Το μηδέν έγινε zero

Τέσσερα 24ωρα μεσολάβησαν μεταξύ των αγώνων του ΠΑΟΚ στην Τούμπα, κόντρα στον Παναιτωλικό για το πρωτάθλημα και κόντρα στην Μακάμπι Τελ Αβίβ για το Europa League. Οι βραδιές όμως ήταν ίδιες. Απλά το μηδέν μεταφράστηκε σε zero.
Ο Δικέφαλος έψαχνε την αντίδραση μετά την ντροπιαστική ήττα στη Λιβαδειά για το Κύπελλο Ελλάδας. Δε βρήκε ούτε την αντίδραση το Σάββατο, ούτε το… reaction απόψε. Ούτε σε Ελλάδα, ούτε σε Ευρώπη.
Για να είμαστε δίκαιοι, ο λόγος γίνεται για την αντίδραση αποτελέσματος, και όχι για την αντίδραση αγωνιστικής εικόνας. Θα ήταν κρίμα να μην υπογραμμίζεται κάτι τέτοιο.
Η ομάδα του Ραζβάν Λουτσέσκου πρόσθεσε ακόμα 19 στείρες τελικές προσπάθειες στις 20 κόντρα στον Παναιτωλικό και στις 15 κόντρα στον Λεβαδειακό. 19+20+15=54 τελικές. Γκολ 1 (ένα). Και εκεί είναι που αρχίζουν τα ζόρια.
Δεν μπορεί να υπάρχει παράπονο από αυτό που δείχνουν οι ποδοσφαιριστές του ΠΑΟΚ μέσα στο γήπεδο. Αυτό που προσπαθούν να παίξουν στη δεδομένη πρώιμη χρονική περίοδο της σεζόν.
Μπορεί να πέρασε λίγο δύσκολα σε ένα διάστημα του πρώτου ημιχρόνου του αποψινού ματς από τη δουλεμένη και ταχύτατη Μακάμπι, αλλά η γενική εικόνα θα έπρεπε να έχει μεταφραστεί σε ένα ευρωπαϊκό τρίποντο.
Ειδικά από το 35ο λεπτό που ακυρώθηκε λόγω διπλού οφσάιντ – δεν κατάφερε να… πετύχει κανένα ο Γερμανός βοηθός, ευτυχώς υπήρχε το VAR – το γκολ του Πέρετς, ο ΠΑΟΚ πάτησε το κουμπί της πίεσης και της αποφασιστικότητας. Όχι όμως και αυτό της αποτελεσματικότητας. Αυτό παραμένει χαλασμένο με ληγμένες μπαταρίες.
Οι απίθανες χαμένες ευκαιρίες του δεύτερου μέρους, το αυτοδοκάρι, τα δυο εξ επαφής… μάτια που έχασαν Τσάλοφ και Καμαρά, καταδεικνύουν το μείγμα ατυχίας, αστοχίας, έλλειψης ψυχολογίας, ίσως και ποιότητας.
Είναι ξεκάθαρο ότι οι «ασπρόμαυροι» έχουν ανάγκη αυτό το ξεμπούκωμα του γκολ για να κάνουν restart. Όσο δεν έρχεται, τόσο συντηρείται, και όσο συντηρείται τόσο επιδεινώνεται.
Το συγκεκριμένο πρόβλημα δε διορθώνεται με λόγια. Μόνο με πράξεις. Μόνο όταν αρχίσουν να κουνιούνται τα δίχτυα. Μέχρι τότε, απλά θα κουνάμε το κεφάλι μας...