Στον εγκλωβισμό των πεποιθήσεων

Η πιο ανατρεπτική απόφαση στο δρόμο προς την εξέλιξη ενός ανθρώπου, ειδικά εκείνη τη στιγμή που τα πάντα φαίνεται να βρίσκονται σε τάξη, είναι η πρόκληση των πεποιθήσεων. Είναι η μοναδική οδός προς τη βελτίωση.

Μία οδός που γίνεται μονοπάτι, ακόμα πιο στενό, σκοτεινό, ανήλιαγο όταν η τάξη μοιάζει να αποθεμελιώνεται.

Προφανώς και η διαδικασία της ανατροπής πεποιθήσεων δεν ολοκληρώνεται σε ένα βράδυ, ούτε καν μπορεί να δρομολογηθεί σε ένα τέτοιο

Δημοσιογραφική άδεια, ωστόσο και αποφεύγοντας κάθε είδους συνεπαγωγές για μελλοντικά δρώμενα, οι πεποιθήσεις και η επικινδυνότητα τους, μοιάζουν να είναι ένα πολύ σημαντικό εργαλείο για να αποκωδικοποιήσουμε όσα συνέβησαν στο ΟΑΚΑ, στον τρίτο τελικό.

Πως μία ομάδα, που επί μακράν βυθιζόταν σε μία αντιπαραγωγική λαίλαπα και πως μία άλλη, εμμένοντας σε πεποιθήσεις συγκρούστηκε με αυτές και τιμωρήθηκε.

Ο Ολυμπιακός είναι η πρώτη ομάδα… Και ο Παναθηναϊκός η δεύτερη…

Ίσως φανεί αιρετικό… Η ομάδα του Γιώργου Μπαρτζώκα πριν καν ηττηθεί από τον αντίπαλο, έχει ηττηθεί από τον ίδιο τον εαυτό της. Έχετε αναλογιστεί ποτέ ποιος είναι ο πιο ασφαλής τρόπος για έναν αντίπαλο για να οδηγήσει στα βράχια τον Ολυμπιακό;

Η αθλητικότητα; Ναι, αλλά όχι!

Το ματσάρισμα; Ναι, αλλά όχι!

Ο ρυθμός; Ναι, αλλά όχι!

Πολλές ερωτήσεις και αντίστοιχα, πολλά «ναι, αλλά όχι»

Ο πιο ασφαλής τρόπος για να βάλει μία ομάδα τις βάσεις ώστε να ρίξει τον Ολυμπιακό στο καναβάτσο, είναι να του προκαλέσει αμφιβολίες σχετικά με τη λειτουργικότητα της φιλοσοφίας του. Να φυτέψει ένα ασυνείδητο ζιζάνιο στο μυαλό των παικτών του, ΄ότι το passing game, η off ball κίνηαη, το miss match που δεν σημαδεύεις αλλά κάποτε θα έρθει…δε θα έρθει τελικά. Είναι ο σπόρος της αμφισβήτησης στην ίδια τη φιλοσοφία.

Τι έχει ως αποτέλεσμα αυτό;

1. Όταν ένας παίκτης, ειδικά σαν κι αυτούς που διαθέτουν καντάρια προσωπικότητας, πάψει να πιστέψει στον πλάνο, η ενστικτώδης αντίδραση είναι ο… ηρωισμός. Όχι με ιδιοτελή κίνητρα. Αλλά για να βγάλει την ομάδα του από το αδιέξοδο… Πεποίθηση… Ζονκ! Μπορεί να πετύχει μία φορά, μπορεί και μία δεύτερη. Συνεχόμενα όμως, θα αποτύχει…

2. Ο προπονητής να μην αλλάζει τίποτα. Γιατί αφενός δεν μπορεί (κατά τη διάρκεια ενός αγώνα) κι αφετέρου γιατί δε θέλει. Γιατί πιστεύει ότι η φιλοσοφία είναι ανίκητη… Πεποίθηση! Ζονκ! Δεν είναι! Μπορεί να είναι σπουδαία, αλλά όχι ανίκητη, ειδικά όταν προϊόντος του χρόνου ο αντίπαλος αρχίζει και μαθαίνει τα μυστικά της.

Για τον Γιώργο Μπαρτζώκα όμως και τις πεποιθήσεις του θα μιλήσουμε άλλη φορά.

Τι έγινε στο ΟΑΚΑ λοιπόν, στον τρίτο τελικό;

Αφενός, ο Παναθηναϊκός δεν κατάφερε σε κανένα σημείο να κάνει challenge την πίστη των παικτών του Ολυμιακού στο πλάνο! Όπως για παράδειγμα το έκανε η Μονακό και τα κατάφερε περίφημα.

Δεν πίεσε τις πρώτες μπάλες, εκεί όπου βρίσκεται η ρίζα του πλούτου και του κακού για τον Ολυμπιακό. Αν αφαιρεθεί από τους παίκτες του Γιώργου Μπαρτζώκα η δυνατότητα του flow από την πρώτη, εισαγωγική πάσα κιόλας, το έργο αυτομάτως μετατρέπεται σε επικίνδυνη αποστολή.

