Ο Παναθηναϊκός έβγαλε σ’ ένα καλοκαίρι σχεδόν όσα πήρε σε μία 20ετία από πωλήσεις παικτών

Ο Παναθηναϊκός ουδέποτε υπήρξε selling club μέχρι το εφετινό καλοκαίρι. Γνωστό κι αποτυπωμένο αυτό κι από ετούτη τη... γωνιά του ίντερνετ, για μία ομάδα η οποία ως τον φετινό Αύγουστο δεν είχε πουλήσει ποδοσφαιριστή της πάνω από 5,8 εκατ. ευρώ. Κι όχι όποιον κι όποιον, αλλά τον εμβληματικό Τζιμπρίλ Σισέ, ο οποίος το καλοκαίρι του 2011 -στο φινάλε της πολυμετοχικότητας- παραχωρήθηκε στη Λάτσιο 2,2 εκατ. ευρώ λιγότερα απ’ όσα έδωσε το «τριφύλλι» για να τον κάνει δικό του το 2009 απ’ τη Μαρσέιγ (8 εκατ. ευρώ).

Ακόμη χειρότερο ήταν αυτό που έγινε 6 χρόνια αργότερα με την πώληση του Μάρκους Μπεργκ στην Αλ Αΐν των Η.Α.Ε, αντί μόλις 3,3 εκατ. ευρώ σε μία εποχή όπου ο Παναθηναϊκός έμπαινε σε πολύ δύσκολα οικονομικά «μονοπάτια» και δεν μπορούσε να ανταποκριθεί στοιχειωδώς στους νόμους της «αγοράς», η οποία τον βρήκε τότε σε πολύ... μπόσικη κατάσταση.

Υπ’ αυτό το πρίσμα, σίγουρα είναι εξόχως σημαντική αυτή η μεταστροφή που έγινε το εφετινό καλοκαίρι απ’ τους «πράσινους», οι οποίοι αποφάσισαν να έρθουν πολύ πιο κοντά στις επιταγές της μεταγραφικής αγοράς, δείχνοντας για πρώτη φορά τα κατάλληλα αντανακλαστικά, πουλώντας στις σωστές τιμές και «διαβάζοντας» σωστά το timing και τις συνθήκες.

Μία «αγορά» η οποία δεν είχε κρύψει πολλές φορές τον... εκνευρισμό της για την πεισματική άρνηση του Παναθηναϊκού να μπει σε διαδικασία πωλήσεων, με αποκορύφωμα την περσινή σεζόν, όπου αγγλικές ομάδες (Σαουθάμπτον, Ίπσουιτς και Λέστερ) είχαν φτάσει να δίνουν έως και 30+3 εκατ. ευρώ για τον Φώτη Ιωαννίδη.

Το εφετινό καλοκαίρι ο Παναθηναϊκός αποφάσισε να αλλάξει την στρατηγική του αρχής γενομένης απ’ την πώληση του Γιώργου Βαγιαννίδη στην Σπόρτινγκ Λισσαβόνας, όχι μόνο λόγω της πίεσης που του άσκησε όλη αυτή η ιστορία με το Cost Control της UEFA και της δεδομένης ανάγκης να δημιουργήσει νέες πηγές εσόδων, αλλά (και) επειδή συνειδητοποίησε πως σε μία εποχή όπου τα ποσά έχουν «απογειωθεί» πλέον σε κάθε μεταγραφικό «παράθυρο», ο ίδιος δεν έπρεπε πλέον να κρατάει... ομπρέλα.

Η απόλυτη σύγκριση τα «λέει» όλα

Οι συγκρίσεις μοιραία είναι αναπόφευκτες και οι αριθμοί «μιλούν» από μόνοι τους: Ο Παναθηναϊκός έβαλε τον εφετινό Αύγουστο στα ταμεία του (σε μία μεταγραφική περίοδο) 40,2 εκατ. ευρώ απ’ τις πωλήσεις κατά σειρά του Γιώργου Βαγιαννίδη (13 εκατ. ευρώ στην Σπόρτινγκ), του Νεμάνια Μαξίμοβιτς (5,2 εκατ. ευρώ στην Σαμπά Αλ Αχλί των Η.Α.Ε., για έναν παίκτη που αποκτήθηκε ελεύθερος ένα χρόνο πριν) και του Φώτη Ιωαννίδη (22 εκατ. ευρώ στην Σπόρτινγκ). Τα παραπάνω αφορούν τα φιξ ποσά των τριών πωλήσεων που έγιναν απ’ τις αρχές έως τα τέλη Αυγούστου, την ώρα που:

