Τόμας Μίλερ: Ο μοναδικός στο είδος του

Ο ήλιος είχε εξαφανιστεί και ο ουρανός πάνω από το Μόναχο άρχιζε να μετατρέπεται από ένα προηγουμένως φωτεινό μπλε σε μαύρο της νύχτας, όταν ο Τόμας Μίλερ άρπαξε το λαμπερό ασημένιο τρόπαιο της Bundesliga και πανηγύρισε με την καρδιά του τον τελευταίο τίτλο με την ομάδα της καρδιάς του.

Σε ένα γήπεδο, όπου τόσες φορές στο παρελθόν τον είχαν αποθεώσει, εκεί όπου φώναξαν το όνομά του άλλη μία φορά με τη σύνθεση της ομάδας, τόσο δυνατά και με τόσο πάθος, που μέχρι και το Σεισμολογικό Κέντρο του Αννόβερου ίσως να ένιωσε ότι κάποια τεκτονική πλάκα μετατοπίζεται στις παρυφές των Άλπεων. Και αυτό που επρόκειτο να ακολουθήσει στην Μπάγερν ήταν τουλάχιστον εξίσου ισχυρό.

Ενώ ακόμα σκαρφάλωνε προς την εξέδρα, το πλήθος φώναζε «Μίλερ, Μίλερ» ξανά και ξανά, σαν να προσπαθούσε να σταματήσει τον χρόνο, να ανακόψει το αναπόφευκτο. Αλλά ό,τι είχε τελειώσει λίγο πριν τη σέντρα, δεν μπορούσε πια να ανατραπεί.

355ο και τελευταίο εντός έδρας παιχνίδι

Ο Χέρμπερτ Χάινερ και τα μέλη της διοίκησης της Μπάγερν, Γιάν-Κρίστιαν Ντρέεζεν, Μίχαελ Νίντερλιχ και Μαξ Έμπερλ του πρόσφεραν δώρα. Ο Μίλερ τους αγκάλιασε όλους, και εκείνοι τον αγκάλιασαν με θέρμη. Ήταν μια συγκινητική στιγμή, που ακόμα και ο πιο «σκληραγωγημένος» φίλαθλος δεν μπορούσε να αγνοήσει. Στις 10 Μαΐου 2025, το βράδυ αυτό θα μείνει χαραγμένο για πάντα.

Μια βραδιά γεμάτη ποδοσφαιρική χαρά για τον 34ο τίτλο της ομάδας, περηφάνια για την επιτυχία των παικτών και του προπονητικού τιμ του Βίνσεντ Κομπανί αλλά και μελαγχολία. Γιατί έκλεινε ένα πολύ ξεχωριστό κεφάλαιο, έπειτα από 25 ολόκληρα χρόνια.

Αυτό που έσωσε τον Μίλερ από τα συναισθήματα ήταν ο αγώνας. «Πάμε να παίξουμε τώρα», φώναξε πριν τη σέντρα με την Γκλάντμπαχ. Ο Γερμανός έτρεχε, μοίραζε, καθοδηγούσε – όπως πάντα. Όπως έγραφε και το πανό των φιλάθλων: «Τα πάντα για τα χρώματά μας, επί 25 χρόνια! Τόμας Μίλερ».

Στο 56’ έχασε την καλύτερή του ευκαιρία, αλλά ίσως ήταν καλύτερα έτσι. Δεν χρειαζόταν άλλο γκολ. Αν και οι φίλαθλοι, παραφράζοντας το γνωστό σύνθημα, τραγουδούσαν: «Άντε Μίλερ, βάλε ένα γκολ!». Όταν στο 83’ εμφανίστηκε το νούμερο 25 στον πίνακα των αλλαγών, ο Μίλερ στάθηκε για λίγο, έσκυψε, κοίταξε το χορτάρι. Εκεί φάνηκε για πρώτη φορά ξεκάθαρα η συγκίνηση. Μετά από 25 χρόνια έφτασε το τέλος του στους Βαυαρούς.

Γεμάτος ευγνωμοσύνη και χαρά

Ακόμα και οι πιο σκληροπυρηνικοί φίλαθλοι δεν άντεξαν: υγρά μάτια, κόκκινα μάγουλα, τρεμάμενα χείλη. Μερικοί κρατιούνταν ο ένας από τον άλλον – άλλοι χαμογελούσαν, όπως ο ίδιος ο Μίλερ. Ευτυχισμένοι που έζησαν αυτές τις στιγμές. Και αυτό το αντίο.

Μίλησε στο μικρόφωνο στους 75.000 που ήταν εκεί. Μίλησε για την ανεκτίμητη αίσθηση του να σκοράρει για αυτούς, για όλες τις στιγμές που μοιράστηκαν. Και κοίταξε μπροστά: «Βλέπω πολλούς νέους, πεινασμένους παίκτες. Είμαστε σε καλό δρόμο. Πάντα μου άρεσε να είμαι ο σύγχρονος μονομάχος, αλλά δεν είμαι λυπημένος. Ανυπομονώ για ό,τι έρχεται, έστω κι αν δεν θα είναι το ίδιο όμορφο».