Ήταν ανέτοιμος στις αμυντικές αντιμετωπίσεις ακόμα και σε πρώτο επίπεδο. Ξαναβλέποντας το ματς, διαπιστώνεις πόσες και πόσες φορές ο Ολυμπιακός εκμεταλλεύεται ασυνεννοησία στις αμυντικές συνεργασίες των πράσινων. Κάποιες φορές μάλιστα, πλήρης ασυνεννοησία.

Δεν κατάφερε να σταματήσει ποτέ την κυκλοφορία της μπάλας και δεν είχε αποτελεσματικό πλάνο (ή πιάστηκε στον ύπνο) για την κυριαρχική παρουσία του Μιλουτίνοφ, που ήταν για τον Ολυμπιακό, ό,τι και το μυαλό, η καρδιά και το έντερο για το ανθρώπινο σώμα: Εγκεφαλικό και συναισθηματικό επίκεντρο. Εν προκειμένω σε συσκευασία ενός!

Στην άμυνα… Γιατί στην επίθεση, οι πεποιθήσεις βασίλευαν εκ νέου. Χωρίς αποτέλεσμα!

Το πικ εν ρολ που θα φέρει πόντους από απευθείας σκορ, ή δημιουργία, το σημάδι στον Μιλουτίνοφ με τον Σλούκα, η πάσα στις 45 μοίρες της weak side που θα φέρει ανοιχτό σουτ επειδή ο “3” του Ολυμπιακού (σχεδόν πάντα) είναι αυτός που θα κάνει το bump στον roller… και…

…η απενεργοποίηση των ψηλών…

…με τον έναν ή τον άλλο τρόπο…

…κάποια στιγμή…

…θα φέρει αποτέλεσμα!

Δεν έφερε! 99 πόντοι! Με 88 ενεργητικό εντός έδρας! Και όχι άσχημα ποσοστό στα εντός παιδιάς… Και με ελάχιστα λάθη…

Αν κάποιος έλεγε στον Παναθηναϊκό πριν τον ματς, ότι θα έχει τέτοια νούμερα, θα το αγόραζε και χωρίς έκπτωση. Έτσι δεν είναι; Πως να υπολογίσει ότι θα δεχόταν 99;

Τι καταρρίφθηκε στο ΟΑΚΑ την Παρασκευή;

Η πεποίθηση των παικτών του Ολυμπιακού ότι αν κάτι δεν πάει στην αρχή, το hero ball είναι η κατάλληλη λύση. Την πλήρωσε ακριβά. Σε προηγούμενα ματς. Οχι στον 3ο.

Η πεποίθηση ότι μπορούν και χωρίς τους ψηλούς! Η παρουσία του Νικόλα Μιλουτίνοφ έστειλε ένα σαφές μήνυμα με αποδέκτες τους συμπαίκτες του (κυρίως) και ίσως τον κόουτς! Αν στον Φάιναλ Φορ είχαν δώσει χώρο στο μυαλό τους στην πίστη στη φιλοσοφία, που έχει πυλώνα τον δεύτερο πόλο δημιουργίας από το low και το high post μετά το short roll, ίσως (κανείς δεν μπορεί να απαντήσε σε if questions), τα πράγματα να ήταν διαφορετικά.

Η πεποίθηση του Γιώργου Μπαρτζώκα ότι Μιλουτίνοφ και Φαλ είναι δύο πρόσωπα, που υπηρετούν τον ίδιο ρόλο και ότι στο μυαλό του (όπως έλεγε και ο Δημήτρης Μαυροειδής χθες στη live post game εκπομπή του αthletiko.gr), δεν υπάρχουν ουσιαστικές διαφορποιήσεις. Το παραδέχθηκε και ο ίδιος ο κόουτς Μπαρτζώκας, στις δηλώσεις του στον συνάδελφο Αποστολή Τριαντάφυλλου μετά το ματς.. “Δώσαμε περισσότερες μπάλες στον Μιλουτίνοφ”. Προς τιμήν του. Η πιο ακριβής δήλωση θα ήταν: «Εκμεταλλεύτηκαμε το ύψιστο μπασκετικό iq του και το ταλέντο του στην εκτέλεση, αλλά και στο διάβασμα του παιχνιδιού με αποτέλεσμα την πιο εύκολη δημιουργία».

Η πεποίθηση ότι ο Ντόρσεϊ δεν μπορεί να προσφέρει, γιατί το mindset που έχει δεν ταιριάζει. Ναι, μπορεί ο τρόπος σκέψης του να μην είναι απόλυτα συμβατός με το υπόλοιπο οικοσύστημα, αλλά απέχει πολύ από το “Δεν μπορεί”. Μπορεί και μάλιστα τόσο πολύ, που χωρίς αυτός είναι πολύ αμφίβολο αν ο Ολυμπιακός είχε κάνει τις δύο νίκες στους τελικούς. Τι χρειαζόταν: Λίγο περισσότερη πίστη και όχι άμεση τιμωρία των λαθών του για όποιον λόγο κι αν αυτά έγιναν. Με λίγα λόγια, ένα βήμα πίσω. Έγινε! Έστω και κατά συνθήκη. Και τελικά ο Ντόρσεϊ, μάλλον μπορεί.

