PS. Taison, I love you

Προφανώς δε θα κάτσω να ασχοληθώ με όσους δεν αντιλαμβάνονται το χιούμορ, προφανώς δε θα κάτσω να ασχοληθώ με άτομα που βρήκαν ευκαιρία να με ψέξουν γιατί στο μυαλό τους έθιξα ένας ποδοσφαιριστή. Με αυτόν που μπορώ να ασχοληθώ, μέρες ατελείωτες, είναι η θεότητα που λέγεται Τάισον.

Ο Βραζιλιάνος που παρακολούθησε το ανάλαφρο βιντεάκι στο Athletiko, που είδε την τοποθέτησή μου ότι δε θα τον ανανέωνα το επόμενο καλοκαίρι γιατί θα είναι 38 χρονών, το πήρε πατριωτικά. Όπως παίρνει κάθε τι που θα του χαλάσει την παιδική ψυχούλα που κρύβει μέσα του.

Αν εγώ ο ανύπαρκτος ήμουν η αιτία για να εκτυλιχθεί μπροστά στα μάτια μας αυτός ο χολιγουντικός ξεκαρδιστικός πανηγυρισμός μετά τα γκολ με την Κηφισιά, το κρατώ ως παράσημο και λόγο περηφάνιας.

Αν αγαπούσα μια φορά τον Τάισον για την προσωπικότητα και την ποδοσφαιρική κουλτούρα που έχει φέρει τα τελευταία χρόνια στην Τούμπα, απόψε τον αγαπώ διπλά. Ακόμα κι αν ξέρω ότι όντως πειράχτηκε, ακόμα κι αν ξέρω ότι τα μούτρα που κρατάει διαρκούν λίγα λεπτά. Μέχρι να ξαναφορέσει το αφοπλιστικό χαμόγελο του ανθρώπου που θέλει να ζει στο 100% τα πάντα, κάθε στιγμή που βρίσκεται σε αυτόν τον κόσμο.

Ο Τάισον είναι ο Τάισον. Δεν υπάρχει άλλος προς σύγκριση μαζί του. Αποτελεί το κλασικό παράδειγμα της εξαίρεσης που δε χωρά σε κανέναν κανόνα, σε καμιά νόρμα. Τόσο σε ανθρώπινο και συμπεριφορικό επίπεδο, όσο και σε ποδοσφαιρικό.

Πώς μπορείς να εξηγήσεις με τη λογική ότι ένας ποδοσφαιριστής σε αυτήν την ηλικία, κάνει αυτά τα σπριντ, βγάζει αυτήν την ενέργεια στα τελειώματα ενός 90λεπτου. Πώς μπορείς να εξηγήσεις με τη λογική ότι είναι ο μοναδικός στο ρόστερ που μπορεί να παίζει κάθε τρεις μέρες χωρίς πρόβλημα. Και να παραπονιέται αν δεν παίζει! Δεν μπορείς γιατί δεν εξηγείται. Γιατί ο Τάισον είναι ο Τάισον.

Πώς μπορείς να εξηγήσεις ότι παθαίνει θλάση και γυρίζει σε δέκα μέρες ακμαιότητος, όπως στο ξεκίνημα της σεζόν. Δεν μπορείς γιατί δεν εξηγείται. Γιατί ο Τάισον είναι ο Τάισον.

Πώς μπορείς να εξηγήσεις ότι μπορεί να μαλώσει με τον Λουτσέσκου ή οποιονδήποτε άλλον στην ομάδα, και σε χρονική απόσταση λεπτών να τον αγκαλιάζει εκφράζοντας την αγάπη του. Δεν μπορείς γιατί δεν εξηγείται. Γιατί ο Τάισον είναι ο Τάισον.

Το αν θα παραμείνει για έναν ακόμα χρόνο στον ΠΑΟΚ, το ξέρει πρώτα από όλα ο ίδιος. Γιατί ο Τάισον είναι ο Τάισον. Όλοι εμείς οι κοινοί θνητοί μπορούμε μόνο να θεωριτικολογούμε και κυρίως να τον απολαμβάνουμε. Όσο αντέχει. Και όσο μας αντέχει.

PS. Taison, I love you