Τα στημένα τον γλίτωσαν από τα χειρότερα, οι τραυματισμοί του κάνουν τη ζωή δύσκολη

Ο Άρης επικράτησε του Αιγάλεω με 3-1 κάνοντας την 3η διαδοχική του νίκη στο θεσμό του κυπέλλου εξασφαλίζοντας στην ουσία την πρόκριση στην επόμενη φάση και υπό προϋποθέσεις μπορεί να ελπίζει ότι μπορεί να πάει απευθείας στα προημιτελικά. Δυστυχώς η νίκη του μπορεί να χαρακτηριστεί και Πύρρειος. Χωρίς ακόμη να γνωρίζουμε το ακριβές μέγεθος των τραυματισμών για Μεντίλ και Δώνη, θα το μάθουμε σήμερα κατά τη διάρκεια της μέρας (30/10), και μόνο που ο Άρης μετράει από χθες άλλους δυο τραυματίες, η νίκη τίθεται αυτομάτως σε δεύτερη μοίρα. Χαλάει τη διάθεση, μετριάζει την όποια ικανοποίηση που η ομάδα βρίσκεται από χθες στην επόμενη φάση, ρίχνει μια βαριά σκιά. Οι γκριμάτσες του Χιμένεθ στον τραυματισμό του Χαμζά Μεντίλ μόλις στο 6ο λεπτό είναι αυτό που λένε οι κινέζοι: μια εικόνα, χίλιες λέξεις.

Πραγματικά αυτό που συμβαίνει φέτος με τους τραυματισμούς στον Άρη δεν έχει προηγούμενο. Δεν υπάρχει ματς, προπονητική εβδομάδα, μην πούμε και προπόνηση καθημερινή που δεν τίθεται και κάποιος νοκ άουτ. Από την πρώτη μέρα της προετοιμασίας εκεί περίπου στα μέσα Ιουνίου, δεν έχει σταματήσει το club να μετράει απώλειες. Μικρές και μεγάλες, ακόμη και για λόγους που δεν περνάνε από το μυαλό κανενός. Όπως ο τραυματισμός του Κάρλες Πέρεθ από δάγκωμα σκύλου ή του Ντουντού στον πάγκο.

Οι πολλοί τραυματισμοί δυσκολεύουν την δουλειά του προπονητή 

Για να είμαστε δίκαιοι, με την συχνότητα των φετινών τραυματισμών στον Άρη, κανένας προπονητής δεν μπορεί να κάνει απρόσκοπτα τη δουλειά του. Για μια ομάδα που είχε να αντιμετωπίσει ευθύς εξαρχής μια παραπάνω δυσκολία στην απόκτηση ομοιογένειας, απότοκο των 18 μεταγραφών, οι αλλεπάλληλοι τραυματισμού, έρχονται και κάνουν το έργο του προπονητή (του Χιμένεθ στην προκειμένη περίπτωση) ακόμη πιο δύσκολο. Ανάλογα με το πόσο καιρό έχει μείνει ο καθένας εκτός, χρειάζεται και την ανάλογη διαχείριση από το τεχνικό τιμ με συνέπεια να χάνεται ο ρυθμός, η δυνατότητα να δουλέψει το γκρουπ όλο μαζί και ο προπονητής να παρουσιάσει την πιο αντιπροσωπευτική ενδεκάδα που έχει στο μυαλό του. Ενίοτε να καταφεύγει και σε αλχημείες ή αλλαγή σχηματισμού. Ή να τοποθετεί για ολόκληρο το δεύτερο ημίχρονο τον Παναγίδη αριστερό μπακ, αποσύροντας από το ματς τον Φατιγκά για να τον προφυλάξει εν όψει Καραϊσκάκη.

Το δυσάρεστο για τον Μανόλο Χιμένεθ είναι ότι με τον ρυθμό που προκύπτουν οι τραυματισμοί στο ρόστερ, δεν φαίνεται ότι στα κοντά μπορεί να υπολογίζει σε πληρότητα. Πρέπει να μάθει να πορεύεται με τα προβλήματα και να προσπαθεί να βρει λύσεις, όσο δύσκολο κι αν είναι κάτι τέτοιο. Και να εύχεται ότι κάποια στιγμή αυτό το πέπλο… γκαντεμιάς θα φύγει πάνω από το κεφάλι της ομάδας του.

Για να επιστρέψουμε στο χθεσινό ματς κυπέλλου με το Αιγάλεω, προκύπτουν από αυτό, θετικά και αρνητικά. Στα θετικά, αναμφισβήτητα η ικανότητα που επέδειξε το γκρουπ του Χιμένεθ στις στατικές φάσεις. Έβαλε και τα τρία γκολ από στημένες μπάλες, βρίσκοντας τη λύση… δια του αέρος. Σημαντικό διότι στο σύγχρονο ποδόσφαιρο, πάνω από το 50% των γκολ μπαίνουν από στατικές φάσεις. Και δόξα τω Θεώ ο Αρης διαθέτει ένα χαρισματικό ποδοσφαιριστή στα χτυπήματα (Μόντσου) και αρκετά ψηλά κορμιά. Από τη στιγμή που δυσκολεύεται γενικά στο σκοράρισμα αν καταφέρει να ξεκλειδώνει ματς από κόρνερ ή φάουλ, θα είναι σημαντική βοήθεια.

Το αρνητικό είναι ότι για ένα ακόμη παιχνίδι στο open play, η ομάδα του Χιμένεθ δυσκολεύεται. Δεν δημιουργεί εύκολα, δεν παράγει φάσεις από συνδυαστικό παιχνίδι αλλά ζει και πεθαίνει σε μεγάλο ποσοστό από τις ατομικές εξάρσεις των παικτών της. Υστερεί φανερά σε ταχύτητα, σε ρυθμό και έχει αμυντικά κενά που παραλίγο στη διπλή ευκαιρία του 54΄ θα έβαζαν μπροστά στο σκορ το Αιγάλεω με το διπλό δοκάρι και μετά… τρεχάτε ποδαράκια μου. Ανησυχητικά δείγματα που έκαναν την εμφάνισή τους και στα προηγούμενα ματς και δεν δείχνουν να διορθώνονται ούτε με την έλευση του νέου προπονητή.

Για τον Άρη ακολουθεί ένα δύσκολο ματς με τον Ολυμπιακό το Σάββατο. Ο Χιμένεθ δεν χρησιμοποίησε καθόλου χθες Ράτσιτς, Αλφαρέλα και άφησε στη Θεσσαλονίκη Γαλανόπουλο και Πέρεθ προκειμένου να έχει μερικές ποιοτικές επιλογές στα χέρια του. Αν καταφέρει να έχει και τους Διούδη, Φαμπιάνο ακόμη καλύτερα.