Ο Άρης είναι ακόμη σε φάση δημιουργίας και αυτό του κοστίζει

Για δύο μέτριες ομάδες που είναι φανερό ότι ακόμη ψάχνονται, έχουν αλλάξει προπονητή και έχουν τα δικά τους ζητήματα, το 1-1 στο «Κλεάνθης Βικελίδης», που μοίρασε το καρπούζι στη μέση ανάμεσα σε Άρη και Παναθηναϊκό, στο τέλος της ημέρας είναι δίκαιο. Για τον γηπεδούχο Άρη, το ότι δεν ηττήθηκε σε ένα ματς που του στράβωσε μόλις στο 3΄ και έσωσε τουλάχιστον τον έναν βαθμό, σίγουρα δεν είναι για να το πανηγυρίζει, αλλά αν ληφθούν υπόψη οι συνθήκες κάτω από τις οποίες επιτεύχθηκε, δεν είναι και άσχημη εξέλιξη. Όταν η ομάδα σου δέχεται γκολ στην πρώτη επίθεση του αντιπάλου, πέρα από το σοκ που αυτό φυσιολογικά προκαλεί, στέλνει στο καλάθι των αχρήστων ό,τι είχες σχεδιάσει. Το όποιο πλάνο είχε καταρτιστεί.

Ειδικά όταν αυτό που είχε σχεδιάσει ο Μανόλο Χιμένεθ περιλάμβανε κάτι καινούργιο σε σχηματισμό και σε πρόσωπα. Ξεκίνησε με ένα 4-4-2 με τον Σίστο στην κορυφή του ρόμβου, χωρίς το σημείο αναφοράς στην επίθεση του Άρη τα τελευταία 2,5 χρόνια (Μορόν), και εξελίχθηκε γρήγορα σε 4-2-3-1. Το καθετί καινούργιο θέλει φυσικά τον χρόνο του για να εμπεδωθεί, να γίνει κτήμα. Ήταν φανερό στο πρώτο 15λεπτο του ματς ότι οι ποδοσφαιριστές του Άρη προσπαθούσαν να συνηθίσουν στα νέα αγωνιστικά δεδομένα και... ψάχνονταν. Όταν βρήκαν τον βηματισμό τους πήραν τον έλεγχο, δεν επέτρεψαν στον Παναθηναϊκό να κρατήσει μπάλα και να φτιάξει παιχνίδι, αλλά αυτή η κατοχή δεν μετουσιώθηκε σε φάσεις, με εξαίρεση ένα αδύναμο σουτ του Φατιγκά και μία κλασική ευκαιρία με τον Καντεβέρε, αυτά τα δύο σουτ που ανέφερε και ο Χιμένεθ στη συνέντευξη Τύπου. Απουσίαζε πλήρως το συνδυαστικό παιχνίδι που θα μπορούσε να δημιουργήσει περισσότερες φάσεις. Τα απόνερα μιας ομάδας που ακόμη είναι σε φάση δημιουργίας...

Η άμυνα του Άρη είχε θέματα 

Ο Παναθηναϊκός, επίσης, ήταν προφανές ότι… «πάτησε» πάνω στο γρήγορο γκολ και δεν κυνήγησε με ζέση ένα δεύτερο, παρότι στις λίγες φορές που βγήκε μπροστά ήταν φανερό ότι η άμυνα του Άρη (που στο μεταξύ στο ημίχρονο είχε χάσει και τον καλύτερό της παίκτη, τον Φαμπιάνο, ενώ είχε εκτός αγώνα με τραυματισμό τον «ισορροπιστή» μεταξύ άμυνας και επίθεσης Ράτσιτς) είχε θεματάκια. Στο φινάλε, οι μισοί έμειναν από καύσιμα.

Το προσπάθησε μόνο στο τελευταίο δεκάλεπτο, μετά την ισοφάριση, και θα μπορούσε να είχε κερδίσει αν δεν σταματούσε τον Τετέ ο Διούδης στο τετ-α-τετ. Στο ίδιο διάστημα ο Άρης είχε να αντιπαρατάξει τον απίθανο Τεχέρο, που έκανε ό,τι μπορούσε παίζοντας και αριστερά και δεξιά, και το υπόδειγμα ανιδιοτελούς προσπάθειας που ακούει στο όνομα Γιάννης Γιαννιώτας. Μακάρι ο Χιμένεθ να είχε δύο-τρεις ακόμη σαν αυτόν. Ούτε όταν μπήκε στο ματς ο Μορόν πήρε πράγματα επιθετικά, αφού ο Ισπανός, στις πέντε φορές που τροφοδοτήθηκε, τις τέσσερις δεν φρόντισε να καλυφθεί και υποδείχθηκε οφσάιντ.

