Ο κοντοπίθαρος γίγαντας
Στο μπάσκετ και στον αθλητισμό υπάρχουν πολλά πράγματα που εξηγούνται με αριθμούς. Υπάρχουν όμως κι αυτά που εξηγούνται μόνο και αποκλειστικά με εικόνες.
Ένα μικρό flash back… Αν κάποιος θέλει να κατανοήσει την περσινή unique παρουσία της Παρί στην Ευρωλίγκα, το πρώτο πράγμα που οφείλει να κάνει, πριν καν παρακολουθήσει έστω κι ένα κλιπ από τα παιχνίδια της, είναι να εξερευνήσει προσεκτικά, τους λογαριασμούς της στα social media…
Εκεί, και στα βίντεο που έχουν απαθανατίσει την pre game ρουτίνα των παικτών της, με τους χορούς, τα χαμόγελα, τις αγκαλιές και τα γέλια, ακριβώς λίγα δευτερόλεπτα πριν τρέξουν στο γήπεδο για το τελικό ζέσταμα, θα βρει ρίζες πολλών ερμηνειών για τους λόγους που η Παρί παρουσίασε πέρσι το θέαμα και την μοναδικότητα που μας εξέπληξαν όλους.
Ο ηγέτης εκείνου του συνόλου, ήταν αυτός ο κοντοπίθαρος γίγαντας, που η μοίρα το έφερε όχι μόνο να είναι μικρός το δέμας, αλλά να το λέει και το όνομά του.
Όταν ο Σορτς υπέγραψε στον Παναθηναϊκό, τα πρώτα και το βασικά ζητούμενα ήταν τα εξής: Πότε ο Σορτς θα αρχίσει να απολαμβάνει το μπάσκετ στην Αθήνα; Πότε θα νιώσει και στην Ελλάδα ότι το μπάσκετ εκτός από μία σοβαρή αντιπαλότητα μεταξύ των δύο αιωνίων, είναι και η προσωπική έκφραση του, η ψυχαγωγία του; Πότε θα γίνει …μπαλέτο του αρχιδημιουργού, σε μία ενστικτώδη χορογραφία, όπως έκανε την προηγούμενη σεζόν στην αξέχαστη στιγμή του καρφώματος του Ιφί;
Κλείνει η παρελθοντολογική αναφορά και ερχόμαστε στο σήμερα… Η μάλλον στο χθες (28.10).
Ο Σορτς μετά τα 7 λεπτά στο πρώτο ημίχρονο, η πλειονότητα των οποίων στη δεύτερη περίοδο (βγήκε από το γήπεδο 3.06 πριν το break), επιστρέφει στο παρκέ 8.54 στο τέταρτο δεκάλεπτο.
Για μεγάλο διάστημα μοιάζει ξεχασμένος από τον Εγκίν Αταμαν στον πάγκο. Οι φόβοι για την επανάληψη μίας περίπτωσης Λορέντσο Μπράουν, είχαν αρχίσει να γίνονται άηχοι μεν, ψίθυροι δε. Βρε λες;
Στο ίδιο διάστημα, η κάμερα της τηλεοπτικής μετάδοσης σημαδεύει κάμποσες φορές τον πάγκο του Παναθηναϊκού, κι εκεί, σε εκείνες τις φαινομενικά αδιάφορες μα αποκαλυπτικές στιγμές, αποκαλύπτεται αυτό που έμελλε να συμβεί λίγο αργότερα.
Ο …ξεχασμένος Σορτς, ο παίκτης που είδε το καλοκαίρι τις μισές ομάδες της Ευρωλίγκας να του στρώνουν κόκκινο χαλί, ο άνθρωπος που έβαλε ετσιθελικά το όνομα του στο debate για τον MVP της σεζόν, δεν καθόταν στον πάγκο κατσουφιασμένιος, με παράπονο, αδικημένος.
Ήταν όρθιος, με τα χέρια στις διαφημιστικές πινακίδες, σε απόλυτη εγρήγορση και ενώ πανηγύριζε για τα καλάθια των συμπαικτών του, βρισκόταν σε απόλυτη ετοιμότητα για το κάλεσμα του κόουτς Αταμαν.
