Παπανικολάου: «Είχαμε άγνοια κινδύνου το 2012, ουτοπικό σενάριο μία τέτοια ανατροπή»

Πριν ανοίξει αυλαία ο τεράστιος ημιτελικός της Euroleague μεταξύ Ολυμπιακού και Μονακό, η «ερυθρόλευκη» ΚΑΕ θέλησε να κάνει μία αναδρομή σε σχέση με τα όσα έγιναν στα Final Four των προηγούμενων ετών. Πιο συγκεκριμένα, αναφορικά με το 2012 μίλησε ο Κώστας Παπανικολάου που χαρακτήρισε «ουτοπικό» το σενάριο του να γυρίσει ένας αγώνας όπως εκείνος του Ολυμπιακού κόντρα στην ΤΣΣΚΑ Μόσχας.

Από το 1994 στο Τελ Αβίβ, έως και το 2024 στο Βερολίνο, ο Ολυμπιακός θέλησε να θυμίσει στο κοινό του όλες τις «θρυλικές» στιγμές που έχουν προηγηθεί. Προφανώς, ο αρχηγός των Πειραιωτών ανάλαβε να σχολιάσει ίσως το πιο συγκινητικό από τα Final Four στα οποία έχουν συμμετάσχει. 

Αναλυτικά τα όσα είχε να πει ο διεθνής φόργουορντ στην επίσημη ιστοσελίδα της ΚΑΕ Ολυμπιακός:

 Πόσο δύσκολο είναι να φτάσει κανείς σε ένα Final Four;
«Είναι μία προσπάθεια μιας ολόκληρης χρονιάς που κανείς δεν μπορεί να σου εγγυηθεί ποιο θα είναι το αποτέλεσμα. Δηλαδή την καλύτερη σεζόν να κάνεις στη regular season, μπορεί να κάνεις μία κακή σειρά playoff και να βρεθείς εκτός. Οπότε είναι σημαντικό επίτευγμα για όλες τις ομάδες που βρίσκονται στο final four»

Τι θυμάσαι πιο έντονα από το Final 4 του 2012;
«Είναι μία ιδιαίτερη χρονιά για και για τον οργανισμό, και για μένα προσωπικά, για τα νέα παιδιά που ήμασταν τότε στην ομάδα. Ήταν η πρώτη μας παράσταση ουσιαστικά σε κάτι τόσο μεγάλο, σε διασυλλογικό επίπεδο. Θυμάμαι ότι η προσέγγισή μας, ήταν από όλους στην ουσία... η άγνοια κινδύνου. Αυτή που έχεις νεότερος, που λες πάμε να το απολαύσουμε και ό, τι έρθει. Και νομίζω ότι αυτό είναι μας έκανε να βγάλουμε και τα παιχνίδια, να παρουσιαστούμε έτσι όπως παρουσιαστήκαμε.

Τότε εμείς δεν είχαμε να χάσουμε κάτι, είχαμε ουσιαστικά "υπερ-τρυπήσει" το ταβάνι μας σε μία ιδιαίτερη σεζόν και για τον οργανισμό. Νιώθαμε ότι δεν έχουμε πλέον να αποδείξουμε κάτι και ότι απλά να πάμε να απολαύσουμε τα παιχνίδια και... εντάξει, συνέβησαν μαγικά πράγματα, ειδικά στον τελικό. Το να γυρίσεις ένα παιχνίδι από 19 πόντους με 12-13 λεπτά να έχουν απομείνει, σε έναν τελικό κιόλας, είναι ουτοπικό. Δηλαδή ούτε σε σενάριο δεν μπορεί να γραφτεί. Είναι κάτι που θα με ακολουθεί για μια ζωή σαν ανάμνηση και σαν συναίσθημα. Και πραγματικά νιώθω ευλογημένος που έζησα αυτές τις στιγμές, γιατί τίποτα δεν είναι δεδομένο, ειδικά στον αθλητισμό, και πρέπει να το ξέρεις, να το διαφυλάσσεις μέσα σου, καλά κρυμμένο, σε ένα δικό σου κουτάκι που θα το ανοίγεις μια στο τόσο και θα αναπολείς και θα θυμάσαι αυτές τις όμορφες στιγμές. Αλλά τώρα εδώ είμαστε για να δημιουργήσουμε νέες».

Ποια ήταν η αίσθηση της κατάκτησης της κορυφής με τον Ολυμπιακό σε τόσο μικρή ηλικία;
«Νομίζω ότι είναι κάτι που το εκτιμάς μεταγενέστερα. Δεν μπορεί το νεανικό της ηλικίας σου, εκείνη την περίοδο, να σε αφήνει να καταλάβεις όλο το εύρος αυτού που έχεις πετύχει. Αλλά όσο περνάνε τα χρόνια και βλέπεις το πόσο δύσκολο είναι να φτάσεις εκεί και το πόσοι παίκτες, πόσο μεγάλες προσωπικότητες, που έχουν περάσει στο ευρωπαϊκό μπάσκετ, δεν έχουν φτάσει σε μια κατάκτηση, σε κάνει να συνειδητοποιήσεις το πόσο σημαντικό ήταν και το πόσο τυχερός ήσουνα που έφτασες τόσο νέος σε κάτι τέτοιο».

Αν συγκρίνεις το πώς αισθανόσουν τότε, με το «τώρα», διαφέρουν;
«Κάθε φορά είναι μοναδική και ειδικά άμα το γευτείς μια φορά, θες να το ξαναγευτείς και να το ξανά γευτείς. Και είναι κάτι το οποίο δε χορταίνεται και πραγματικά ανυπομονώ».

Αν μπορούσες να κάνεις ένα top-3 από τις παρουσίες σου σε Final Four, ποιο θα ήταν;
«Ξεκάθαρα το '12 πρώτα, το '13 μετά και από αυτά που έχουμε παίξει ήδη... νομίζω ξεχωρίζω την περυσινή σειρά playoffs με την Μπαρτσελόνα που πήγε σε πέμπτο παιχνίδι. Κάναμε το break σε Game 5 για πρώτη φορά στην ιστορία της Ευρωλίγκας, ήταν μαγικό».