Ο «εξορκιστής» Παναθηναϊκός, έκανε το μίνιμουμ, αλλά έχει πλέον κι αρκετό δρόμο για να καλύψει

Κάποια στιγμή όλες οι «κατάρες», μικρές ή μεγάλες «σπάνε», όσες αναποδιές κι αν βγάλει το διάβα σου... Αρκεί να επιμένεις και να αντέχεις, όσα πρέπει να… υπομείνεις σ’ αυτή τη διαδρομή, κοιτάζοντας πρώτα τη δική σου «καμπούρα» και τα δικά σου λάθη.

Ο Παναθηναϊκός έβαλε την στολή του... εξορκιστή στο δεύτερο ημίχρονο του χθεσινοβραδινού (4/5) αγώνα με την ΑΕΚ στην OPAP Arena, είχε το «καθαρό» μυαλό να χτυπήσει με τον τρόπο που έπρεπε (και δεν έκανε στο πρώτο 45λεπτο) τις αδυναμίες των «κιτρινόμαυρων» και «ξόρκισε» με ένα τεράστιο διπλό μία έδρα στην οποία δεν είχε νικήσει επί δυόμισι χρόνια.

Και παράλληλα, έβαλε τέλος και σ’ άλλη μία, μικρότερη αλλά πολύ... ενοχλητική «κατάρα», με τα 10 σερί ματς μέσα στο 2025 χωρίς εκτός έδρας νίκη. Ήταν too much όλο αυτό κι έστω και στο 90’ των εκτός έδρας αγώνων του, το έβαλε κι αυτό το αρνητικό σερί στο χρονοντούλαπο.

Μέχρις εκεί... Με ένα μικρό, «σκαστό» χαμόγελο για τους «πράσινους», διότι πήραν αυτή τη νίκη την κατάλληλη στιγμή (που λέει κι ο Ρουί Βιτόρια), έκαναν το μίνιμουμ που θα μπορούσαν να κάνουν σε μία αποτυχημένη σεζόν, με την κατάκτηση της δεύτερης θέσης που τους οδηγεί στα προκριματικά του επόμενου Champions League, όμως απ’ το πρωί της 12ης Μαΐου, αφού γίνει και το τελευταίο (κι αδιάφορο;) παιχνίδι με τον Ολυμπιακό στο ΟΑΚΑ, θα πρέπει να γίνουν πολλά. Και το κυριότερο, αυτή τη φορά θα πρέπει να γίνουν όσο το δυνατόν πιο σωστά...

Ο Παναθηναϊκός έχει πολύ δρόμο πλέον για να καλύψει μπροστά του σ’ όλα τα επίπεδα, για να μπορέσει σε ένα χρόνο από σήμερα να «σπάσει» και τη μεγαλύτερη «κατάρα» όλων. Αυτή που τον... τρώει σαν σαράκι εδώ και 15 χρόνια, την επιστροφή του στην κορυφή ως πρωταθλητής.

Ο Βιτόρια έδειξε σίγουρος και ξεκάθαρος

Είναι πολύ σημαντικό το γεγονός πως ο Ρουί Βιτόρια, απαλλαγμένος πια απ’ το «βάρος» και την πίεση στο να πετύχει τον ελάχιστο στόχο, έδειξε στη συνέντευξη Τύπου -μετά την μίνι-ανασκόπηση της περιόδου που έχει τα ηνία της ομάδας- πως έχει την αυτοπεποίθηση και ξεκάθαρες ιδέες για να μπορέσει να παρουσιάσει έναν Παναθηναϊκό ο οποίος θα είναι πολύ πιο ανταγωνιστικός και θα είναι σε θέση να διεκδικήσει τον τίτλο μέχρι τέλους την επόμενη χρονιά.

