Νταρίντα στο Athletiko: «Ο Αρης δεν χρειάζεται έναν ακόμη Νταρίντα, αλλά χημεία, ταυτότητα και σταθερή κατεύθυνση»

Στο ποδόσφαιρο, όπως και σε όλα τα πράγματα στη ζωή, ισχύει το ουδείς αναντικατάστατος. Για κάποιους ποδοσφαιριστές όμως, που αφήνουν στις ομάδες ένα τόσο έντονο αποτύπωμα, η επόμενη, χωρίς αυτούς, μέρα δεν είναι εύκολη. Ο Βλάντιμιρ Νταρίντα, στα 2,5 χρόνια που φόρεσε για σχεδόν 100 παιχνίδια τη φανέλα του Άρη, δεν υπήρξε ποτέ ο σούπερ θεαματικός παίκτης. Ηταν η επιτομή της ουσίας. Της ομαδικής δουλειάς. Της αφοσίωσης στο πλάνο του προπονητή και του… ατελείωτη τρεξίματος, καλύπτοντας όπου υπήρχε ανάγκη. Αυτά σίγουρα θα λείψουν στον Αρη τώρα που ο Τσέχος αποφάσισε να επαναπατριστεί μετά απο 12 χρόνια σε Γερμανία και Ελλάδα. 

Μιλώντας στο Athletiko ως παίκτης της Χράντετς Κράλοβε πλέον και λίγο πριν ξεκινήσει η νέα σεζόν, με το τεράστιο απόσταγμα εμπειρίας και παραστάσεων που… κουβαλάει, έχοντας ζήσει τον Αρη, δίνει τις δικές του συμβουλές για το πως μπορεί η ομάδα της Θεσσαλονίκης να γίνει πιο ανταγωνιστική. Εξηγεί τι έφταιξε και ο Αρης δεν κατάφερε να μπει στην τετράδα, μιλάει για τους έλληνες προπονητές και ποια είναι η συνταγή που μπορεί να οδηγήσει τους κιτρινόμαυρους σε ακόμη καλύτερες μέρες και αφήνει ένα παράθυρο να επιστρέψει κάποια στιγμή από άλλο πόστο.

Βλάντιμιρ, μια ερώτηση πλανάται στα χείλη όλων των Αρειανών. Κουράζεσαι ποτέ; Αυτός ήταν πάντα ο Νταρίντα από την αρχή της καριέρας του, είναι θέμα προσωπικότητας ή προπονητών που συνάντησες σε μικρή ηλικία;

Νομίζω ότι η νοοτροπία μου έχει διαμορφωθεί σε όλη μου τη ζωή. Πολλά πράγματα συνέβαλαν στη διαμόρφωσή της. Η μεγαλύτερη επιρροή ήταν πιθανώς ο τρόπος με τον οποίο με μεγάλωσαν οι γονείς μου. Αλλά επίσης, κάθε προπονητής που είχα και πολλοί μεγαλύτεροι συμπαίκτες με βοήθησαν. Πάντα προσπαθούσα να μαθαίνω από όλους και να ακολουθώ τις καλύτερες συμβουλές που μου έδιναν.

Ολοκληρώθηκε ένα πρωτάθλημα με τον Άρη να κατακτά το Ευρωπαϊκό εισιτήριο, αλλά η αλήθεια είναι ότι η έναρξη της αγωνιστικής περιόδου και οι νίκες σε όλα τα ντέρμπι δημιούργησε μεγάλες προσδοκίες. Κάθε φορά που η ομάδα έδειχνε κοντά σε έναν στόχο, ένας κακός αγώνας γκρέμιζε κάθε όνειρο και αισιοδοξία. Ήταν πρόβλημα προσωπικοτήτων, πρόβλημα soft ομάδας, πρόβλημα αγωνιστικό απέναντι σε ομάδες που δεν έδιναν χώρους;

Η σεζόν ξεκίνησε καλά, αλλά αργότερα αντιμετωπίσαμε προβλήματα — ειδικά με τα εκτός έδρας παιχνίδια και τα παιχνίδια εναντίον ομάδων στο κάτω μισό του βαθμολογικού πίνακα. Αυτά τα παιχνίδια ήταν δύσκολα. Δεν δέχτηκα καλά τις ήττες. Ως ένας από τους ηγέτες της ομάδας, ένιωθα ακόμη μεγαλύτερη ευθύνη. Ένιωθα άσχημα που δεν μπορέσαμε να βρούμε τις σωστές λύσεις και που δεν δημιουργήσαμε αρκετές ευκαιρίες στην επίθεση. Νομίζω ότι μας έλειψε καλύτερη ομαδική δουλειά και περισσότερη δύναμη στο τελευταίο τρίτο.

