Ποιος να σου πει τι ρε Ράζβαν;

Ένας ΠΑΟΚ βγάλμένος από τα πιο πετυχημένα κεφάλαια στα κοιτάπια τακτικής του Ραζβάν Λουτσέσκου, άλωσε με περισσή ευκολία την OPAP Arena και καβάλησε την κορυφή της βαθμολογίας της Super League.

Μόλις 180 αγωνιστικά λεπτά πριν, ο Ρουμάνος τεχνικός, με το μυαλό (ή με την επιθυμία) κάποιων, είχε το ένα πόδι εκτός Τούμπας. Ή μάλλον ακόμα λιγότερο. 120 αγωνιστικά λεπτά πριν, πριν δηλαδή έρθει η ανατροπή του ΠΑΟΚ επί του Ολυμπιακού στο τελευταίο μισάωρο του αγώνα. Τώρα, 120 λεπτά μετά, είναι μόνος πρώτος στη βαθμολογία.

Ο προπονητής του ΠΑΟΚ δεν έχει να αποδείξει τίποτα σε κανέναν. Για όσους βλέπουν ποδόσφαιρο, για όσους έχουν παρακολουθήσει κάθε σεζόν του με την ομάδα, για όσους ξεχνούν τα όσα έχει πετύχει. Για κανέναν από όλους αυτούς δεν τραβάει ζόρι. Τον δρόμο τον ξέρει, και αυτόν ακολουθεί.

Προφανώς χρειάζονται και αποτελέσματα για να πάρει τα εύσημα η δουλειά. Προφανώς το αμπαλάρισμα έχει μεγαλύτερη αξία από το περιεχόμενο. Για ποδόσφαιρο μιλάμε άλλωστε. Απόψε στην Νέα Φιλαδέλφεια, συνδυάστηκαν όλα. Για να μην έχει κανένας παράπονο.

Το πρώτο ημίχρονο του ντέρμπι ήταν πολύ πιο αμφίρροπο. Οι φιλοξενούμενοι ανέβασαν ψηλά τις γραμμές τους, πίεσαν μανιασμένα και θα μπορούσαν μόλις από το 2ο λεπτό να το εκμεταλλευτούν. Ο Γιακουμάκης δεν έκανε το σωστό τελείωμα, όπως γενικά δεν πήρε τις σωστές αποφάσεις στην τελική ενέργεια.

Με τον Μεϊτέ απολαυστικό και αρμονικό σε κάθε επαφή του με την μπάλα, ο ΠΑΟΚ είχε τον έλεγχο και την κατοχή, μέχρι η ΑΕΚ να ισορροπήσει και να βρει στις δικές της στιγμές. Κυρίως από στημένες φάσεις και ολιγωρίες στην αμυντική μετάβαση του αντιπάλου.

Δεν ανακαλύπτεις την πυρίτιδα αναφέροντας ότι το σημείο-κλειδί της αναμέτρησης ήταν η τελευταία φάση του πρώτου μέρους. Ακριβώς το ίδιο χρονικό σημείο που ο Δικέφαλος την έχει πατήσει άσχημα φέτος. Ένα χρωστούμενο εξοφλήθηκε. Και ήταν αρκετό για να χτίσει πάνω του ο ΠΑΟΚ και να φτιάξει το ιδεώδες δεύτερο 45λεπτο.

Ο Αντρίγια Ζίβκοβιτς, που ήταν ο Λουτσέσκου με ασπρόμαυρη στολή μέσα στον αγωνιστικό χώρο, μετουσίωσε όσα είχε ο προπονητής στο μυαλό του. Αυτό που δεν έγινε στο 2’ με τον Γιακουμάκη, έγινε στο 48’ με τον Κωνσταντέλια. Και εκεί έβαλε πρόωρη ταφόπλακα στην “ένωση” που έδειξε ανέτοιμη να διαχειριστεί και να αντιδράσει στα δεδομένα.

Από εκεί και πέρα, οι φιλοξενούμενοι έκαναν κάποιες επιδείξεις επί χόρτου, χωρίς όμως να βγάλουν ουσία και να φτάσουν σε περισσότερα τέρματα. Δεν απειλήθηκαν, δεν ανησύχησαν, δεν άλλαξαν καν το αγωνιστικό τους πλάνο μέχρι το 90’.

Αν μετά το γκολ που έφερε το 2-1 επί του Ολυμπιακού, αρκετοί ποδοσφαιριστές έτρεξαν στην αγκαλιά του Λουτσέσκου, η αποψινή εμφάνιση ήταν μια πελώρια αγκαλιά από μόνη της στον προπονητή τους. Τον αγκάλιαζαν επί 96 λεπτά αγώνα σα να του έλεγαν “βλέπεις κόουτς, τα κάνουμε όπως μας τα μαθαίνεις”. Και αυτός απλά χαμογελάει με νόημα…