Ο Μπακασέτας αξίζει μεγαλύτερο σεβασμό απ’ όσους δεν βλέπουν πόσο πολύτιμος είναι στον Παναθηναϊκό

Η... κουβέντα -αχρείαστη κι άστοχη όπως κάθε φορά- ξανάνοιξε μετά το πρώτο ματς της εθνικής ομάδας στα προκριματικά του Μουντιάλ με τη Λευκορωσία, όπου η «γαλανόλευκη» έγραψε ένα εμφατικό 5-1 κι ο Τάσος Μπακασέτας είχε γκολ (τι γκολ, «παστέλι» κανονικό) κι ασίστ: «Μα γιατί δεν παίζει το ίδιο καλά και με τον Παναθηναϊκό;».

Εδώ η απάντηση είναι μόνο μία: «Αλήθεια τώρα ρε φίλε; Θες και τα λες;». Στον Παναθηναϊκό που η πίεση απ’ την απουσία του πρωταθλήματος επί μία 15ετία, λειτουργεί ως μία τεράστια πρέσα που συμπιέζει τους πάντες και τα πάντα, το πιο εύκολο «σπορ» εδώ και χρόνια, είναι να αναζητούνται «αποδιοπομπαίοι τράγοι» και να... καίγονται όλοι κι όλα μαζί. Ξερά, χλωρά, όσα γουστάρει ο καθένας που (ειδικά στον Παναθηναϊκό) τα χώνει γιατί... έτσι. Γιατί πάντα «φταίτε όλοι». Τα είχε πει δεκαετίες τώρα ο τεράστιος Κλιντ Ίστγουντ ως επιθεωρητής Κάλαχαν για την άποψη που μπορεί έχει ο καθένας για όλα.

Ο Μπακασέτας -πρώτος αρχηγός πλέον και στον Παναθηναϊκό μετά την πώληση του Ιωαννίδη- πέρασε πέρσι ένα πολύ ζόρικο δεύτερο εξάμηνο μετά από εκείνο τον πολύ σοβαρό τραυματισμό που υπέστη στη Φινλανδία κόντρα στη Βίκινγκουρ. Η θλάση στον τετρακέφαλο δεν ήταν... απλή, ούτε συνηθισμένη. Ήταν σχεδόν ολικό το σχίσιμο που υπέστη ο μυς του και μάλιστα χαμηλά, στο όριο της πρόσφυσης, σε βαθμό που υπό προϋποθέσεις να «σήκωνε» ακόμα και επέμβαση.

Ασυνήθιστη συνθήκη για τον ίδιο, διότι δεν είχε τραυματιστεί ποτέ ξανά τόσο σοβαρά στην καριέρα του, όμως έβαλε κάτω το κεφάλι και δούλεψε για να επιστρέψει όσο πιο γρήγορα μπορούσε, χωρίς να ρισκάρει κανείς μία σοβαρή υποτροπή που θα μπορούσε να είναι ακόμη πιο επιζήμια. Πρόλαβε το φίνις της σεζόν χωρίς να έχει πια ρυθμό και τη δυνατότητα να βοηθήσει όσο θα ήθελε, μέσα από μία διαδικασία την οποία σαφώς και δεν είναι υποχρεωμένος να γνωρίζει ο κόσμος, αλλά τουλάχιστον ορισμένοι θα πρέπει να τη σέβονται λίγο περισσότερο.

Ο ίδιος παίκτης είναι και στο «τριφύλλι»

Το καλοκαίρι δούλεψε κι άλλο για να αφήσει πίσω του όλη αυτή την περιπέτεια, εμφανίστηκε «στεγνός» στην προετοιμασία, είχε πολύ καλή εικόνα και παρουσία στο καμπ της ομάδας στην Αυστρία (σε φιλικά και προπονήσεις), έμαθε κι απορρόφησε καλύτερα την αγωνιστική φιλοσοφία του Ρουί Βιτόρια, για τον οποίο ήταν, είναι και θα είναι πάρα πολύ σημαντικός και πολύτιμος.

Ο Μπακασέτας που «δεν βοηθάει», είναι ο πρώτος σε δημιουργία xAssists στον Παναθηναϊκό σ’ αυτά τα πρώτα 7 ματς της σεζόν, σερβίροντας το γκολ προς τον Τζούριτσιτς κόντρα στη Ρέιντζερς, ενώ ήταν εκείνος που έβγαλε σε θέση για γκολ δύο φορές τον «Τζούρι» στη Γλασκώβη, αλλά και τους Κυριακόπουλο και Ιωαννίδη στη ρεβάνς της Σαμσούντας. Τρέχει, πιέζει και μαρκάρει παντού, όπως κάνει και στην εθνική, αλλά για ορισμένους φίλους του Παναθηναϊκού «δεν κάνει». Κι ας κάνει και με το παραπάνω όλα όσα του ζητάει ο Βιτόρια. Δεν είναι «άλλος» ο Μπακασέτας του Παναθηναϊκού κι «άλλος» της εθνικής ομάδας.

Για τον... Μητσάρα όμως στο καφενείο της Γκράβας ή τον Σπύρο στο καφέ Bistro στο Δήλεσι «δεν κάνει». Χωρίς επαρκείς ποδοσφαιρικές εξηγήσεις. Γιατί; Γιατί έτσι...

Δεν κρύφτηκε ποτέ του στις «στραβές»

Κι ας μιλάμε για μία απ’ τις πλέον σοβαρές κι έντονες προσωπικότητες (που δεν περισσεύουν) μέσα στα αποδυτήρια του Παναθηναϊκού εδώ και χρόνια, για έναν παίκτη που δεν κρύφτηκε ποτέ ούτε στις πιο μεγάλες «στραβές» και στις αποτυχίες, που αναγνωρίζει το βάρος της φανέλας και της ευθύνης. Έναν παίκτη που τιμάει κάθε δευτερόλεπτο το περιβραχιόνιο, ο οποίος έχει κατακτήσει πρωτάθλημα με τρομερά επιδραστική απόδοση και παρουσία και κόντρα σε Θεούς και δαίμονες με την 7η σε δυναμική ομάδα της Τουρκίας (Τραμπζονσπόρ). Έναν ποδοσφαιριστή που πέρασε πάρα πολύ στην καριέρα του και στη ζωή του και δεν λύγισε ποτέ.

Κριτική θα γίνεται πάντα σε όλους. Και στον Μπακασέτα και στον Ιωαννίδη και στον Βιτόρια και σε όσους έχουν πάνω τους μεγαλύτερες ευθύνες. Το πρόβλημα είναι η ισοπέδωση και η φθηνή προσέγγιση απέναντι σ’ εκείνους που αξίζουν.

Και στο τέλος της ημέρας, για να πάρει ο Παναθηναϊκός κάποια στιγμή το πρωτάθλημα και να βάλει ένα τέλος σ’ αυτή την καταραμένη περίοδο απ’ το 2010 και μετά, χρειάζεται περισσότερους «Μπακασέτες» κι όχι παίκτες με νοοτροπία «Αράο», αν θέλετε να το πάμε και με παραδείγματα. Απλώς, λίγο μεγαλύτερος σεβασμός δεν βλάπτει...