O έμπορος ναρκωτικών που έσωσε τη ζωή θρυλικού τενίστα

Η καταγραφή των έργων και των ημερών του ξεκίνησαν από τα κορτ του τένις. Και ο Μπόρις Μπέκερ πριν καν ενηλικιωθεί κατέκτησε το Wimbledon  αφήνοντας, εν έτει 1985, άπαντες εντυπωσιασμένους. To πρώτου του Grand Slam ήρθε το 1985 στο Λονδίνο σε ηλικία 17 ετών. 

Η επιτυχία σε αυτό το πρώιμο στάδιο της ζωής του, αποδείχθηκε ένα γεγονός που δεν μπόρεσε (ο χαρακτήρας του) να διαχειριστεί με επάρκεια. Το 1991 ήταν το Νο.1 της παγκόσμιας κατάταξης, ενώ στη συλλογή του πρόσθεσε δύο τρόπαια στο αυστραλιανό, ένα στο αμερικάνικο Open και άλλα δύο στο βρετανικό.    

Τώρα, είναι 57 ετών και ήρθε η ώρα και η στιγμή να αφηγηθεί -μέσω της αυτοβιογραφίας του- όλα όσα είδε, όσα άκουσε και κυρίως αυτά που έζησε στους αγωνιστικούς χώρους και κυρίως έξω από αυτούς.  

Κατά τη διάρκεια της παρουσίασης του βιβλίου «Inside», ο Μπόρις Μπέκερ δεν άφησε κανένα κεφάλαιο της ζωής του απ' έξω. Παρουσιάζει μέσα από τις σελίδες την εμπειρία του στη φυλακή, όλες τις επιτυχίες του, αλλά κυρίως τις αποτυχίες. Αυτές που τον... χρεοκόπησαν και τον έβαλαν σε μπελάδες.  

«Η νίκη του 1985 στο Wimbledon φταίει σε μεγάλο βαθμό γι' αυτό που συνέβη αργότερα», είπε κατά τη διάρκεια της παρουσίασης για να δώσει μία πρώτη εικόνα για το τι κρατούν στα χέρια τους οι αναγνώστες. «Όταν ξαφνικά γίνεσαι τόσο διάσημος στα 17, νιώθεις ότι ανήκεις σε άλλους. Ο γερμανικός Τύπος μου έλεγε πώς να ζω και τι να κάνω», πρόσθεσε. 

Το 2022 ο Μπέκερ βρέθηκε πίσω από τα σίδερα της φυλακής λόγω ενός οικονομικού σκανδάλου που δεν του άφησε περιθώρια ελευθερίας. Έμεινε εκεί για 8 μήνες και έζησε καταστάσεις που ποτέ δεν είχε σκεφτεί πως θα ζήσει. Σε ένα από τα πιο συνταρακτικά κεφάλαια του «Inside» περιγράφεται η σχέση του με τον Ίκε. Έναν διακινητή κοκαΐνης, ο οποίος τελικά του έσωσε τη ζωή. 

Στο σωφρονιστικό ίδρυμα του Χάντερκοπ στην Αγγλία έγινε η γνωριμία. Η σωματική διάπλαση του Ίκε δεν άφηνε περιθώρια για... αμφισβήτηση. «Ο κόσμος τον σεβόταν. Φεύγανε όταν τον έβλεπαν να περπατά προς το μέρος τους. Ήταν δυνατός, αλλά ήρεμος. Άκουγε. Ήταν ένας άνθρωπος που ενέπνεε σεβασμό χωρίς να χρειαστεί καν να μιλήσει», περιέγραψε ο Μπέκερ. Οι δυο τους έκαναν μαζί γυμναστική στο προαύλιο της φυλακής και γρήγορα έγιναν αχώριστοι. «Αν δεν ήταν αυτός, δεν θα είχα βγει ζωντανός από εκεί μέσα», είπε συγκινημένος και θυμήθηκε τις μέρες που «τρώγαμε μαζί στο κελί του. Μοιραζόταν μαζί μου τα πάντα και ήταν εκεί σε κάθε πρόβλημα που μου προέκυπτε». 

Τα τελευταία χρόνια οι δυο τους είχαν... χαθεί. Μετά το Χάντερκομ ο Μπέκερ απελάθηκε στη Γερμανία και όταν ολοκλήρωσε την ποινή του είχε χάσει τα χνάρια του Ίκε. Εκείνος, έμαθε πως επέστρεψε στη Νιγηρία. Ώσπου το 2023, ο Μπέκερ έκανε ένα πάρτι γενεθλίων στο Μιλάνο και ξαφνικά είδε μπροστά του τον Ίκε με κοστούμι και γραβάτα. 

«Ευχαριστώ που μου έσωσες τη ζωή», του είπε όπως αναφέρει στο βιβλίο. Ήθελε προ πολλού να του το πει, αλλά δεν είχε βρει την ευκαιρία.