Δεν έκλαψε. Και δεν ήθελε να δει δάκρυα: «Αν υπάρξουν, να είναι μόνο δάκρυα χαράς». Και λίγο αργότερα τελείωσε με αυτό που είχε ακούσει αμέτρητες φορές από τους φίλους της Μπάγερν, και που τώρα επέστρεφε με όλη του την καρδιά: «Σας αγαπώ όλους. Να προσέχετε. Αντίο».

Ρέκορντμαν

Έχοντας γίνει ο κάτοχος του ρεκόρ συμμετοχών όλων των εποχών για την Μπάγερν, ο Τόμας Μίλερ έγινε πλέον ο πρώτος παίκτης που ξεπερνά τα 750 παιχνίδια για τον σύλλογο - και το έκανε στην τελευταία του εμφάνιση στην «Allianz Arena», στον αγώνα με την Γκλάντμπαχ. Είναι ένας ακόμη απλά απίστευτος αριθμός σε μια αξιοσημείωτη καριέρα. 

Δύο φορές νικητής του Champions League, 13 τίτλοι Bundesliga, δύο Παγκόσμια Κύπελλα Συλλόγων και πολλές άλλες διακρίσεις έχουν ανεβάσει τη συλλογή τροπαίων του Müller με την ομάδα των παιδικών του χρόνων στα 33. Προσθέστε σε αυτό και το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2014 με τη Γερμανία και ο Μίλερ είναι ο πιο πολύτιμος παίκτης στην ιστορία του γερμανικού ποδοσφαίρου, μαζί με τον πρώην συμπαίκτη του Τόνι Κρόος.

Όσον αφορά τους τίτλους της Bundesliga, ο 35χρονος κατέγραψε ένα ξεχωριστό ρεκόρ. Στα κορυφαία πρωταθλήματα της Ευρώπης, μόνο ο Ράϊαν Γκιγκς μπορεί να φτάσει τα 13 τρόπαιά του.

Επιπλέον, ο Μίλερ κατατάσσεται τρίτος στον πίνακα των σκόρερ όλων των εποχών του συλλόγου, πίσω από τον συνονόματο Γκερντ (566) και τον Ρόμπερτ Λεβαντόφσκι (344). Αλλά συνδύασε επίσης αυτό με μια απαράμιλλη ικανότητα να επιλέγει συμπαίκτη, καυχώμενος για τις αξιοσημείωτες 222 ασίστ σε όλες τις διοργανώσεις για την Μπάγερν. Αυτές είναι περισσότερες από οποιονδήποτε άλλο παίκτη στα πέντε κορυφαία πρωταθλήματα της Ευρώπης από το ντεμπούτο του Μίλερ το 2008. Κατέχει το ρεκόρ μιας σεζόν στην Bundesliga με τις 21 ασίστ που πέτυχε στην ιστορική σεζόν 2019/20.

Ο Μίλερ έχει αγωνιστεί 163 φορές στο Champions League – όλες με την Μπάγερν, φυσικά, πράγμα που σημαίνει ότι κατέχει το ρεκόρ για τα περισσότερα παιχνίδια στη διοργάνωση με μία μόνο ομάδα. Συνολικά, μόνο ο Κριστιάνο Ρονάλντο (183) και ο Ίκερ Κασίγιας (177) έχουν αγωνιστεί περισσότερες φορές στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση της Ευρώπης από τον Μίλερ, ο οποίος βρίσκεται στην τρίτη θέση με τον Λιονέλ Μέσι. Οι 111 νικηφόρες αναμετρήσεις του Μίλερ είναι επίσης δεύτερες μόνο μετά τον Ρονάλντο (115).

Από τους 502 αγώνες του στην Bundesliga, ο Μίλερ έχει κερδίσει τον απίστευτο αριθμό των 361, αριθμός που είναι ο μεγαλύτερος από οποιονδήποτε άλλο παίκτη στην ιστορία του πρωταθλήματος. Αυτή είναι η 17η σεζόν του στην κορυφαία κατηγορία της Γερμανίας, κάτι που μόνο οι Μάνφρεντ Καλτς (Αμβούργο), Τσάρλι Κέρμπελ (Άιντραχτ Φρανκφούρτης) και Κλάους Φίχτελ (Σάλκε) έχουν πετύχει με έναν σύλλογο (και τους 19). Εκτός από την πρώτη του σεζόν, ο Μίλερ έχει σκοράρει σε κάθε σεζόν που έχει αγωνιστεί στην Bundesliga.

Οι Χόλγκερ Φαχ, Ματς Χούμελς, Μπερντ Νίκελ, Όλαφ Τον και Μίκαελ Ζορκ είναι οι μόνοι άλλοι παίκτες που έχουν σκοράρει σε 16 διαφορετικές σεζόν.

Το μόνο βέβαιο είναι ότι στο «αντίο» του Μίλερ, η βραδιά δεν τελείωσε με δάκρυα και θλίψη, χάρη στις εικόνες από τις μπύρες που έπεφτα και τους έξαλλους πανηγυρισμούς για την κατάκτηση της «σαλατιέρας». Όλοι έλαμπαν εκεί κάτω, χόρευαν και ζητωκραύγαζαν. Και στη μέση όλων αυτών, σαν να μην είχε φύγει ποτέ, ήταν ο Τόμας Μίλερ.