Ας μην χαθεί καθόλου χρόνος... Ας ξεκινήσει άμεσα αυτή η συνολική κουβέντα με τη διοίκηση κι ας γίνουν όλα όσα πρέπει να γίνουν κι επιβάλλονται ως προσθαφαιρέσεις στο ρόστερ της ομάδας για να πάει το «τριφύλλι» σε μία πολύ πιο ανταγωνιστική περίοδο, πλησιάζοντας την εποχή του Βοτανικού.

Ένα πολύ πιο ήρεμο και βατό καλοκαίρι

Με τη νίκη αυτή στην OPAP Arena και το τέλος της πρώτης «κατάρας», ο Παναθηναϊκός εξασφάλισε ένα πολύ πιο ήρεμο και βατό καλοκαίρι και να προετοιμάσει με πολύ καλύτερες συνθήκες (και) την ευρωπαϊκή χρονιά του. Οκέι, δεν θα είναι... παιχνιδάκι ο β’ προκριματικός του Champions League, αλλά αν μείνουν ως έχουν τα δεδομένα και είναι στους «ισχυρούς» μαζί με Ρέιντζερς και Πλζεν κι έχει απέναντί του τις Σερβέτ, Αούστρια και Μπραν ως υποψήφιες αντιπάλους, έχει μια πολύ καλή ευκαιρία για να το ξεκινήσει καλά το καλοκαίρι του. Μία πρόκριση θα τον φέρει με δεδομένη θέση (μίνιμουμ) στη League Phase του Europa League (με διπλάσιο οικονομικό όφελος απ’ τα χρήματα που καρπώθηκε φέτος στο Conference League) κι από εκεί και πέρα, απαλλαγμένος απ’ το όποιο άγχος, μπορεί να κυνηγήσει τις υπερβάσεις του και το «σεντόνι». Έχοντας παράλληλα δύο «κανονάκια» (σε περίπτωση –απευκταίας- «στραβής) για να παίξει σε League Phase ευρωπαϊκής διοργάνωσης.

Ο σχεδιασμός, ωστόσο, πρέπει να ξεκινήσει γρήγορα και να γίνει με όσο το δυνατόν πιο προσεκτικά βήματα και με ξεκάθαρη σκέψη το πώς θα μπορέσει να μειώσει την απόστασή του απ’ τον Ολυμπιακό. Αυτός θα πρέπει να είναι, δομικά, ο μεγάλος καλοκαιρινός στόχος και θα χρειαστεί μεγάλη ευστοχία και πολύ σωστές αποφάσεις παντού. Αρκεί να γίνουν κάποια στιγμή μαθήματα, τα «παθήματα».

Ας μην είναι ο Βαγιαννίδης ή ο Ιωαννίδης

Και κάτι τελευταίο... Δεδομένου ότι θα πρέπει να «θυσιαστεί» ένας παίκτης ως καλοκαιρινή πώληση για να βρεθεί η νέα απαραίτητη «πηγή εσόδων» και να μην (ξανα)υπάρξει θέμα με το Cost Control της UEFA (θέμα το οποίο σας έχει αναλύσει με κάθε λεπτομέρεια το Athletiko απ’ τις 17 Απριλίου), θα ήταν ευχής έργον να μην είναι αυτός ο Γιώργος Βαγιαννίδης ή ο Φώτης Ιωαννίδης.

Ο πρώτος (Βαγιαννίδης) απέδειξε στην OPAP Arena γιατί τον γλυκοκοιτάζουν μισή ντουζίνα ευρωπαϊκές ομάδες, κάνοντας ένα συγκλονιστικό ματς. Κι αυτός κι ο -μουντιαλικός- Ουναΐ και ο Ίνγκασον.

Ο δεύτερος (Ιωαννίδης) πέρασε μία δύσκολη σεζόν, αλλά του χρόνου μπορεί να επιστρέψει στα κανονικά στάνταρντς του. Κι όσο κι αν χαίρονται τώρα οι διάφοροι «οχτροί» του, του χρόνου μπορεί να (τους) βουλώσει πολλά στόματα...