«Τσιμπιέμαι για να πιστέψω ότι παίζω για την Εθνική ομάδα των ΗΠΑ»

Στην κοινωνία του μπάσκετ, όπου ο Παναθηναϊκός και ο Ολυμπιακός δεν ανήκουν, εκεί όπου τα συμβόλαια είναι πιο γήινα, όπου οι παίκτες δεν είναι (ούτε φέρονται) ως (ή σαν) σούπερ σταρ, υπάρχουν διαφορετικοί κώδικες επικοινωνίας. Σε αυτή την κοινωνία, ο θαυμασμός και ο σεβασμός είναι … πως να το γράψω; Πιο γνήσιοι! Επεξεργασμένοι μέσα από αυστηρά φίλτρα όπου η αξία για να φωτίσει πρέπει η ματιά να έχεις τεράστια εμπειρία.

Είναι εύκολο να υποκλιθεί κανείς στους Ναν, τους Φουρνιέ και του Χουάντσο αυτού του κόσμου. Όλοι θα τους ήθελαν. Αλλά μόνο η ελίτ της ελίτ μπορεί να τους υπογράψει. Και αν!

Τι γίνεται όμως με αυτούς που δεν παίζουν στην Ευρωλίγκα και τιμούν με το παραπάνω συμβόλαια που απέχουν πολύ από τα μηδενικά των μεγάλων;

Σε αυτή την κοινωνία, οι παίκτες που κερδίζουν το καθολικό σεβασμό δεν ξέρω αν είναι δυσεύρετοι, αλλά σίγουρα αυτός ο θαυμασμός είναι αυθεντικός. Σούπερ αυθεντικός. Ένας από τους παίκτες για τον οποίο άκουσα μόνο σπουδαία λόγια από πολλά, και διάφορα μέλη αυτής της κοινωνίας, παίκτες και προπονητές, τα λίγα προηγούμενα χρόνια, δεν είναι άλλος από τον Κάμερον Ρέινολντς. Εμφανίστηκε στην Ελλάδα το 2023, όταν ο Ηλίας Παπαθεοδώρου του έδωσε την πρώτη ελληνική ευκαιρία, στον Προμηθέα. Στη συνέχεια, ο Ρέινολντς, έπαιξε στο Μαρούσι, τη φετινή σεζόν, όπου θα τον ξαναβρεί ο Ηλίας Παπαθεοδώρου.

Και φυσικά δεν τέθηκε ποτέ ζήτημα να τον αφήσει να φύγει. Δεν είναι πολλοί οι παίκτες, πόσο μάλλον αυτής της κοινωνίας, των κοινών θνητών του ελληνικού μπάσκετ, που ένας παίκτης, κάθε χρόνο παρουσιάζεται ολοένα και καλύτερος. Πριν από την έναρξη της προετοιμασίας ο Κάμερον Ρέινολντς, έχει ένα ιερό χρέος να επιτελέσει… Να εκπροσωπήσει την Εθνική ομάδα των ΗΠΑ στο FIBA AmeriCup. Είναι γνωστό ότι για όλες τις διοργανώσεις πλην των Παγκοσμίων Πρωταθλημάτων και των Ολυμπιακών Αγώνων, η USA Basketball στελεχώνει ομάδες με παίκτες που δεν είναι σούπερ σταρ του ΝΒΑ, αλλά μπορούν να συνθέσουν ένα σύνολο με παίκτες από υψηλου επιπέδου πρωταθλήματα, που είναι ικανοί να κρατήσουν τη σημαία των ΗΠΑ ψηλά στο δρόμο προς την κατάκτηση του χρυσού μεταλλίου. Με λίγα λόγια, επιλέγουν τους καλύτερους από τους διαθέσιμους. Και ο Κάμερον Ρέινολντς δεν σκέφτηκε ποτέ να δηλώσει μη διαθέσιμος. Έστω κι αν έπρεπε να πάρει σε ένα προπονητικό καμπ για λίγες ημέρες.

