαξε τίποτα.

Η δική του πεντάδα είχε σε 16 κατοχές 1.313 πόντους… Και ήταν ακριβώς εκείνο το σημείο που αποφάσισε να παίξει άμυνα, με τον Κάτας να του κάνει ένα δώρο. Με τον Γουόκερ και τον Σάντος οι Ισραηλινοί έγιναν πιο σκληροί επιθετικά, πολύ λιγότερο κινητικοί, αρκετά προβλέψιμοι. Κι αυτό γιατί ο άνθρωπος που με το δικό του short roll και το versatility όταν ξεκινούσε από μακριά με την μπάλα στο παρκέ απέναντι στον Μιλουτίνοφ που δεν μπορούσε να τον σταματήσει με τίποτα, ήταν στον πάγκο.

Οι πεντάδες με τις οποίες τελείωσε το ματς η Μακάμπι είχαν 0.929 πόντους ανά κατοχή…Πολύ μακριά από 1.313 του Ολυμπιακού και το κυριότερο: Η πεντάδα των ερυθρόλευκων που τελείωσε το ματς:

Νιλικίνα, Ντόρσεϊ, Γουόρντ, Βεζένκοφ και Μιλουτίνοφ σε 18 κατοχές σε ολόκληρο το ματς δέχθηκε μόλις 11 πόντους!!! Δηλαδή 0.611 ανά κατοχή! Η συντριπτική πλειονότητα των οποίων από το 37’ και μετά.

Και τελικά σε ένα ματς που ο Ολυμπιακός το έχανε πανηγυρικά από την άμυνα του, κατέληξε να το κερδίσει θριαμβευτικά από αυτή. Γιατί έτσι είναι το μπάσκετ…

Και η προπονητική! Ο Κάτας δε σκέφτηκε κάτι λάθος. Απλά η απόφαση που πήρε με την απόσυρση του Λιφ και του ΝτιΜπαρτολομέο, για να βάλει στη θέση τους τον Σάντος και τον Γουόκερ, δεν το βγήκε. Η εγχείρηση απέτυχε, ο ασθενής, που για 37 λεπτά ήταν ο Ολυμπιακός, ενίκησε!