Σκότι Πίπεν: «Δεν ξέρω αν θα μπορούσαν οι Ντόντσιτς και Γιόκιτς να κυριαρχήσουν στη δική μου εποχή»

Ο Σκότι Πίπεν αποτελεί μόνος του ένα «ολόχρυσο» κεφάλαιο στην ιστορία του ΝΒΑ. Κατέκτησε έξι φορές το «Δακτυλίδι» μέσα σε μία περίοδο οκτώ χρόνων και το αποτύπωμά του στον χώρο του μπάσκετ έμεινε (και θα μείνει) ανεξίτηλο.

Παραχωρώντας δηλώσεις στην Ισπανία, στο πλαίσιο της εκδήλωσης Inclusive Sport, ο Αμερικανός αναφέρθηκε σε πολλά και ενδιαφέροντα θέματα.

Ένα από αυτά, είχε να κάνει με το κατά πόσο επιδραστικοί θα ήταν αστέρες του αθλήματος όπως ο Λούκα Ντόντσιτς και ο Νίκολα Γιόκιτς, την εποχή που έπαιζε ο ίδιος μπάσκετ.

Εξέφρασε επίσης την άποψή του, αναφορικά με την πιθανότητα του να επεκταθεί το NBA στην Ευρώπη, χαρακτηρίζοντας «υπέροχο» το σενάριο αυτό.

Τα όσα είπε ο Σκότι Πίπεν

Σχετικά με το αν είναι δυνατόν να συγκριθεί η δική του εποχή με την τωρινή:

«Δεν νομίζω πως είναι δυνατόν. Ίσως κάποτε να ήταν δυνατό, αλλά σήμερα είναι ένα εντελώς διαφορετικό παιχνίδι. Έχει αλλάξει ο τρόπος προώθησης, η διαιτησία, οι παίκτες είναι διαφορετικοί: μεγαλύτεροι, πιο δυνατοί, πιο γρήγοροι.»

Για μία πιθανή κυριαρχία των Γιόκιτς και Ντόντσιτς στη δική του εποχή:

«Δεν ξέρω αν θα μπορούσαν να κυριαρχήσουν. Τις δεκαετίες του ’80 και του ’90 παίζαμε πίεση σε όλο το γήπεδο. Ο Γιόκιτς θα μπορούσε να φέρει τη μπάλα μπροστά με τέτοια πίεση; Δεν ξέρω. Σίγουρα βλέπει το γήπεδο και δίνει καλές πάσες. Αλλά δεν ξέρω αν θα αισθανόταν άνετα να φέρει τη μπάλα από πίσω υπό αυτή την πίεση».

Είναι ικανός ο Ντόντσιτς να οδηγήσει σε πρωτάθλημα τους Λέικερς;

«Δεν ξέρω. Το στυλ παιχνιδιού τους τους οδήγησε στους τελικούς. Αλλά δεν είμαι σίγουρος αν αυτό το στυλ θα τους ξαναφέρει εκεί. Ήταν ένα μεμονωμένο επίτευγμα, αλλά όταν έφτασαν στους τελικούς, δεν είχαν πολλά.»

Για την πιθανότητα του να έρθει το ΝΒΑ στην Ευρώπη:

«Νομίζω ότι θα ήταν υπέροχο. Στο μπάσκετ, επαναλαμβάνω, μιλιέται η ίδια γλώσσα σε όλο τον κόσμο. Άρα δεν υπάρχουν όρια. Όσον αφορά την ανάπτυξη του παιχνιδιού, ελπίζω μια μέρα να δούμε μια ομάδα. Και στην Ευρώπη, ελπίζω να έρθουν με τουλάχιστον μία ή δύο ομάδες, οπότε αξίζει το ταξίδι.»