“Νιώθεις ένα αίσθημα ευγνωμοσύνης όταν καλείσαι να παίξεις για την εθνική ομάδα των ΗΠΑ”

“Νιώθεις ένα αίσθημα ευγνωμοσύνης, είσαι ευλογημένος που έχεις αυτή την ευκαιρία να να ακούς τον εθνικό ύμνο ως μέλος της εθνική ομάδας. Και ναι, είναι αλήθεια, μόνο λίγοι κι εκλεκτοί πηγαίνουν στο NBA και ακόμη λιγότεροι μπορούν να παίξουν για την εθνική ομάδα των ΗΠΑ. Ως παίκτης νιώθεις σίγουρα ευγνώμων για αυτή την ευκαιρία, επειδή οι επιλογές, όταν πρόκειται για τέτοιες προσκλήσεις στην Εθνική ομάδα είναι πολύ περιορισμένες” λέει στο Αthletiko.gr ο Κάμερον Ρέινολντς, ο οποίος στην Ελλάδα έχει κερδίσει τον καθολικό σεβασμό λόγω του επαγγελματισμού, του χαρακτήρα του και για το κάθε άλλο παρά εγωιστικό παιχνίδι του.

“Δεν κάνω και πολλά πέρα από το να είμαι απλώς σπίτι, να βλέπω τηλεόραση ή να παίζω βιντεοπαιχνίδια. Οχι πολλά πέρα από αυτό” είπε όταν τον ρώτησα τι είναι αυτό που δεν ξέρουμε από τη ζωή του. Και είναι αλήθεια ότι δεν γνωρίζουμε πάρα πολλά.

“Στο λύκειο, στο Πίαρλαντ του Τέξας, έπαιζα πολύ καλά αλλά μετά τραυματίστηκα και χρειάστηκε να χειρουργηθώ στο γόνατό μου. Έτσι η υπόθεση κολέγιο καθυστέρησε λίγο για εμένα. Όταν επέστρεψα, κατέληξα στο Tulane. Στη δεύτερη χρονιά μου στο κολέγιο, έσπασα τον αντίχειρά μου, έπρεπε να χειρουργηθώ και μετά, 10 μήνες αργότερα, έσπασα τον άλλο αντίχειρα. Πάλι χειρουργείο. Οπότε, η πορεία που έχω κάνει ήταν ένας συνδυασμός κάποιων αναποδιών στο δρόμο, αλλά και αξιοποίηση ευκαιριών που μου έχουν δοθεί.

Κάθε φορά που συναντούσα μία δυσκολία, το έβλεπα σαν ευκαιρία, ως κάτι θετικό για ένα νέο ξεκίνημα. Και νομίζω ότι η νοοτροπία που είχα είτε στο κολέγιο είτε στην επαγγελματική μου καριέρα με βοήθησε να διαχειριστώ πολλές δύσκολες και όμορφες καταστάσεις”.

“Είναι τεράστια τιμή η πρόσκληση στην εθνική ομάδα”

Στην USA Basketball πάντως τον ξέρουν πολύ καλά. Από το 2019, την πρώτη του φορά, μέχρι και το 2021, όταν ο Κάμερον Ρέινολντς έζησε μία από τις πιο σουρεαλιστικές καταστάσεις της ζωής του. Ήταν η χρονιά που για τελευταία φορά πάτησε σε γήπεδο ΝΒΑ, υπογράφοντας ένα δεκαήμερο συμβόλαιο με τους Χιούστον Ρόκετς. Το ίδιο καλοκαίρι τον κάλεσαν στο τηλέφωνο και του είπαν: “Είσαι στην επιλογή της ομάδας των ΗΠΑ που θα προπονείται με την κανονική ενόψει των Ολυμπιακών Αγώνων”. Το αποτέλεσμα; Ο Κάμερον Ρέινολντς ταξίδεψε μέχρι το Τόκιο. Βιώνοντας μία εμπειρία που δεν θα την ξεχάσει ποτέ...

“Είναι τεράστια τιμή η πρόσκληση στην εθνική ομάδα γιατί μεγαλώνοντας δεν είχα την ευκαιρία να παίξω όταν ήμουν στο λύκειο. Δεν ήμουν ιδιαίτερα διαφημιζόμενος παίκτης. Ούτε στο κολέγιο” θυμάται ο Ρέινολντς και συνεχίζει:

“Έτσι, η πρώτη ευκαιρία που είχα με την Εθνική ήταν κάπως σουρεαλιστική, επειδή ονειρεύεσαι να παίξεις για τη χώρα σου με κάποιο τρόπο. Ειδικά η φορά που πήγα στο Τόκιο για τους Ολυμπιακούς Αγώνες με την εθνική ομάδα ήταν ίσως ένα από τα μεγαλύτερα highlights της καριέρας μου μέχρι στιγμής.