Τη στιγμή που ο Ολυμπιακός επιτέθηκε με…

• Pick n roll από τα πλάγια σε πολλές περιπτώσεις, εκθέτοντας την ανετοιμότητα των περιστροφών του Παναθηναϊκού

• Pick n roll από την κορυφή, με τον Μιλουτίνοφ μετά το short roll και από τη γραμμή της βολής, να μοιάζει σαν μαέστρος μίας ορχήστρας που τον ακολουθούσε τυφλά

• Με low post παιχνίδι του Γουόκαπ

• Με low post των ψηλών

• Με πολύ, παρά πολύ, πάρα πάρα πολύ, off ball παιχνίδι που είχε ως αποτέλεσμα καλά σουτ

• Με λίγο πιο σύνθετα plays, που εμπεριείχαν περισσότερα (slip ή fake) screens και εξαιτίας της ανετοιμότητας των γηπεδούχων στις αμυντικές συνεργασίες προκαλούσαν αναταραχή και κακοφορμισμένες προσπάθειες για αλλαγή.

Τη στιγμή που ο Ολυμπιακός δεν έχασε πάρα ελάχιστα ριμπάουντ που τον πόνεσαν, και δεν έκανε λάθη (το τέλειο παιχνίδι), ενώ το έργο εξελισσόταν ακριβώς όπως θα το είχε παίξει ο Μπαρτζώκας στο μυαλό του πριν καν αυτό αρχίσει, ο Παναθηναϊκός:

• Με τον Γκραντ κατάφερε να κάνει expose στο πρώτο μέρος τις αμυντικές αδυναμίες (τακτικά και αθλητικά) του Φουρνιέ, αλλά αυτό σταμάτησε!

• Σε όλο το δεύτερο ημίχρονο, ειχε πολύ μικρές βοήθειες από τα pick n roll, που γίνονταν όλα στο ίδιο σημείο (κέντρο). Και γιατί γίνονται στο ίδιο σημείο; Διότι πολύ απλά ο Αταμάν περιμένει σε αυτές τις συνεργασίες σκορ μόνο από τους περιφερειακούς και όχι τους ψηλούς. Άρα, είτε στις 45, είτε στο κέντρο, είτε στα πλάγια, είτε με step up screens, είτε με grenades (που δεν δοκιμάζει έτσι κι αλλιώς), είτε με κάθε τρόπο, από τη στιγμή που (πλην του Γκάμπριελ, ελάχιστα) δεν υπάρχει πίστη στους υπόλοιπους, το πρόβλημα είναι ορατό.

• Έδωσε δημιουργικό ρόλο, όχι μόνο στο close out, αλλά και σε συνεργασίες pick n roll στον Οσμάν. Και πήγε καλά αυτό. Αλλά δεν αρκούσε.

• Επέλεξε ένα παιχνίδι προσαρμοσμένο αποκλειστικά στα γκαρντ. Προβλέψιμα και επαναληπτικά. Δε δούλεψε.

Όπως δε δούλεψε και η άμυνα, φυσικά.

Για να καταφέρει ο Παναθηναϊκός να κάνει την ανατροπή στο ΣΕΦ απαιτείται να αλλάξει πεποιθήσεις. Να πιστέψουν οι πράσινοι πιο πολύ στους ψηλούς τους, έστω και με ρίσκο, δεδομένου ότι ο Φαλ θα απουσιάζει κι έχει μείνει πια ένας. Και μοναδικός. Ο Μιλουτίνοφ.

Να πιέσει στην μπάλα, ασφυκτικά και να προκαλέσει το hero 1 vs 1 ή έστω το 2 Vs 2 παιχνίδι του Ολυμπιακού με πιο σαφής οδηγίες για την κάλυψη των χώρων και τις αντιμετωπίσεις.

Να πιστέψει… Και να προβοκάρει την απιστία των ερυθρόλευκων παικτών στο δικό τους πλάνο. Πιέζοντας τις πρώτες πάσες, με denies στις δεύτερες πάσες, με δυνατά κορμιά να μπαίνουν μπροστά στα κοψίματα μακριά από τη μπάλα.

Από την πλευρά του ο Ολυμπιακός, έχει έναν και μοναδικό δρόμο! Να μην αφήσει κανέναν να κάνει challenge στην εμπιστοσύνη που έχουν οι παίκτες του στο πλάνο. Με ή χωρίς Φουρνιέ και ιδιαίτερα χωρίς τον Γάλλο.

Τα υπόλοιπα θα τα βρει η υπηρεσία…