Ο Ολυμπιακός νίκησε γιατί άλλαξε το δέρμα του

Η κραυγή του Νικόλα Μιλουτίνοφ τη στιγμή που ευστοχεί για το 86-84 στα 59'' πριν το φινάλε, σε μία καθαρή επιθετική απόφαση των ερυθρόλευκων, που τον σημάδεψαν στο λόου ποστ και δεν πήγε τυχαία η μπάλα στα χέρια του, ήταν το δικό του cover στο ύμνο του “Υπάρχω”.

Οι 8 ασίστ με μηδέν λάθη του Τάιλερ Ντόρσει, που by the way σημείωσε και 16 ποντους, ήταν η δική του σιωπηλή απάντηση σε όσους τα έβαψαν μαύρα λόγω της απουσίας του Τόμας Γουόκαπ.

Και η απόφαση του Γιώργου Μπαρτζώκα, στο ημίχρονο, να αλλάξει την άστοχη επιλογή του να οδηγήσει τον Παναθηναϊκό σε ένα iso παιχνίδι με miss match ψηλού κοντού, ήταν το δικό του mea culpa για ένα παιχνίδι που δεν χωρούν ανελαστικές συνήθειες.

Ο Ολυμπιακός, έστω και λαβωμένος πήρε το πρώτο ντέρμπι της σεζόν και με δεδομένο ότι δεν κρίθηκε απολύτως τίποτα, τα καλύτερα έπονται για όλους εμάς, που θα δούμε αυτές τις δύο υπέρ ομάδες να ανταγωνίζονται φέτος σε διψήφιο αριθμό αγώνων, προσφέροντας στο ΣΕΦ ένα πρελούδιο συναρπαστικό.

Τη στιγμή που ο Εγκίν Αταμάν γινόταν κοινωνός της πληροφορίας ότι ο Κέντρικ Ναν θα είναι απών από το πρώτο μεγάλο ντέρμπι της σεζόν, η -διαμορφωμένη προ πολλού κατά τη γνώμη μου- απόφαση του Γιώργου Μπαρτζώκα για την αμυντική τακτική του, έριχνε κηροζίνη στο τούρμπο του Τι Τζεν Σορτς.

Είναι σχεδόν βέβαιο, ότι απόντος ή παρόντος του Ναν, ο Ολυμπιακός με τον ίδιο τρόπο θα αμυνόταν. Με τη λογική να προκαλέσει τους χειριστές του Παναθηναϊκού να επιτεθούν στο miss match, να παρασυρθούν στην πρόκληση, τη γοητεία και την ευκολία του iso για να σταματήσει την ομαδική λειτουργία των πράσινων. Την κυκλοφορία της μπάλας, τα ανοιχτά σουτ την υποχρέωση για close out άμυνες.

Αυτή η απόφαση του Γιώργου Μπαρτζώκα έδωσε φτερά στα πόδια του Σορτς, που βρήκε το χώρο και το περιθώριο να κάνει το πρώτο πολύ μεγάλο παιχνίδι του φέτος. Δεν ήταν η δύναμη ή το physicality που έλειψε από τους ερυθρόλευκους στο πρώτο ημίχρονο, όταν ο Παναθηναϊκός προηγήθηκε με 32-44. Ήταν απλά μία στοιχειοθετημένη επιλογή του κόουτς (όπως όλες οι επιλογές των προπονητών) που βάσει αποτελέσματος κρίθηκε ως άστοχη, διότι την εξέθεσαν οι γκαρντ του Παναθηναϊκού και ιδιαίτερα ο Σορτς.

Ο Παναθηναϊκός, αφού πήρε την αρχική ώθηση από τον αμερικανό γκαρντ και τελείωσε το πρώτο δεκάλεπτο με +3, είχε ήδη καταφέρει να προσπεράσει την πρώτη κρυάδα: Ντέρμπι κόντρα στον αιώνιο αντίπαλο, χωρίς τον άνθρωπο που έχει ερωτήσεις για όλες τις απαντήσεις του αντιπάλου, τον Κεντρικ Ναν.

Και με την είσοδο του Τολιοπούλου, που σημείωσε τους 14 από τους 17 πόντους από το 26-25 και κατόπιν όταν η διαφορά εκτινάχθηκε στους 10π (32-42) και αμέσως μετά στους 12 (32-44), είχε βρει τον τρόπο να υλοποιήσει έναν δικό του αρχικό σχεδιασμό: Στόχευση όλο το βράδυ στις αμυντικές αδυναμίες του Ντόρσει.