Η εμπειρία ήταν μοναδική. Πήγαινα στην προπόνηση κάθε μέρα με τους ανθρώπους που παρακολουθούσα σε όλη την καριέρα μου. Ειδικά τον Kevin Durant και τον Damian Lillard. Εβλεπα παίκτες όπως ο Draymond Green και απλώς παρακολουθούσα πώς προετοιμάζεται (όπως και οι υπόλοιποι) για την προπόνηση και τους αγώνες. Πώς παίζουν το παιχνίδι. Νομίζω ότι ήταν μια ευκαιρία που συμβαίνει μια φορά στη ζωή”.

Τι ακριβώς κάνει η USA Basketball; Εκτός από τη δωδεκάδα που επιλέγει για το ρόστερ των μεγάλων διοργανώσεων, συγκροτεί και ένα γκρουπ παικτών, με σκοπό να βοηθήσουν στην προπόνηση. Στο Τόκιο, ταξίδεψαν τρεις παίκτες το 2021, επειδή η σεζόν του ΝΒΑ δε θα είχε τελειώσει μέχρι και μερικές ημέρες πριν την έναρξη των Ο.Α. και ο Χόλιντεϊ με τον Μίντλετον έπαιζαν ακόμα στους τελικούς. Έτσι, ο Ρέινολντς, μαζί με άλλους δύο παίκτες πήγαν κι αυτοί στο Τόκιο ώστε να μπορεί η ομάδα να κάνει προπόνηση:

“Εγώ έφυγα λίγο νωρίτερα από την έναρξη των Αγώνων διότι πήγαινα στην Ιταλία τέσσερις μέρες μετά (στην Ακίλα). Ο πραγματικός λόγος που πήγα ήταν επειδή οι τελικοί του NBA διεξάγονταν ακόμα οπότε χρειάζονταν παίκτες για να προπονούνται. Φυσικά θα μπορούσαν να έχουν βρει ανερχόμενους παίκτες στο NBA, αλλά για κάποιο λόγο διάλεξαν εμάς. Ήμασταν όλοι μαζί στις συναντήσεις και σε όλα τα μίτινγκ με την ομάδα, σαν να αποτελούμε μέρος της. Ήταν μια ευκαιρία που συμβαίνει μια φορά στη ζωή. Τα συναισθήματα δεν μπορούν να περιγραφούν με λόγια. Κάθε παίκτης ονειρεύεται να παίξει για τη χώρα του. Ειδικά εγώ, με την πορεία που είχα ακολουθήσει με το να μην είμαι ένας πολύ διαφημισμένος τύπος παρά κάποιος που ανοίγει πανιά κι εξερευνά το μπάσκετ, την G League, το NBA δεν μπορούσα καν να το φανταστώ. Με τσιμπούσα κάθε λίγο για να διαπιστώσω και να πειστώ ότι αυτή ήταν μια πραγματική στιγμή που ζούσα. Που να περιμένω ότι θα κάνω προπόνηση με αυτούς τους τύπους και μαζί τους θα κάνω παρέα εκτός γηπέδου; Ότι θα παίζω χαρτιά και θα ακούω μουσική και θα τρώω πρωινό μαζί τους και με την εθνική ομάδα γυναικών; Νιώθεις περηφάνια. Είναι κάπως σουρεαλιστικό. Όποτε συμβαίνει αυτό, είσαι εκεί και νιώθεις κάθε φορά σαν να λες… “Είμαι στην πραγματικότητα στο γήπεδο για την Ομάδα των ΗΠΑ”. Δεν έχουν όλοι την ευκαιρία να το κάνουν αυτό. Μέχρι και ο Στεφ Κάρι είχε την πρώτη του ευκαιρία να συμμετάσχει στην Ολυμπιακή ομάδα πέρυσι. Δεν έχουν όλοι αυτή την ευκαιρία”.

