Πριν 30 χρόνια ο Μάικλ Τζόρνταν έστειλε ένα fax που έγραφε «I'm Back»
Το έτος 1995 το internet βρισκόταν στην πρωτόγονη περίοδό του και τα social media δεν είχαν γεννηθεί. Μία από τις μορφές επικοινωνίας γραπτού λόγου της εποχής ήταν το τηλεομοιότυπο. Γνωστό ως fax και... άγνωστος όρος στις μέρες μας.
Μέσω αυτού πάντως, κυκλοφόρησε ένα μήνυμα που τελικά άλλαξε μεγάλο μέρος της ιστορίας του NBA. Τρεις λέξεις τυπωμένες σε ένα φύλλο χαρτί ταξίδεψαν από άκρη σε άκρη των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής στις 18 Μαρτίου του 1995 και ακολούθως σε ολόκληρο τον πλανήτη λίγες ώρες αργότερα (ξημερώματα 19ης Μαρτίου). Κι αυτές οι τρεις λέξεις ήταν ικανές να επαναφέρουν ισορροπίες: «I'm Back» έγραψε το μήνυμα και είχε την υπογραφή του Μάικλ Τζόρνταν.
Ο θρύλος του μπάσκετ, σαν σήμερα πριν από 30 χρόνια κι έπειτα από 17μηνη αποχή από το κορυφαίο πρωτάθλημα και το άθλημα που επηρέασε και εξέλιξε όσο λίγοι, ανακοίνωσε την επιστροφή του στη δράση.
Η σπουδαία είδηση ήρθε λίγες εβδομάδες πριν το τέλος της κανονικής διάρκειας της σεζόν 1994-95 και ο «Air» πάτησε ξανά το παρκέ του United Center φορώντας τη φανέλα των Σικάγο Μπουλς, τη στιγμή που η ομάδα είχε ρεκόρ 34-31. Η πολύμηνη αποχή του από το μπάσκετ επηρέασε εμφανώς τις αρχικές του επιδόσεις. Τους μήνες που είχαν προηγηθεί έπαιζε μπέιζμπολ με τους Μπέρμινχαμ Μπάρονς, θυγατρικής των Σικάγο Γουάιτ Σοξ.
Στο πρώτο παιχνίδι της επιστροφής του έβαλε 19 πόντους αλλά οι «Ταύροι» έχασαν από τους Ιντιάνα Πέισερς. Στο πέμπτο ματς του εκείνη τη σεζόν έβαλε 55 πόντους και ήρθε η νίκη επί των Νιου Γιορκ Νικς.
Τελικά η πρόκριση στα Playoffs εξασφαλίστηκε. Οι Μπουλς με τον Τζόρνταν ξανά στη δράση απέκλεισαν τους Σάρλοτ Χόρνετς στον πρώτο γύρο της Ανατολής, αλλά αποκλείστηκαν στον ημιτελικό της περιφέρειας από τους Ορλάντο Μάτζικ του Σακίλ Ο'Νιλ και του Πένι Χάρνταγουεϊ.
Το καλοκαίρι του 1995 άρχισε να προπονείται εντατικά για να καλύψει το χαμένο έδαφος σε επίπεδο σωματικής ετοιμότητας. Σκοπός του άλλωστε, δεν ήταν απλώς η επιστροφή στα παρκέ, αλλά η επαναφορά του στην κορυφή του NBA. Από το 1991 μέχρι το 1993 πήρε τρία πρωταθλήματα, έκανε το... διάλλειμά του, θυμήθηκε πως είναι να χάνεις και τελικά θύμισε σε όλους ποιο είναι το αφεντικό! Φόρεσε άλλα τρία δακτυλίδια (1996, 1997, 1998) με τους Μπουλς, σε μία τριετία που ουσιαστικά τον έχρισε ως τον καλύτερο παίκτη όλων των εποχών.