Το -5 του ημιχρόνου ήταν κολακευτικό για τους γηπεδούχους και στενάχωρο για τους κατέχοντες το προβάδισμα. Ο Παναθηναϊκός, ακόμα και στην άμυνα έπαιζε ακριβώς όπως έπρεπε για να προκαλέσει ζημιά στον μεγάλο αντίπαλό του. Ήταν μάλλον η στιγμή που ο Γιώργος Μπαρτζώκας σκεφτόταν πως απαιτούνται δύο σημαντικές αλλαγές και μία προσαρμογή:

1. Η επιστροφή στις drop άμυνες από τους ψηλούς και μόνο στα τελευταία δευτερόλεπτα των επιθέσεων του Παναθηναϊκού να γίνονται αλλαγές.
2. Η κατάργηση της λογικής που τον διαφεντεύει περί ορθού καταμερισμού του χρόνο μεταξύ first και second unit
3. Ολονύχτιο σημάδια στα υψομετρικά miss match.

Κι αν για το πρώτο ήταν εύκολο να πάρει την ευθύνη, για το “2” και το “3” δεν ήταν τόσο απλό. Θα ήταν σαν να αλλάζει το δέρμα του. Και το άλλαξε.

Ο Ολυμπιακός, στο ντέρμπι έπαιξε ουσιαστικά με 8 παίκτες, οι τρεις εκ των οποίων με συμμετοχή μεγαλύτερη των 30 λεπτών (Γουόρντ 31, Βεζένκοφ 33, Ντόρσει 37).

Στη τέταρτη περίοδο, σύμφωνα με τα επίσημα στατιστικά του ΕΣΑΚΕ, ο κόουτς Μπαρτζώκας έκανε μόνο δύο αλλαγές και μάλιστα ταυτόχρονα.

Μαντέψτε… Δυο αλλαγές έκανε και στην τρίτη περίοδο! Η μία υποχρεωτικά, στο 21’ μετά το τρίτο φάουλ του Νιλικίνα και η δεύτερη μόλις 42'' πριν το φινάλε για να δώσει μία ανάσα τον Μιλουτίνοφ.

Σύμφωνα με τα επίσημα στατιστικά, ο Ντόρσεϊ, ο Γουόρντ και ο Βεζένκοφ, έπαιξαν και στα 20’ του Β’ μέρους.

Όσο για το “3”… Στη φιλοσοφία του Γιώργου Μπαρτζώκα το σημάδι στο υψομετρικό miss match δεν κατέχει υψηλή προτεριατότητα. Ειδικά όταν παρατηρείται στα πρώτα δευτερόλεπτα της επίθεσης.

Κι όμως, στο δεύτερο ημίχρονο το δοκιμάσε πολλές φορές με τον Λι στο low post, όταν τον μάρκαρε ο Σορτς (όχι για δημιουργία όπως συμβαίνει με το αντίστοιχο παιχνίδι του Γουόκαπ, αλλά για εκτέλεση).

Κι αν ο Ντόρσεϊ ήταν ο άνθρωπος ορχήστρα καλύπτοντας τα κενά που είχε προ του τζάμπολ ο Ολυμπιακός στα γκαρντ και ο Σάσα Βεζένκοφ ολοκλήρωνε τέλεια κάθε φάση που του παρουσιαζόταν μέσα από τη γραμμή των τριών πόντων (είχε 9/9 δίποντα), ο Γουόρντ ήταν ο άνθρωπος που πρόσφερε παντού και πάντα την ενέργεια του, την αμυντική ικανότητά του και την εκτέλεση αν κι εφόσον χρειαζόταν.

Την ίδια στιγμή ο κόουτς Αταμάν, ξεχνούσε ότι ο Τολιόπουλος έκανε ένα απίθανο πρώτο ημίχρονο και επέλεγε να ξεκινήσει στο δεύτερο μέρος με τον Έλληνα γκαρντ στον πάγκο. Μέχρι το 20’ οι πράσινοι είχαν 7/15 τρίποντα, τα περισσότερα εκ των οποίων, είτε ανοιχτά, είτε από προσωπικές φάσεις που κρίνονται ως σωστές αποφάσεις.