Η ημέρα που ένιωσε “μη αρκετός”

Το γεγονός ότι κάποια στιγμή το όνειρο του ΝΒΑ τελείωσε (προσωρινά), δεν τον ενόχλησε, διότι όπως λέει χαρακτηριστικά “Ήμουν ήδη έτοιμος να ταξιδέψω στην Ευρώπη”… Αυτό όμως που του προκάλεσε τη μεγαλύτερη δυσκολία στην καριέρα του ήταν… “την ημέρα που με έκοψαν από τους Τίμπεργουλφς… Κι αυτό γιατί μέχρι τότε δεν με είχαν κόψει ποτέ από οτιδήποτε. Δεν το είχα ξαναζήσει. Όταν ως παίκτης τα έχεις πάει καλά σε όλη σου τη ζωή και μετά έρχεται ένα κόψιμο, το θεωρείς κάπως σαν να μην είσαι αρκετός. Εκείνη τη στιγμή, έτσι νιώθεις. Αλλά στην πραγματικότητα, δεν ήταν έτσι τα πράγματα.”.

Είχε όμως και κάτι βαθύτερο να μοιραστεί: “Νόμιζα ότι ο χρόνος μου στο NBA είχε τελειώσει. Δεν πίστευα ότι μου είχε μείνει τίποτα άλλο στο NBA επειδή τραυματίστηκα κιόλας εκείνη την εποχή. Πίστευα ότι αυτός ήταν ο λόγος που με έδιωξαν. Αλλά ένιωσα ότι αυτό ήταν το πιο δύσκολο πράγμα που θα έπρεπε να αντιμετωπίσω μέχρι εκείνη τη στιγμή. Η καριέρα μου διακοπτόταν για πρώτη φορά επειδή δεν ήξερα πώς να το αντιμετωπίσω εκείνη τη στιγμή”.
Στους Τίμπεργουλφς μετά το πρώτο δεκαήμερο συμβόλαιο, υπέγραψε για περισσότερα χρόνια, αλλά πολύ γρήγορα οι Γουλφς τον έκαναν waive.

Υπέγραψε ένα two way με τους Μπακς (“όπου έμαθα πολλά από τον Γιάννη και τον Θανάση”), χωρίς όμως να αγωνιστεί σε κάποιο επίσημο ματς, ακολούθησαν κάποια δεκαήμερα συμβόλαια στους Σπερς και στους Ρόκετς, πέρασε από τη G League προκειμένου να μείνει κοντά στο ΝΒΑ, αλλά: “Ήμουν έτοιμος να εξερευνήσω νέες ευκαιρίες. Πηγαίνοντας από ομάδα σε ομάδα στο NBA για μικρό διάστημα δεν με ικανοποιούσε. Ήμουν έτοιμος για μια σταθερή σεζόν”.
“Κάθε μέρα 1% καλύτερος”

Κι από τότε, Ακίλα Τρέντο, τη χρονιά που πήγε μέχρι το Τόκιο το καλοκαίρι για τους Ολυμπιακούς Αγώνες, Μπούντουτσνοτς, Προμηθέας και τώρα Μαρούσι.

Σε όλες αυτές τις ομάδες ο Ρέινολντς παρουσίασε κάτι κοινό: Ήταν κάθε χρόνο και καλύτερος, με υψηλού επιπέδου χαρακτήρα και σούπερ επαγγελματισμό…

“Νομίζω ότι αυτό προέρχεται ακριβώς από κάτι που μου είπε ένας από τους προπονητές μου μία μέρα, ότι ποτέ δεν θέλεις να είσαι στην ίδια θέση που ήσουν την προηγούμενη σεζόν. Κάθε καλοκαίρι προσπαθώ να βελτιώσω τα δυνατά στοιχεία μου, και να δουλέψω στις αδυναμίες μου για να βελτιώσω το παιχνίδι μου. Με τον κόουτς Ηλία Παπαθεοδώρου και τον Προμηθέα, έδειξα ότι μπορώ να παίξω και άμυνα, οπότε δεν είμαι αμυντική αδυναμία για τις ομάδες μου. Το σίγουρο είναι ότι μπορείς να βελτιωθείς στο παιχνίδι σου ανά πάσα στιγμή. Εγώ προσπαθώ για αυτό κάθε μέρα, ακόμα και κατά τη διάρκεια της σεζόν. Στόχος: Να είσαι 1% καλύτερος κάθε μέρα και νομίζω ότι αυτό είναι κάτι που κάθε παίκτης πρέπει να προσπαθεί να κάνει, να είναι 1% καλύτερος κάθε μέρα”.

