Τι παράσταση δώσατε ρε ‘σεις; Τι σόου ήταν αυτό;

Μία από τις καλύτερες εμφανίσεις της χρονιάς, ο ΠΑΟΚ την επεφύλασσε για το τέλος της. Το grand finale του Δικεφάλου για το 2025 στην Τούμπα ξεχείλιζε από πάθος, ποιότητα, ανωτερότητα, πίστη και αυτοπεποίθηση. Έτσι ήρθε μια απόλυτα πειστική, απροσδόκητα εύκολη και εξόχως κομβική νίκη.

Επί της ουσίας, η ομάδα του Ραζβάν Λουτσέσκου «εξαφάνισε» τον αντίπαλό της για 90 λεπτά, δεν του επέτρεψε, όχι μόνο να τον απειλήσει, αλλά και να του αντισταθεί. Το 2-0 ήταν απλά μια γενναιοδωρία της τύχης στον Παναθηναϊκό που θα μπορούσε να αποχωρήσει από το γήπεδο με ένα άκρως βαρύτερο σκορ.

Τι κι αν ο Ρουμάνος τεχνικός είχε μόνο δυο διαθέσιμα στόπερ, δυο εξαντλημένα ακραία μπακ, πέντε βασικές απουσίες και ένα ρόστερ στο κόκκινα. Είναι κάποιες βραδιές που τίποτα από όλα αυτά δεν έχει αξία εκτός από τη θέληση και την πίστη στο πλάνο.

Πρωτεργάτης της παράστασης που έδωσε απόψε ο ΠΑΟΚ ήταν αυτός ο Βραζιλιάνος έφηβος που κάνει πλάκα με την ημερομηνία γέννησης που αναγράφει το διαβατήριό του. Μόνιμη πηγή δημιουργίας από αριστερά και από τον άξονα, κέρδιζε μονομαχίες με τον Σιώπη, πετούσε την μπάλα μπροστά και τον έψαχναν, πρώτος που γυρνούσε πίσω για να καλύψει στην άμυνα, σέρβιρε γκολ, είχε τελικές, πιστώθηκε μόλις μία ασίστ αν και θα μπορούσε περισσότερες αν ήταν οι συμπαίκτες του πιο προσεκτικοί.

Ακριβώς δίπλα στον Τάισον, ο Γιάννης Κωνσταντέλιας που επέστρεψε για τα καλά μετά τον τραυματισμό του, γέμισε με λουτρό ποιότητας τον αγωνιστικό χώρο, έκανα τα μάτια να ευφρανθούν, τις αισθήσεις να απογειώνονται.

Όχι ότι υστέρησε κάποιος από αυτούς που παρέταξε στο γήπεδο ο προπονητής του ΠΑΟΚ. Άλλωστε ποτέ το θέμα δεν είναι ατομικό σε αυτή την ομάδα, αλλά πάντα συνολικό. Η παράσταση ήταν συνολική. Απλά το σόου πάντα απαιτεί κάποιους ζογκλέρ. Ο Δικέφαλος παρείχε αμφότερα στο φιλοθεάμων κοινό απόψε. 

ΥΓ. Σε πόσα μέρη του σώματος θα έπρεπε να τραυματίσει ο Σφιντέρσκι τον Παβλένκα για να αποβληθεί με κόκκινη κάρτα; Ο θώρακας και το δεξί γόνατο δεν έφταναν μάλλον...