Από το 20’ και μετά οι φιλοξενούμενοι είχαν 2/14, με τον Τολιόπουλο να κάθεται στον πάγκο κατά κύριο λόγο. Κι όταν έπαιζε, ο Ντόρσει (ναι αυτός που μέχρι το καλοκαίρι ήταν για φευγιό γιατί δεν προσαρμόζεται) είχε σαφές οδηγίες: Καμία βοήθεια. Τα μοναδικά σουτ που βρήκε ο Έλληνας γκαρντ στο δεύτερο μέρος ήταν δύο ….καμινάδες, η πρώτη στο τέλος του χρόνου της επίθεσης και μία ένα βιαστικό, μακρινό pull up.

Ο Παναθηναϊκός ήξερε ότι το +5 του 20’ δεν του περιποιούσε τις τιμές που του άξιζαν μέχρι εκείνο το σημείο. Είναι δεδομένο ότι ο Αταμάν θα περίμενε περισσότερα από τον Οσμάν και τον Ρογκαβόπουλο (0/8 τρίποντα συνολικά). Ο Παναθηναϊκός έπαιξε πολύ έξυπνα, καθώς συχνά πυκνά επιστράτευε μία συνεργασία pick και μακρινό pop out από Μήτογλου και Χουάντσο κατά κύριο λόγο… Αν θέλουμε να είμαστε ακριβείς, ο Ολυμπιακός δεν έχει βρει λύση ποτέ σε αυτή τη συνεργασία με τον Μήτογλου να εκτελεί απέναντι στον Μιλουτίνοφ (και την close out άμυνά του) ακόμα και κάτω από το καλάθι, φτάοντας ως εκεί έχοντας ξεκινήσει την προσπάθειά του από το τρίποντο. Τα σουτ όμως δεν μπήκαν κι έτσι ο Ολυμπιακός δεν πληγώθηκε.

Είναι επίσης αλήθεια ότι ο κόουτς Αταμαν παρανακάτευε την τράπουλα και μάλιστα σε ένα αξέχαστο διάστημα περίπου 90 δευτερολέπτων, οι διαδοχικές αλλαγές του, φέρνουν αρχικά τον Ρογκαβόπουλο σε θέση “2” και μόλις ελάχιστες στιγμές αργότερα σε θέση “4”. Μικρό (ή μπορεί και μεγάλο) κομφούζιο!

Απένσντι σε drop άμυνα ο Παναθηναϊκός δεν είχε τις ίδιες, εύκολες, ματιές προς το καλάθι του Ολυμπιακού.

Η άμυνά του δεχόταν 47 πόντους από το 20 μέχρι το 40 και είδε τους ερυθρόλευκους, σε σχέση με το πρώτο μέρος…

• Να κυκλοφορούν πιο γρήγορα τη μπάλα
• Το παιχνίδι να αποκτά ένα δαιμονιώδες τέμπο
• Να παίρνουν πολλούς πόντους από την off ball κίνηση
• Να χτυπούν πολύ συχνά σε miss match και όχι μόνο με τον Σορτς.

Κάπως έτσι φτάσαμε τα τελευταία δυόμισι λεπτά τα οποία σηκώνουν κάποια κουβέντα: Με το σκορ στο 80-81 και την πίεση να αυξάνεται στους γηπεδούχους, ο Ολυμπιακός, σε δύο σερί κατοχές, επιτίθεται με τον ίδιο ακριβώς τρόπο: Με δύο τρίποντα από την ίδια γωνία του εντελώς ξεμαρκάριστου Λι , που τη δεύτερη φορά σούταρε, έχοντας ήδη, πριν αφήσει τη μπάλα να φύγει από τα χέρια του, τη βουητή μουρμούρα των οπαδών του Ολυμπιακού στα αυτιά του. Στο πρώτο αστόχησε, στο δεύτερο, που ούτε καν το σκέφτηκε με την άμυνα να βρίσκεται …μίλια μακριά του, αστόχησε επίσης, αλλά οι ερυθρόλευκοι ευτύχησαν να πάρουν το επιθετικό ριμπάουντ με τον Βεζένκοφ 0οπυ σημείωσε ένα πολύ κρίσιμο καλάθι.

Το ερώτημα είναι: Σε ένα ματς που θα έχει μεγάλη σημασία, θέλουν να κάνουν την ίδια επιλογή, αν τυχαίνει στο παρκέ να βρίσκεται και πάλι ο Λι;