Ο Ντέιβιντ Ίνγκραμ στο Athletiko για τα 117 χρόνια του Ηρακλή: «Ηρακλάρα for ever!»

Η 29η Νοεμβρίου είναι μια ξεχωριστή μέρα για τη Θεσσαλονίκη και τον ελληνικό αθλητισμό. Αυτό γιατί το 1908 ιδρύθηκε στην πόλη μια ομάδα που αποτελεί σημείο αναφοράς στα ομαδικά αθλήματα και όχι μόνο. Ο Γυμναστικός Σύλλογος Θεσσαλονίκης «ο Ηρακλής» ιδρύθηκε και εδραιώθηκε στην πόλη, αλλά και σε όλη την Ελλάδα, χαρίζοντας πολλές μεγάλες στιγμές.

Το μπάσκετ δεν μπορούσε να αποτελέσει εξαίρεση. Με τα χρόνια άλλωστε ο Γηραιός «σύστησε» στη μεγάλη σκηνή κάποιες από τις πιο εμβληματικές μορφές του αθλήματος. Από τον Δημήτρη Διαμαντίδη και τον Νίκο Χατζηβρέττα, μέχρι τον Λάζαρο Παπαδόπουλο και τον Σοφοκλή Σχορτσανίτη, είναι μερικοί μόνο από τους Έλληνες παίκτες που έβαλαν τις βάσεις μέσα από την παρουσία τους στο Ιβανώφειο.

View this post on Instagram

A post shared by Iraklis FC / ΠΑΕ ΗΡΑΚΛΗΣ ΦΟΥΡΝΟΙ ΒΕΝΕΤΗ (@iraklis_fc_official)

Υπήρχαν όμως και μεγάλες μορφές από τις ΗΠΑ που συνέδεσαν το όνομά τους με την ομάδα. Πιο χαρακτηριστική περίπτωση ο Ντέιβιντ Ίνγκραμ, όπως τον μάθαμε. Έμεινε στην Ελλάδα για μια πενταετία (1987-92), αγάπησε τον σύλλογο, αγαπήθηκε από τον κόσμο του και το όνομά του μνημονεύεται ακόμα με αγάπη στις τάξεις των φίλων της ομάδας.

Ο ίδιος δεν ξεχνάει τον Ηρακλή και το έδειξε, στέλνοντας το δικό του μήνυα για τα 117 χρόνια από την ίδρυση της ομάδας, μέσω του Athletiko. Έφερε στο μυαλό του χρυσές στιγμές του παρελθόντος, αναφέρθηκε σε όσα νοσταλγεί και έστειλε τις πιο θερμές ευχές του για την ξεχωριστή αυτή στιγμή του Ηρακλή.

Ο λόγος όμως στον ίδιο...

«Η πιο δυνατή ανάμνηση που έχω από τον Ηρακλή είναι το Ιβανώφειο. Το γεμάτο γήπεδο, στο οποίο η ατμόσφαιρα ήταν μοναδική. Ο κόσμος του Ηρακλή ήταν πάντα εκεί και μας έδινε τεράστια ώθηση και λάτρευε την ομάδα.

Από εκεί και πέρα θυμάμαι πολύ έντονα το παιχνίδι με τον Άρη. Το είχαμε κερδίσει στην παράταση. Κερδίσαμε τον Άρη του Γκάλη και ο κόσμος είχε τρελαθεί. Ήταν μια μοναδική στιγμή, μπήκαν μετά μέσα στο γήπεδο. Ήταν ανεπανάληπτα. Για μένα είναι από τις πιο όμορφες και έντονες αναμνήσεις στη ζωή μου.

Αξίζουν πολλά credit στον Μακη Καλανταρίδη. Χωρίς αυτόν δεν θα ήμουν στην Θεσσαλονίκη, δεν θα έπαιζα στον Ηρακλή και δεν θα ζούσα όλα αυτά που έζησα. Με τα χρόνια αγάπησα τον Ηρακλή, ο κόσμος είδε το πάθος με το οποίο έπαιζα και γι αυτό ο δεσμός ήταν τόσο ισχυρός με το πέρας των ετών. Είναι για μένα από τις πιο ευτυχισμένες μέρες της ζωής μου όσα έζησα στη Θεσσαλονίκη.

Πρώτα απ' όλα εύχομαι η ομάδα να γιορτάσει 117 χρόνια ακόμα. Να συνεχίζει ο κόσμος να στηρίζει την ομάδα, να συνεχίσουν οι άνθρωποι του Ηρακλή την καλή δουλειά που κάνουν και η ομάδα να προοδεύει.

Ηρακλάρα for ever!».