Ο Άρης, μετά από επτά αγωνιστικές, ακόμη ψάχνεται και ο προπονητής του το… σκαλίζει γενικότερα τώρα που αυξήθηκαν οι επιλογές του και δεν διστάζει να αλλάξει σχηματισμό στο τέταρτο και να κάνεις τρεις αλλαγές στην ανάπαυλα (η μια αναγκαστική). Διόλου τυχαίο, αν σκεφτεί κανείς ότι χθες έκαναν ντεμπούτο δύο παίκτες (Δώνης, Αλφαρέλα), ο Γιένσεν αγωνίστηκε μετά από ενάμιση μήνα, ο Καντεβέρε έπαιξε πρώτη φορά βασικός, ο Πέρεθ πρόλαβε να αγωνιστεί 1,5 ματς και έκτοτε είναι στα πιτς, κλήθηκε από τις εφεδρείες ο Ρόουζ και το μοναδικό «εξάρι» (Ράτσιτς) παραμένει και αυτό εκτός. Αν δεν προκύψουν άλλοι τραυματισμοί, σε 1-2 αγωνιστικές ο Άρης θα είναι μια σχεδόν καινούργια ομάδα που ακόμη θα προσθέτει παίκτες στο ροτέισον και θα προσπαθεί, ενώ ήδη έχει παιχτεί ο μισός πρώτος γύρος, να μάθει τη φιλοσοφία του νέου της προπονητή και να αποκτήσει τις εντάσεις που ζητάει. Όλο αυτό δεν αποκλείεται να του κοστίσει κι άλλους χαμένους βαθμούς, κάνοντας τον προπονητή του να αναρωτιέται τι έγινε με αυτή την ομάδα το καλοκαίρι…

Μια πρώτη απάντηση είναι ότι από τους χθεσινούς 11 που ξεκίνησαν τον αγώνα απέναντι στον Παναθηναϊκό, μόνο οι Φαμπιάνο (που τραυματίστηκε στο ημίχρονο) και Φατινγκά συμμετείχαν στην προετοιμασία του Άρη στην Ολλανδία, και σε ένα μέρος αυτής, όχι ολόκληρη, ο Μόντσου. Και φυσικά, ούτε ο προπονητής συμμετείχε στην καλοκαιρινή προετοιμασία. Αυτό έγινε το καλοκαίρι, ή καλύτερα αυτό έγινε ακόμη ένα καλοκαίρι.

Με βρίσκει, ωστόσο, αντίθετο όταν έρχεται ένας προπονητής να αφήνει αιχμές για τον προκάτοχό του και όχι μόνο, ακόμη και αν υποθέσουμε ότι βρήκε, πράγματι, μια ομάδα με προβλήματα σε διάφορους τομείς. Ανεξάρτητα αν υπήρξε μπέρδεμα με την απόδοση των λεγομένων του Χιμένεθ, φαινόταν ότι κάτι ήθελε να επισημάνει. Ειδικά όταν κάποιος το κάνει δημόσια, γιατί τότε μοιάζει σαν να ψάχνει άλλοθι. Το τι έγινε το καλοκαίρι είναι λίγο-πολύ γνωστό: μια ομάδα που απέκτησε συνολικά 18 παίκτες, σε διαφορετικά χρονικά σημεία της μεταγραφικής περιόδου, με διαφορετικό επίπεδο ετοιμότητας ο καθένας και με αρκετούς τραυματισμούς στην πορεία. Δεν εξυπηρετεί σε τίποτα και δεν κάνει καλό στο ίδιο το club να ζυγώνει ο Νοέμβριος και ακόμη να αναλώνεται στο τι έγινε το καλοκαίρι. Τι έγινε θα το κουβαλά μαζί της η ομάδα όλη τη σεζόν. Το θέμα για τον Άρη και τον Χιμένεθ συνολικά είναι να βρεθεί ο τρόπος να βελτιωθεί το γκρουπ και να «μακιγιαριστούν» με δουλειά από όλους κι αποτελέσματα τα όποια προβλήματα έχουν εντοπιστεί.