Ο Γιαννιώτας απέδειξε γιατί είναι απαραίτητοι οι Έλληνες στο ρόστερ

Με το φινάλε της περασμένης σεζόν έγινε πολύς λόγος στον Άρη για την περίφημη ελληνοποίηση του ρόστερ του. Την ανάγκη ενίσχυσης του ισχνού ελληνικού στοιχείου που αποδυναμώθηκε μετά και την αποχώρηση του Γιάννη Φετφατζίδη. Τονίστηκε επανειλημμένα από τον Μαρίνο Ουζουνίδη που γνωρίζει καλύτερα από τον καθένα τη σημασία που έχει για τα αποδυτήρια μιας ελληνικής ομάδας, η παρουσία Ελλήνων ποδοσφαιριστών. Ονόματα ακούστηκαν πολλά, γράφτηκαν ακόμη περισσότερα και στο τέλος αποκτήθηκαν Δώνης, Αθανασιάδης και Γιαννιώτας που μαζί με τον Παναγίδη και τον νεαρό Χαρούπα συνθέτουν την μικρή ελληνική… κιτρινόμαυρη παροικία.

Με το καλημέρα, ο ένας από αυτούς, ο Γιάννης Γιαννιώτας που είχε και κιτρινόμαυρο παρελθόν, απέδειξε πόσο απαραίτητοι είναι οι Έλληνες σε μια ελληνική ομάδα. Χωρίς να το περιμένει κανείς, για να είμαστε ειλικρινείς, ήταν ο καλύτερος παίκτης του Άρη στα δυο ματς με την Αράζ. Στο πρώτο παιχνίδι στο Μπακού, πέρασε ως αλλαγή και έδωσε πνοή αλλά και την ασιστ στον Μορόν για το γκολ και με την εμφάνισή του κέρδισε το δικαίωμα να αγωνιστεί βασικός στη ρεβάνς.

Το δικαιολόγησε στο έπακρο με την παρουσία του παίζοντας ολόκληρο το 90λεπτο. Ήταν από τους λίγους που ξεχώρισαν για τη διάθεση, το πάθος, την ενέργεια, τις εντάσεις αλλά και μια δεύτερη ασίστ στο γκολ του Φαμπιάνο αυτή τη φορά. Από τους λίγους που… νιώθουν από Άρη, έχοντας αποφοιτήσει από τις Ακαδημίες του club. Που αντιλαμβάνονται το μέγεθος και τις ευθύνες που απορρέουν. Που με την… τρέλα του μπορεί να παρακινήσει και τους αρκετούς ξένους που οι περισσότεροι μάλιστα είναι νεοφερμένοι. Να πει και μια κουβέντα παραπάνω στα αποδυτήρια. Και στο φινάλε να κάνει, σε πρώτη φάση, όσους χλεύασαν την επιλογή του Άρη να τον επαναπατρίσει, να.. καταπιούν τη γλώσσα τους.