Σιούτη στο Athletiko: «Δεν υπήρχε περίπτωση να μην παίξω παρά το σπασμένο δάχτυλο»

Η Εθνική Ελλάδας πόλο γυναικών κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο και την κορυφή του κόσμου στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Σιγκαπούρης.

Οι Ελληνίδες πρωταθλήτριες έφτασαν το πρωί της Παρασκευής 25/7 στην Αθήνα και στην άφιξη τους στο Ελ. Βενιζέλος ήταν εκεί οι οικογένειες τους, κόσμος και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης όπου περίμεναν να χειροκροτήσουν και να δώσουν τα συγχαρητήρια τους στις παίκτριες, στον Χάρη Παυλίδη και το προπονητικό του τιμ.

Η Χριστίνα Σιούτη μίλησε στο Athletiko για την κατάκτηση του χρυσού, τον τρόπο και τα συναισθήματα που βιώνουν αυτό το επίτευγμα οι αθλήτριες αλλά και για το πόδι της, στο οποίο έχει σπάσει το μικρό της δάχτυλο.

Αυτός ο τραυματισμός μάλιστα δεν την άφησε πίσω, η ίδια έμεινε στα παιχνίδια των ομίλων εκτός και μπήκε δυναμικά στα τελευταία ματς για να βοηθήσει τη γαλανόλευκη.  Παράλληλα στις δηλώσεις της μας αποκαλύπτει και όλο το παρασκήνιο του τραυματισμού της με το ιατρικό τιμ της ομάδας.

Όσα είπε η Σιούτη στο Athletiko

«Είμαστε τρομερά χαρούμενες. Προσωπικά και ομαδικά νομίζω δεν έχουμε αντιληφθεί πλήρως τι έχει συμβεί. Είναι κάτι που το προσπαθούσαμε χρόνια. Είναι ένας στόχος που επετεύχθη . Και πραγματικά μας γεμίζει με χαρά και με ενέργεια για τα επόμενα».

Χτύπησες στο πρώτο παιχνίδι. Ποια ήταν η αντιμετώπιση που είχες από τους γιατρούς και τι είπες εσύ;

«Καταρχάς το κατάλαβα μέσα στον αγώνα τι είχε σπάσει. Εντάξει, ήταν δύσκολη κατάσταση γιατί κατάλαβα ότι είχε σπάσει. Μίλησα με τους γιατρούς κατευθείαν το επόμενο πρωί. Τους είπα ότι δεν υπάρχει περίπτωση να μην παίξω. Ήταν μονόδρομος».

Ήσουν κατηγορηματική...

«Ναι, γιατί κανονικά χρειάζεται να βάλω γύψο, είναι μεγάλο το σπάσιμο Αλλά ευτυχώς συμφωνήσαμε να παίξω, τα καταφέραμε. Έκατσα δύο-τρεις αγώνες εκτός για να το ξεκουράσω και να είναι οκ. Και μετά έπαιξα. Εντάξει, αυτό με γέμισε ακόμη περισσότερη θέληση να πάω καλά και να πάει ομάδα καλά. Ήθελα να βοηθήσω και να δώσω το κάτι που χρειάζεται η ομάδα».

Μας αποκάλυψε ο Παυλίδης ότι κάνατε πρόβες για τη στιγμή που θα παίρνατε το χρυσό, πώς νιώσατε όταν το κάνατε για πρώτη φορά και πώς όταν το είδατε να γίνεται πραγματικότητα;

«Στην αρχή ήταν κάτι που λέμε οκ, κάνουνε πρόβες, το φτιάχνουνε. Αλλά μέσα μας ξέρουμε ότι μπορούμε να το κάνουμε. Μας έδωσε ένα κόμμα κίνητρο Και στο τέλος απλά δεν είχαμε λόγια νομίζω. Ειδικά προς το τέλος του αγώνα ήμασταν όλες με δάκρυα στα μάτια».

Είχατε μια καλύτερη ψυχολογία λόγω της αλληλεγγύης που επικρατήσατε της Ουγγαρίας και στο Κύπελλο

«Ναι, σίγουρα. Βέβαια είχαμε παίξει ένα τουρνουά, τώρα πρόσφατα και χάσαμε με αρκετή διαφορά. Δεν ήμασταν σε καλή φόρμα. Αλλά ξέραμε ότι μπορούμε να νικήσουμε. Ήμασταν προετοιμασμένες και τα δώσαμε όλα».