Ψάξτε να βρείτε τους… επόμενους Νταρίντα

Για τον Νταρίντα, δεν το κρύβω, δεν μπορώ να είμαι αντικειμενικός. Όλοι έχουμε τις ποδοσφαιρικές αδυναμίες μας και ο Τσέχος αποτελεί την δική μου. Από την μέρα που πάτησε το πόδι του στη Θεσσαλονίκη μέχρι και την τελευταία φορά που θα τον δούμε να αγωνίζεται με τη φανέλα του Άρη, στο ματς του Σαββάτου με τον Αστέρα. Από μένα θα έχει ένα τελευταίο ζεστό χειροκρότημα. Θέλω να πιστεύω ότι το ίδιο θα πράξουν και όσοι (πρέπει) να βρεθούν στο Κλεάνθης Βικελίδης

Ο Τσέχος συμπυκνώνει όλα όσα θέλουν οι προπονητές και οι φίλαθλοι να βλέπουν σε ένα ποδοσφαιριστή. Καταρχάς επαγγελματισμό και σεβασμό σε αυτό που κάνουν. Ο Νταρίντα υπήρξε στα 2,5 αυτά χρόνια ένα πρότυπο επαγγελματία αθλητή. Με το Ε κεφαλαίο. Δεν έδωσε ποτέ την παραμικρή αφορμή. Ερχόταν πρώτος και έφευγε τελευταίος από την προπόνηση, χωρίς ποτέ να εκμεταλλευτεί το όνομα και τα παράσημα εννιά ολόκληρων χρόνων στη Bundesliga. Θα μπορούσε και δεν θα του έλεγε κανείς τίποτα.

Δεν το είδαμε ποτέ να… ξενυχτάει και να ενδίδει στα θέλγητρα της νυχτερινής Θεσσαλονίκης (και είναι πειρασμός πιστέψτε μας). Ρωτήστε τους παλιότερους. Ο αστικός μύθος μάλιστα λέει ότι ο Νταρίντα, ειδικά τις μέρες που είχε πρωινή προπόνηση 11:00 η ώρα το αργότερο ήταν στο κρεβάτι!

Επιτομή της ουσίας

Στο γήπεδο, στο φυσικό του χώρο δηλαδή, χαιρόσουν να τον βλέπεις. Δεν υπήρξε ποτέ ο αρτίστας. Ο φαντεζί παίκτης που θα κάνει την… ποδιά και θα εισπράξει τα επιφωνήματα θαυμασμού. Αυτός, τον θαυμασμό τον κέρδιζε με το αδιάκοπο τρέξιμό του επί 90΄. Με διαφορά ο παίκτης με τα περισσότερα χιλιόμετρα ανά αγώνα, αλλά κυρίως σε high speed… για αυτούς που ξέρουν. Ο πρώτος που θα τρέξει να πιέσει, να καλύψει, να βοηθήσει τον συμπαίκτη του. Να κάνει άμυνες και παράλληλα να… πατήσει περιοχή και να απειλήσει.

Το πόσο εξαιρετικός χαρακτήρας είναι το καταλάβαμε τη φετινή χρονιά. Όταν αναγκαστικά έπρεπε να κάνει… χώρο για να παίζουν οι νεοφερμένοι Μόντσου και Χοσέ Σιφουέντες. Δεν γκρίνιαξε. Αποδέχτηκε το νέο του ρόλο ως η πρώτη αλλαγή και είτε έπαιζε πέντε λεπτά, είτε 90΄ ήταν ο γνωστός Νταρίντα. Και όταν έφυγε για το MLS ο Μάνου Γκαρθία και πήρε ξανά φανέλα βασικού, ήταν σαν να μην πέρασε μια μέρα. Διόλου τυχαίο ότι στο πρώτο του μήνα στον Άρη, ο Μαρίνος Ουζουνίδης του έπλεξε δημόσια το εγκώμιο και ζήτησε την παραμονή του. Ποδοσφαιριστής με ποδοσφαιρική ευφυΐα που ένα του έλεγε ο εκάστοτε κόουτς, δέκα καταλάβαινε. Η παρουσία του θα λείψει από τα αποδυτήρια. Γνωρίζοντας τον χαρακτήρα του, θεωρώ ότι θα ήταν πολύτιμος και την νέα σεζόν, παρότι έχει καβατζάρει τα 34.

Δείχνει τον δρόμο

Ακόμη και με την αποχώρησή του όμως, μπορεί να φανεί χρήσιμος στον Άρη. Να… φωτίσει την επόμενη μέρα που θα φέρει 10+ προσθήκες στο ρόστερ. Να αποτελέσει τον μεταγραφικό οδηγό. Τον μπούσουλα. Ο Άρης πρωτίστως χρειάζεται χαρακτήρες σαν τον Νταρίντα. Εκεί εντοπίζεται το μεγάλο πρόβλημα στα αποδυτήρια. Παίκτες που θα προτάξουν το καλό της ομάδας. Που δεν θα ψάχνουν για δικαιολογίες σε κάθε ασήμαντη αφορμή. Που θα υπηρετούν πιστά το πλάνο του προπονητή. Που θα τους ενδιαφέρει μόνο το πώς θα προπονηθούν σωστά και πως θα είναι έτοιμοι στους αγώνες. Σεβόμενοι το κοινό που τους ακολουθεί, εντός και εκτός.

Ο Άρης θέλει… τους επόμενους Νταρίντα. Αν είναι και μικρότεροι σε ηλικία ακόμη καλύτερα. Αν καταφέρει να φέρει 2-3 σαν τον Τσέχο, θα έχει βάλει γερές βάσεις για κάτι καλύτερο την επόμενη χρονιά. Το καλό είναι ότι με το… πακέτο αυτό συμφωνεί και ο Ουζουνίδης…