Ο Αρης σε οκτώ δύσκολους αγώνες απέναντι στους τέσσερις πρώτους του πρωταθλήματος έχασε 12 βαθμούς και κέρδισε άλλους 12. Απέναντι όμως στις 3 ομάδες, Αστέρα, ΟΦΗ και Ατρόμητο, στις θέσεις 6 έως 8 έχασε 13 βαθμούς και κέρδισε μόλις 5 από τους 18 που διεκδίκησε, χάνοντας την τετράδα. Τι νομίζεις ότι έφταιξε; Θέμα νοοτροπίας, συγκέντρωσης, εφησυχασμού;

Ίσως χάσαμε και λίγο την συγκέντρωσή μας σε σημαντικές στιγμές. Μια σεζόν είναι μεγάλη. Υπάρχουν στιγμές που παίζεις καλά και στιγμές που είναι πιο δύσκολο. Δυστυχώς, είχαμε την κακή μας περίοδο στη χειρότερη στιγμή — και χάσαμε βασικούς βαθμούς.

Αν σου ζητούσα να κάνεις ένα δώρο στον κόσμο του Άρη που σε λατρεύει, θα ήταν δυο νέοι Νταρίντα και αναφέρομαι στα χαρακτηριστικά σου εντός αγωνιστικών χώρων. Πόσοι Νταρίντα χρειάζονταν για να ανέβει ο Αρης επίπεδο και να εμφανιστεί περισσότερο διεκδικητικός αλλά και σταθερός στην επόμενη χρονιά;

Εύχομαι στους οπαδούς του Άρη μια ομάδα που να είναι καλοφτιαγμένη. Όχι απλώς ένας ακόμα «Νταρίντα». Η ομάδα χρειάζεται καλή χημεία — τόσο στα αποδυτήρια όσο και στο γήπεδο. Και αυτό δεν είναι εύκολο. Εξαρτάται επίσης από το πόσοι παίκτες μένουν και πόσοι φεύγουν.

Συνεργάστηκες για πρώτη φορά με δυο Έλληνες προπονητές. Ποιες οι εντυπώσεις σου για το επίπεδό τους γιατί στην Ελλάδα υπάρχει μια καψυποψία για αυτούς.

Δεν νομίζω ότι οι Έλληνες προπονητές αξίζουν αμφιβολία ή δυσπιστία. Δεν ένιωσα ότι αυτό ήταν πρόβλημα. Κάθε προπονητής έχει το δικό του στυλ και ιδέες. Το σημαντικό είναι πώς συνεργάζεται με τους παίκτες και αν η ομάδα πιστεύει σε αυτόν.

Αν μπορούσες να παίξεις έναν μόνο αγώνα ξανά φαντάζομαι ότι θα ήταν ο τελικός απέναντι στον Παναθηναϊκό. Τι θα άλλαζες σε εκείνο το παιχνίδι;

Ναι, φυσικά, θα ήθελα να παίξω ξανά σε αυτόν τον τελικό κυπέλλου — και αυτή τη φορά να τον κερδίσω για τον Άρη!

Έχοντας τεράστια εμπειρία από ένα σπουδαίο πρωτάθλημα (Μπουντεσλίγκα) τι θα συμβούλευες το club να αλλάξει για να γίνει πιο ανταγωνιστικό;

Ξέρω ότι η διοίκηση ενός συλλόγου δεν είναι εύκολη και δεν θέλω να δώσω μεγάλες συμβουλές στους υπεύθυνους. Αλλά επειδή ρωτάτε, θα επικεντρωνόμουν περισσότερο σε μακροπρόθεσμους στόχους και σταδιακή βελτίωση. Τίποτα δεν μπορεί να αλλάξει από τη μια μέρα στην άλλη. Ένας σύλλογος χρειάζεται συνέχεια, σαφή ταυτότητα και σταθερή κατεύθυνση.

Εχοντας φύγει από την Ελλάδα τι είναι αυτό που κρατάς;

Εφυγα από την Ελλάδα με μόνο καλά συναισθήματα. Είμαι ευγνώμων για αυτή την εμπειρία. Θα θυμάμαι πάντα τον Άρη και την Ελλάδα με τον καλύτερο τρόπο. Ελπίζω μια μέρα να επιστρέψω — ίσως όχι ως παίκτης, αλλά με κάποιο τρόπο.

Μετά από μια πλούσια ποδοσφαιρική καριέρα που σιγά – σιγά ολοκληρώνεται, σκέφτεσαι να παραμείνεις στο χώρο του ποδοσφαίρου και σε ποιον;

Μετά την καριέρα μου, θέλω να κάνω κάτι εκτός ποδοσφαίρου για λίγο καιρό. Ενδιαφέρομαι για το Real Estate και θέλω να επικεντρωθώ σε αυτό. Θέλω επίσης να κάνω ένα μικρό διάλειμμα από το ποδόσφαιρο. Αλλά ξέρω τον εαυτό μου - πιθανότατα θα επιστρέψω στο ποδόσφαιρο μια μέρα. Θα δούμε τι είδους ρόλος θα είναι.