-Για τον «Βάγια» υπάρχουν άλλα 2 εκατ. ευρώ υπό μορφή μπόνους. Το 1 εκατ. ευρώ εφόσον πιάσει 20 συμμετοχές από 45 λεπτά κι άνω και άλλο 1 εκατ. ευρώ εάν τα «λιοντάρια» παίξουν σε League Phase του Champions League μέσα στην επόμενη διετία.

-Για τον Ιωαννίδη υπάρχουν άλλα 3 εκατ. ευρώ σε μπόνους στόχων και συμμετοχών με την Σπόρτινγκ Λισσαβόνας.

-Για τον Μαξίμοβιτς λέγεται (χωρίς να έχει επιβεβαιωθεί ως τώρα) πως υπάρχει κι ένα μπόνους περίπου 500.000 ευρώ για αριθμό συμμετοχών στην Σαμπάμπ Αλ Αχλί.

Το όλο σύνολο λοιπόν, απ’ την στιγμή που τα μπόνους που έχουν μπει δεν είναι... ανέφικτα, μπορεί να αγγίξει τα 46 εκατ. ευρώ, χώρια από τα ποσοστά μεταπώλησης που έχουν μπει σε Βαγιαννίδη (15% για κάθε ποσό πάνω απ’ τα 13 εκατ. ευρώ) και Ιωαννίδη (αντίστοιχα 25% για κάθε ποσό άνω των 22 εκατ. ευρώ).

Τι είχε εισπράξει ο Παναθηναϊκός από πωλήσεις και δανεισμούς παικτών του τα προηγούμενα 20 χρόνια; Το ποσό των 48,9 εκατ. ευρώ! Κοινώς μέσα σ’ ένα καλοκαίρι το «τριφύλλι» έβγαλε σχεδόν όσα πήρε συνολικά μέσα σε δύο δεκαετίες, σε διπλές μεταγραφικές περιόδους. Με το όλο ποσό να φτάνει περίπου τα 55 εκατ. ευρώ μέσα στο Millennium, ήτοι από το καλοκαίρι του 2000 κι έπειτα, εάν συνυπολογιστούν και τα χρήματα που πήρε τη σεζόν 2004/05 απ’ τις πωλήσεις των Γιούρκα Σεϊταρίδη (σε Πόρτο) και Σωτήρη Κυργιάκου (σε Ρέιντζερς).

Σ’ αυτή την 20ετία υπήρξαν τρεις σεζόν όπου οι «πράσινοι» δεν πήραν ούτε... ευρώ από πώληση (2012, 2019, 2023), ενώ η αμέσως επόμενη πιο προσοδοφόρα χρονιά του πριν απ’ το εφετινό καλοκαίρι, ήταν η περίοδος 2017/18, όπου λόγω των οικονομικών προβλημάτων οδηγήθηκε σε διαδικασία... ξεπουλήματος (Μπεργκ, Ζέκα το καλοκαίρι, Βιγιαφάνιες, Μολέδο, Χουλτ, Τσάβες το χειμώνα) κλείνοντας τη σεζόν με 8.550.000 ευρώ σε πωλήσεις. Και πάλι όμως κι εκείνα τα ποσά ήταν... ψίχουλα μπροστά στην πραγματική αξία των συγκεκριμένων παικτών.

Φέτος ο Παναθηναϊκός λειτούργησε σαν κανονικό ευρωπαϊκό κλαμπ, «διάβασε» σωστά τις συνθήκες και πούλησε στις κατάλληλες τιμές, στέλνοντας τα σωστά μηνύματα στην «αγορά». Κι αυτό θα φανεί ακόμη περισσότερο τα επόμενα χρόνια...

ΤΙ ΕΙΣΕΠΡΑΞΕ ΑΠΟ ΠΩΛΗΣΕΙΣ ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ 20ΤΙΑ