Τα τύμπανα του πολέμου στη Μέση Ανατολή αλλάζουν τη Euroleague και το στάτους πολλών σημαντικών παικτών

Η κατάσταση στη Μέση Ανατολή, για ακόμα μια φορά, κλιμακώνεται, περισσότερο από ότι πολλοί θα περίμεναν. Οι πολεμικές εμπλοκές και οι βομβαρδισμοί ανάμεσα σε Ισραήλ και Ιράν δημιουργούν μεγάλη ένταση στην περιοχή. Ένταση που δείχνει να επηρεάζει τα πάντα, μαζί φυσικά και με το μπάσκετ, που είναι αδύνατον να εξαιρεθεί.

Το Ισραήλ, μια χώρα με έντονη παρουσία στα ευρωπαϊκά αθλητικά δρώμενα, σαφώς και πλήττεται από την όλη συνθήκη και όχι τόσο απλά, όσο πολλοί θα προέβλεπαν. Ήδη το πρωτάθλημα της χώρας αναβλήθηκε προσωρινά, μετά την πυραυλική επίθεση στο Υπουργείο Άμυνας των Ισραηλινών. Μια επίθεση που κτύπησε και το κτήριο όπου διαμένει ο Δημήτρης Ιτούδης, δίχως ευτυχώς να διατρέχει κάποιον άμεσο κίνδυνο.

Πως έρχονται τα πάνω κάτω στο μεταγραφικό παράθυρο της EuroLeague

Επομένως, με δυο μικρά παραδείγματα όλοι κατανοούν το βάρος της πραγματικότητας. Γιατί έτσι έχουν πλέον τα πράγματα στη Μέση Ανατολή. Και αυτό δεν αφορά μόνο το φέτος, αλλά και την επόμενη χρονιά. Με τον μεταγραφικό σχεδιασμό της επόμενης σεζόν να έχει ξεκινήσει ήδη, πολλές συμφωνίες ανάμεσα σε ομάδες του Ισραήλ και παίκτες EuroLeague έχουν ήδη ολοκληρωθεί, ή βρίσκονται μερικώς προς τις υπογραφές. Τρανό παράδειγμα, ο Ελάιζα Μπράιαντ και ο Ντάνιελ Οτούρου, οι οποίοι αναμένεται να αποχωρήσουν από την Τουρκία και την Αναντολού Εφές και να γίνουν κάτοικοι Τελ Αβίβ για λογαριασμό της Χάποελ.

Όπως μετέδιδαν χαρακτηριστικά Μέσα της χώρας, μοναδικός ανασταλτικός παράγοντας, ήταν ο πόλεμος που έχει ξεσπάσει και δείχνει αντί να «ηρεμεί» να εξαπλώνεται ακόμα περισσότερο. Κανείς από τους παίκτες δε θέλει να μετακινηθεί σε μια χώρα που διατρέχει κίνδυνο η οικογένειά του. Και ας αμείβονται... παχυλά! Και δεν είναι μόνο παίκτες που θα ενδέχεται να έρθουν σε Μακάμπι, ή σε οποιαδήποτε άλλη ομάδα. Είναι παίκτες που βρίσκονται ήδη στην χώρα. Ένα παράδειγμα είναι ο Γιουκουμπάιτις, ο οποίος δε δείχνει να έχει διάθεση να παραμείνει σε ένα συνεχές πεδίο μάχης. Όπως μετέδωσε σήμερα μάλιστα το ισραηλινό «ONE», οι ξένοι παίκτες που αγωνίζονται σε Μακάμπι και Χάποελ Ιερουσαλήμ, δεν είναι πρόθυμοι να συνεχιστεί η τελική σειρά ανάμεσα στους δυο αντιπάλους, επαληθεύοντας περίτρανα τα όσα προαναφέραμε! Ανεξάρτητα από το γεγονός πως οι ομάδες θέλουν κανονικά επιστροφή στα παρκέ.

Η αναζήτηση μιας καινούργιας έδρας δεν «καρποφορεί»

Λύση για την όλη κρίση, θα αποτελούσε η Μακάμπι Τελ Αβίβ, η Χαποέλ Τελ Αβίβ και η Χάποελ Ιερουσαλήμ, ομάδες οι οποίες θα συμμετάσχουν την επόμενη σεζόν στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, να μην δίνουν τους αγώνες τους στο Ισραήλ. Κάτι τέτοιο φαντάζει εν μέρει πρακτικό. Επιτρέπει στους σταρ τους να μην διαμένουν καν στην χώρα και να την επισκέπτονται σπάνια, ενώ οι κομβικές αναμετρήσεις θα γίνονται σε χώρες όπου η ασφάλεια είναι δεδομένη.

Ποια Κυβέρνηση όμως θα αναλάμβανε να εκπονήσει ένα τέτοιο έργο, ειδικά με τον μεγάλο αναβρασμό ο οποίος επικρατεί για τα όσα συμβαίνουν στην Μέση Ανατολή. Ήδη η Κυπριακή Δημοκρατία αρνήθηκε μια τέτοια εναλλακτική, με το κόστος και την ανησυχία για τυχόν προβλήματα να είναι τεράστια. Μόνο και μόνο για να φιλοξενηθεί ένα ντέρμπι ανάμεσα σε κάποια εκ των ομάδων, δίχως να λογαριάζουμε το τι θα συμβεί όταν οι αναμετρήσεις που θα διεξάγονται θα συμπορεύονται με... εθνικά φρονήματα!

Πως η όλη συνθήκη επηρεάζει τις ομάδες της Ελλάδας

Με τα τύμπανα του πολέμου να «ηχούν» επιβλητικά στη Μέση Ανατολή και τις μεταγραφές παικτών να δείχνουν να χαλάνε, πως αυτό επηρεάζει Παναθηναϊκό, Ολυμπιακό και όχι μόνο.

Οι αμφιβολίες των... κεντρικών προσώπων», ήδη υφίστανται. Επομένως εν ολίγοις, είναι σαν ένας μεταγραφικός ανταγωνιστής να φεύγει από τη μέση. Να αποσύρεται από την διεκδίκηση. Έτσι, τελειωμένες υποθέσεις, ξαφνικά φαντάζουν ανοικτές. Με την διάθεσή τους να παραμείνουν στα έως τώρα κλαμπ τους να είναι ήδη εμφανώς ελάχιστη, οι επιλογές στην ήδη κορεσμένη αγορά αυξάνονται. Θα παραθέσουμε ξανά το παράδειγμα του Ντάνιελ Οτούρου. Ενός ψηλού, που και οι δυο «αιώνιοι» θα ήθελαν να εντάξουν στις επάλξεις τους, την ώρα που ελάχιστοι σέντερ σε επίπεδο EuroLeague υπάρχουν κανονικά στην αγορά. Και ξαφνικά, με τον πόλεμο να ξεσπά, ο Οτούρου μπορεί να είναι εντός αγοράς, πιθανώς δεχόμενος και χαμηλότερο συμβόλαιο από εκείνο που έχει συμφωνήσει με τον Οφέρ Γιανάι στο Τελ Αβίβ.

Πάντως, ένα είναι βέβαιο. Δεν μπορούμε να μιλάμε για μπάσκετ, μέχρι να υπάρξει ανακήρυξη ειρήνης στην Μέση Ανατολή. Ο αθλητισμός ενώνει και δεν χωρίζει και αυτή τη στιγμή, είναι δεδομένο ότι μπαίνει σε δεύτερη μοίρα. Και τρίτη πιθανώς. Δεν υπάρχει αθλητισμός σε μια χώρα που μαίνεται ένας βίαιος πόλεμος.