Πλέον βαδίζει στα 30, με το Μαρούσι θα μπει σε μία σούπερ ανταγωνιστική σεζόν φέτος, αλλά στο πίσω μέρος του μυαλού του… “Όσο κι αν ακουστεί περίεργο πιστεύω ότι μία μέρα μπορώ να επιστρέψω στο ΝΒΑ. Αυτό είναι το όνειρο μου. Κι αν δεν τα καταφέρω, θα ήθελα να παίξω στην Euroleague. Έχω αγωνιστεί σε όλα τα επίπεδα, εκτός από την Ευρωλίγκα. Για αυτό παλεύω πια κι έχω τεράστιο κίνητρο”.

Το μόνο σίγουρο είναι ότι κάθε φορά που θα δέχεται το κάλεσμα της Εθνικής ομάδας, όπως φέτος θα είναι πάντα εκεί: “Οπότε κι αν μου έστελναν πρόσκληση ήμουν και είμαι κάτι περισσότερο από χαρούμενος να ανταποκριθώ, Και δε θα ξεχάσω το γεγονός ότι ήμουν με την Εθνική ήταν ένας από τους βασικούς λόγους που μου προσφέρθηκε η πρώτη ευκαιρία μου να παίξω στο ΝΒΑ. Σημαίνει πολλά για εμένα αυτό”.

Τα επιτεύγματα του Κάμερον με την Εθνική ομάδα των ΗΠΑ:

- Επιλέχθηκε την 1η Ιουλίου 2021, ως μέλος της Επίλεκτης Ομάδας Ανδρών των ΗΠΑ που προπονήθηκε με την Ολυμπιακή Ομάδα.

- Επιλέχθηκε επίσης για να συμπληρώσει το ρόστερ της Εθνικής Ομάδας των ΗΠΑ του 2021 για τους προολυμπιακούς αγώνες επίδειξης στο Λας Βέγκας. Έπαιξε σε έναν αγώνα, σημείωσε πέντε πόντους σε δύο λεπτά στη νίκη των ΗΠΑ με 108-80 επί της Αργεντινής.

- Ταξίδεψε στο Τόκιο με την Ολυμπιακή Ομάδα Μπάσκετ Ανδρών των ΗΠΑ και προπονήθηκε με την ομάδα.

- Έπαιξε σε δύο από τις έξι ομάδες των ΗΠΑ που προκρίθηκαν για το Παγκόσμιο Κύπελλο. Έπαιξε σε τέσσερις αγώνες, είχε μέσο όρο 14,5 λεπτά, 7,8 πόντους, 2,0 ριμπάουντ και 1,8 ασίστ ανά αγώνα.

Ήταν μέλος των ΗΠΑ για την ομάδα που πήρε μέρος στα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλο τον Φεβρουάριο του 2019. Βοήθησε τις ΗΠΑ σε δύο νίκες, 111-80 επί του Παναμά και 84-83 επί της Αργεντινής στο Γκρίνσμπορο της Βόρειας Καρολίνας. Έπαιξε και στους δύο αγώνες, είχε μέσο όρο 21 λεπτά συμμετοχής, όντας ο δεύτερος σκόρερ της ομάδας με 14 π.μ.ο., 3 ριμπάουντ και 3 ασίστ ανά αγώνα. Σούταρε με 55% (11-20 εύστοχα σουτ) εντός πεδιάς και 46,2% στα τρίποντα (6-13).

- Βοήθησε την ομάδα των ΗΠΑ στα προκριματικά για το Παγκόσμιο Κύπελλο τον Φεβρουάριο του 2018 κατά τη διάρκεια των αγώνων του Νοεμβρίου/Δεκεμβρίου 2018. Έπαιξε στους δύο αγώνες των ΗΠΑ, με μέσο όρο 8,5 λεπτά, 1,5 πόντους και 1,0 ριμπάουντ ανά αγώνα.