Άμπου Ντάμπι: Όλοι οι αυστηροί κανόνες που πρέπει να ακολουθούν οι φίλαθλοι στο Final 4

Στο Άμπου Ντάμπι πλέον δεν υπάρχουν μόνο… καμήλες και πετρελαιοπηγές. Υπάρχουν και τουρίστες καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους, που βέβαια στα τέλη του Μαΐου θα πληθύνουν. Κι αυτό γιατί στην πρωτεύουσα των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων θα διεξαχθεί το Final Four της Euroleague.

Ο Ολυμπιακός λοιπόν, μετά την τρίτη του νίκη επί της Ρεάλ Μαδρίτης, πήρε την πρόκριση στην τελική φάση. Και θα βρεθεί σε έναν τόπο με ιδιαιτερότητες.

Πριν τη δεκαετία του ‘60 το Άμπου Ντάμπι δεν είχε… τίποτα! Μόνο άμμο, ψαράδες και νομάδες. Καλλιεργητές και το πολύ πολύ μερικούς μικροεμπόρους. Υπήρχε πετρέλαιο στο υπέδαφος, αλλά δεν είχε εντοπιστεί. Το 1962 ανακαλύφθηκε η πρώτη πηγή «μαύρου χρυσού» και μονομιάς άρχισε η εξόρυξη, αλλά και η δημιουργία του Abu Dhabi National Oil Company (ADNOC).

Μέχρι και την αρχή του 21ου αιώνα, η πρωτεύουσα των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων διακατεχόταν από ένα είδος… μονομανίας με τα ορυκτά καύσιμα και πάνω σε αυτά στήθηκε η οικονομία. Εκεί στηρίζεται ακόμα, μόνο που πλέον υπάρχει στην εξίσωση και ο τουρισμός. Ένα συνεχώς αναβαθμισμένο πεδίο για το σύνολο των ΗΑΕ, που ο Σεΐχης και απόλυτος άρχοντας του τόπου, Μοχάμεντ μπιν Ζαγιέντ μπιν Σουλτάν Αλ Ναχιάν, γνωστός -για ευνόητους λόγους συντομίας ως MbZ- έχει τοποθετήσει ψηλά στην ατζέντα.

Στο Άμπου Ντάμπι γίνονται επίσης αμέτρητες επενδύσεις στο χώρο του αθλητισμού και του πολιτισμού γενικότερα. Το Εμιράτο βρίσκεται στο πρόγραμμα της Formula 1, διεξάγονται αγώνες του UFC, το NBA διοργανώνει εκεί κάθε χρόνο φιλικούς αγώνες, ενώ συναυλίες κορυφαίων καλλιτεχνών απ’ όλο τον πλανήτη φιλοξενούνται συχνά πυκνά. Μέχρι και το Μουσείο του Λούβρου έχει παράρτημα στην περιοχή. Στοιχεία και διοργανώσεις που όλα τους προσελκύουν αμέτρητους επισκέπτες από την Ευρώπη, την Αμερική και την Ασία.

Κι επειδή σύντομα εκεί θα παίξει ο Ολυμπιακός αναμένεται να εμφανιστούν αρκετοί Έλληνες στα τέλη του Μαΐου και καλό θα ήταν οι υποψήφιοι ταξιδιώτες της… ερήμου να ενημερωθούν για κάποια πλαίσια που υπάρχουν στο Εμιράτο. Κυρίως όσον αφορά τα πολιτισμικά και θρησκευτικά πρόσημα της ευρύτερης περιοχής.

Το Άμπου Ντάμπι έχει ισχυρό θρησκευτικό αίσθημα και μία παραδοσιακή πολιτιστική αύρα. Κάτι που προϋποθέτει και «συμφιλίωση» των επισκεπτών με τις συνθήκες. Όποιος σεβαστεί το περιβάλλον και προσπαθήσει να ενσωματωθεί, τότε θα λάβει πίσω μία ξεχωριστή εμπειρία. Όποιος αυθαιρετήσει όμως, μπορεί να βρεθεί στην καλύτερη περίπτωση προ εκπλήξεως. Στη χειρότερη; «Στριμωγμένος» ακόμα και σε νομικό πλαίσιο.

Η ενδυμασία και οι προϋποθέσεις

Υποχρέωση για συγκεκριμένη ενδυματολογική προσέγγιση δεν υπάρχει ούτε για τους ντόπιους. Βέβαια, το χιτζάμπ και άλλα παραδοσιακά ενδύματα, όπως για παράδειγμα η αμπάγια, φοριούνται συστηματικά από γυναίκες που επιθυμούν να τηρήσουν τις ισλαμικές παραδόσεις.

Οι τουρίστριες έχουν τη δυνατότητα να ντύνονται με το… δυτικό στυλ τους, αλλά είναι σημαντικό να μην το παρακάνουν! Οφείλουν να αποφεύγουν τα αποκαλυπτικά ρούχα, ειδικά αν βρίσκονται σε δημόσιους χώρους. Στα τζαμιά, θα ζητηθεί να φορούν ρούχα που καλύπτουν τους ώμους, τα γόνατα και το κεφάλι.

Αλκοόλ μόνο σε αδειοδοτημένα μέρη

Όπως σε όλες τις ισλαμικές χώρες το αλκοόλ είναι απαγορευμένο (με μία πρώτη… ματία). Στο Άμπου Ντάμπι επιτρέπεται μόνο σε μέρη που έχουν ειδική άδεια και μπορούν να πουλάνε ποτά. Λόγω της έξαρσης του τουρισμού τα μέρη αυτά ολοένα και πολλαπλασιάζονται. Η κατανάλωση αλκοόλ όμως σε δημόσιους χώρους, δηλαδή στους δρόμους, τα πάρκα ή οπουδήποτε αλλού, είναι αυστηρά απαγορευμένη.

Ποινοκοποιημένα… φιλιά!

Πέραν από τους ενδυματολογικούς κώδικες και το αλκοόλ υπάρχουν και περιορισμοί και σε άλλες συμπεριφορές που στη Δύση περνούν απαρατήρητες. Όπως για παράδειγμα τα φιλιά και οι αγκαλιές. Δύο «καταστάσεις» που απαγορεύονται σε δημόσιους χώρους. Όπως σε μπλεξίματα μπορούν να μπουν και οι φωτογράφοι -επαγγελματίες και ερασιτέχνες. Μία λήψη κοντά σε στρατιωτικές εγκαταστάσεις, ένα πορτραίτο αστυνομικών ή ακόμα και περαστικών κατοίκων στο δρόμο, μπορεί να αποβούν… μοιραίες. Προφανώς, η δημόσια κριτική στο Ισλάμ ή στο κράτος θεωρείται αδίκημα.