Ο Μπερμπάτοφ αποκαλύπτει ανατριχιαστικές λεπτομέρειες για την απαγωγή του

Σοκ έχει προκαλέσει η αποκάλυψη που έκανε ο Ντίμιταρ Μπερμπάτοφ. Ο πρώην Βούλγαρος ποδοσφαιριστής, έδωσε πρόσφατα μια συνέντευξη, στην οποία αποκάλυψε πως όταν ήταν 18 χρονών, παραλίγο να τον απαγάγουν.

Πιο συγκεκριμένα, το διάστημα αυτό αγωνιζόταν στην ΤΣΣΚΑ Σόφιας. Σε μια καθιερωμένη προπόνηση, ένας συμπαίκτης του προσφέρθηκε να τον γυρίσει σπίτι του και τον κάλεσε να μπει στο αμάξι του. Ο Μπερμπάτοφ, ανυποψίαστος, μπήξε στο αυτοκίνητο.

Ωστόσο, ο φίλος του τον μετέφερε σε ένα εστιατόριο. Εκεί βρίσκονταν στα γύρω γύρω τραπέζια μερικοί άνδρες που έμοιαζαν με μπράβοι. Τον πλησίασαν επιθετικά και του ζήτησαν να φύγει από την ομάδα που βρισκόταν τότε και να πάει σε αυτή που θα του πουν εκείνοι. Μάλιστα, όπως αναφέρουν στο εξωτερικό, οι μπράβοι αυτοί ήταν του γκάνγκστερ Γκεόργκι Ιλίεφ.

Ο τότε 18χρονος ποδοσφαιριστής γλίτωσε την απαγωγή, έπειτα από ένα καίριο τηλεφώνημα στον πατέρα του, ο οποίος ήρθε και τον παρέλαβε γρήγορα.

Η αποκάλυψη του Μπερμπάτοφ για την απαγωγή

«Έπαιζα για την ΤΣΣΚΑ Σόφιας και άρχισα πραγματικά να δείχνω τις ικανότητές μου. Και κανονικά, όταν δείχνεις την ποιότητά σου ως παίκτης, οι ομάδες έρχονται να σε ζητήσουν, να σου υποβάλουν προσφορές, να σε ρωτήσουν, ξέρεις, πόσο καιρό έχεις συμβόλαιο, πόσο κοστίζει η αγορά σου και τέτοια πράγματα».

«Δεν είχα αυτοκίνητο. Έτσι, ένας συμπαίκτης μου, μετά την προπόνηση, μου είπε, "έλα μαζί μου, πρέπει να σε πάω σε έναν φίλο μου". Και ήμουν λίγο αφελής, φυσικά. Και ίσως τον εμπιστευόμουν επειδή παίζαμε στην ίδια ομάδα. Έτσι μπήκα στο αυτοκίνητό του. Με πήγε σε ένα εστιατόριο».

«Μπαίνουμε στο εστιατόριο και προφανώς υπήρχαν τραπέζια. Και σε ένα τραπέζι, υπήρχε ένας τύπος μόνος του. Και σε τρία άλλα τραπέζια, υπήρχαν μεγαλόσωμοι τύποι, ψυγεία, τυπικοί Βαλκάνιοι τύποι που κάθονταν πίσω του, απλώς με τρομακτικό ύφος».

«Και ο τύπος που με έφερε εκεί μου είπε, "πήγαινε εκεί, κάθισε, θα σε δω αργότερα". Και ο τύπος μου είπε, "έλα εδώ, κάθισε". Κάθομαι και σκέφτομαι μέσα μου, "Τι συμβαίνει; Πρέπει να τηλεφωνήσω στον μπαμπά μου". Και ο τύπος άρχισε να μιλάει. Μου είπε, "ξέρεις πώς με λένε;" Στα αγγλικά, η λέξη πιθανότατα θα είναι, με αποκαλούν μάγειρα».

«Λέω, εντάξει. "Άρα ξέρουμε για σένα. Πρέπει να αλλάξουμε ομάδα. Σε θέλουμε στην ομάδα μας. Πρέπει να σε πάρουμε." Και εγώ λέω, "Ναι, αλλά παίζω στην ΤΣΣΚΑ Σόφιας. Δηλαδή, μου αρέσει εκεί."».

«Είπε, "θα το βρούμε. Μην ανησυχείς". Και τα παιδιά κάθονταν εκεί και ήμουν απλώς έτσι, ξέρεις, φοβισμένος, φυσικά. Οπότε ίσως δύο, τρεις ώρες καθόμουν εκεί, και στο τέλος, ο τύπος με άφησε να τηλεφωνήσω στον μπαμπά μου».

«Και φώναξα τον μπαμπά μου, "Είμαι εδώ. Δεν ξέρω πού είμαι. Ξέρεις, οι άνθρωποι γύρω μου, μεγάλοι τύποι". Ξέρεις, μιλούσα πολύ γρήγορα, και αυτός έλεγε, "ηρέμησε, ανάπνευσε. Δηλαδή, απλώς ηρέμησε και απλώς ανάπνευσε"».

«Και σκέφτομαι, "τι στο καλό; Θα με απαγάγουν εδώ και δεν θέλω να φύγω, θέλω να πάω σπίτι μου". Και αυτός λέει, "Εντάξει, εντάξει. Ας δω τι μπορώ να κάνω. Θα τηλεφωνήσω στον τύπο". Τελικά, λοιπόν, κάποιος τηλεφωνεί σε κάποιον και τα μεγάλα αφεντικά των δύο ομάδων βρίσκουν έναν τρόπο να μην μετακομίσω, απλώς να μείνω εκεί που ήμουν».

«Και σε αυτή την κατάσταση, 18 χρονών, βλέποντας και γνωρίζοντας πώς γίνονταν τα πράγματα τότε στη Βουλγαρία, σκεφτόμουν: "Αυτό είναι όλο για μένα. Ίσως θα με δείρουν, ή δεν ξέρω, ξέρετε". Αλλά τελικά ο μπαμπάς μου ήρθε και με πήρε στο αυτοκίνητο, και σκέφτηκα, "Θεέ μου". Με κάνει να συνειδητοποιήσω ότι πρέπει να ωριμάσω γρήγορα και να γίνω άντρας πολύ νωρίς στη ζωή μου».