Και μόλις αυτό ήρθε, 8.54 πριν τη λήξη ο Τι Τζέι Σορτς μπήκε με τέτοιο mindset στο γήπεδο που…έγινε και πάλι το μπαλέτο το δημιουργού. Για πρώτη φορά από τότε που φόρεσε την πράσινη φανέλα.
Στο λέι απ του Οσμάν 8.22 πριν το τέλος (μόλις στην πρώτη φάση από την είσοδό του), μετά από μία άμυνα που ολοκληρώθηκε με κλέψιμο, ο Τι Τζέι Σορτς …χοροπήδηξε κάπου εκεί κοντά στον πάγκο της Μακάμπι λες και ήταν αυτός που έκανε εκείνη τη στιγμή το λέι απ… Αυτό ήταν.
Ο “κοντός” έδειχνε ότι δε τον ένοιαξε κανένας παροπλισμός, κανένα παρκάρισμα στον πάγκο και ότι τα φαντάσματα του Λορένθο ντε Αλμπαθέτε θα μείνουν μία για πάντα κλειδωμένο στο σεντούκι.
Στο 8.54 την 4ης περιόδου, ο Εγκίν Αταμαν είναι το πέμπτο παιχνίδι που παίρνει την ίδια απόφαση, μία απόφαση που το καλοκαίρι δεν έβλεπε κανείς να έρχεται… Super Small lineup, με Σλούκα, Ναν, Σορτς και Οσμάν στο 4. Δεν ήταν μία απόφαση που επιβλήθηκε από τις συνθήκες. Ήταν μία επιλογή! Που θα γινόταν ακόμα κι αν ο Παναθηναϊκός είχε φουλ ρόστερ. Άλλωστε, είπαμε, είναι το πέμπτο ματς που ο Αταμαν χρησιμοποιεί το ίδιο σχήμα των τριών χειριστών.
Το μπάσκετ είναι μαθηματικά, είτε στατιστικά, είναι ύψη και μεγέθη… Μα πάνω απ’όλα είναι ταλέντο, καρδιά και διάθεση.
Από το 8.54 όταν το σκορ είναι 68-68, μέχρι το 5.09 που ο ηλεκτρονικός πίνακας έγραψε 83-71 με επιμέρους σκορ 15-3, η άμυνα του Παναθηναϊκού, παρόντος του εξαιρετικού Γιούρτσεβεν, παράγει την απόλυτη ενέργεια, με τροφοδότη τις εξαιρετικές αμυντικές συνεργασίες…
Ο Σορτς δίνει ρεσιτάλ στην πίεση στην μπάλα και την αντιμετώπιση των σκριν τα οποία σπάει με σεμιναριακό τρόπο και αφοσίωση.
Οι δύο φωτογραφίες που ακολουθούν, μοιάζουν πολύ, αλλά είναι διαφορετικες. Προέρχονται όμως από την ίδια κατοχή της Μακάμπι. Με διαφορά ελάχιστων δευτερολέπτων οι Ισραηλινοί χτυπούν δύο pick n roll..
Κοιτάξτε με ποιο τρόπο ο Σορτς έχει "τρυπώσει" ανάμεσα στον χειριστή και τον Σκρίνερ με αποτέλεσμα η δράση και η επίθεση να "σπάσει"
ΣΚΡΙΝ 1!
ΣΚΡΙΝ 2!
Υπάρχει όμως και συνέχεια...
Στην ίδια κατοχή, παρατηρήστε πως τρέχει να δώσει βοήθεια στον Σλούκα, έχοντας και τον απόλυτο έλεγχο του παίκτη τον οποιο μαρκάρει ο ίδιος... Η λογική τέτοιας βοήθειας (αν δεν κάνω λάθος φυσικά) δε φαίνεται να υπάρχει στον Παναθηναϊκό. Δεν την έχουμε δει. Ο Σορτς όμως και βοήθεια δίνει και τον παίκτη του ελέγχει
Στις δράσεις μακριά από τη ρακέτα δε γίνονται παράλογα (ου μην ανόητα) hedge out και ο Γιούρτσεβεν, δεν χρειάζεται πια να μαζεύει τα ασυμάζευτα.
Με βασικό πυλώνα της off ball άμυνας, τον Τσέντι Οσμάν που καλύπτει την κίνηση των ψηλών, μέχρι και ο Κέντρικ Ναν έκανε κλέψιμο διαβάζοντας ιδανικά την πρόθεση του χειριστή. Γιατί ακόμα και ο Κέντρικ Ναν ήταν απόλυτα αφοσιωμένος στην αμυντική τακτική της ομάδας του.
Για παράδειγμα... Εδώ, ο Γιούρτσεβεν έχει βγει στο hedge, ο παίκτης του κατευθύνεται προς το καλάθι, αλλά ο Οσμάν είναι εκεί για να βάλει το σώμα του και να δώσει χρόνο στον Τούρκο να επιστρέψει, ενώ και ο Ναν έχει πολύ καλό χρονισμό στη στιγμή που περνάει από το σκριν.
Το σημείο κλειδί όμως, ήταν αυτός ο πυραυλοκίνητος κοντός, που παίζει τόσο ανορθόδοξα, αλλά τόσο γοητευτικά και αποτελεσματικά.
Σε όλες τις αμυντικές κατοχές που μεσολάβησαν, ο Σορτς ήταν απλά παντού! Κάλυπτε χώρους με ασύλληπτη ταχύτητα κι έδινε βοήθειες δεξιά κι αριστερά που πιθανώς δε θα έπρεπε να δώσει, αλλά αμέσως μετά βρισκόταν στο σημείο που έπρεπε. Και επικοινωνούσε! Κάτι που γενικώς λείπει από τον Παναθηναϊκό.
Σε αυτή τη φάση ο Σορτς έχει αλλάξει μετά το σκριν και βρίσκεται να μαρκάρει πολύ ψηλότερο παίκτη...
Τι κάνει όμως... Με την επικοινωνία, που τόσο λείπει από τον Παναθηναϊκό στα προηγούμενα ματς, δίνει στον Γιούρτσεβεν να καταλάβει ότι πρέπει να αλλάξουν μαρκάρισμα... Και το κάνει τόσο κατανοητά ώστε να μην έχει ούτε μισή αμφιβολία ο Τούρκος... Η αλλαγή γίνεται ταχύτατα και στην εξέλιξη της φάσης, ο Σορτς κέρδισε επιθετικό φάουλ στη διεκδίκηση του ριμπάουντ.
Ο Σορτς …χοροπηδάει! Άρα έρχεται! Δεν αρκεί αυτό όμως, για τον Παναθηναϊκό. Το διάστημα των 4 λεπτών, όπου καθάρισε τη μπουγάδα από την άμυνα του κόντρα στην Μακάμπι πρέπει να είναι το σημείο αναφοράς του για το μέλλον. Πόσο μάλλον, από τη στιγμή που στην αντίπερα όχθη, βρισκόταν μία ομάδα με ταλέντο, αθλητικότητα αλλά και συγκεντρωμένη αφέλεια, την οποία θυμήθηκε όλη στην τελευταία περίοδο
Η σεζόν είναι ακόμα στο ξεκίνημα της, αλλά όποιο κι αν είναι το προσωπικό του Παναθηναϊκού στην εξέλιξη της σεζόν, το μίνιμουμ δεν μπορεί να είναι τίποτα διαφορετικό από αυτό που έδειξε αμυντικά στα 4 λεπτά του επιμέρους σκορ 15-3.
Μόνο αυτός μπορεί να είναι ο τρόπος, κανένας άλλος!
Σημείωση: Ο Γιουρτσεβέν έκανε ίσως το καλύτερο παιχνίδι του στην Ευρωλίγκα με τον Παναθηναϊκό. Επιθετικά, αλλά και αμυντικά. Υπάρχουν στιγμές που διαπιστώνεις ότι χάνεται στην ομαδική λειτουργία στα μετόπισθεν, ότι χρειάζεται κάποιο χρόνο να σκεφτεί που πρέπει να πάει… Οι μετακινήσεις του είναι αργές… Ωστόσο, όσο οι υπόλοιποι παίκτες κάνουν αυτό που ορίζει ο ρόλος του στην ομαδική άμυνα του Παναθηναϊκού, τόσο περισσότερο αποτελεσματικός θα είναι και ο ίδιος…
