Being Olympiakos!
Είναι πραγματικά παράξενο… Στη Μπολόνια ο Ολυμπιακός ξεκίνησε αποφασισμένος να κάνει μία νέα αρχή, αλλά στην πορεία κατέληξε να βλέπει όλους τους φετινούς εαυτούς του να κάνουν παρέλαση ενώπιον του. Σαν να έπαιζε μπροστά σε έναν αποκαλυπτικό καθρέφτη, που εξέθετε όλες τις σπάνιες αρετές του, μα και όλα, γυμνά, τα προβλήματά του.
Είναι αληθινά σπάνιο… Για σκέψου. Η συζήτηση περί γκαρντ θέριευε επί μήνες… Η ανάγκη ήταν αδήριτη και όλοι, μα όλοι, είχαν άποψη για τα χαρακτηριστικά που θα έπρεπε να κουβαλάει ο …Μεσίας που θα ερχόταν.
Και ήρθε. Όχι σαν Μεσίας φυσικά, αλλά ως το missing piece… Στο ντεμπούτο του Μόντε Μόρις, στο πρώτο παιχνίδι που ο Ολυμπιακός θα έπαιζε με πληρέστατη τη γραμμή των γκαρντ που θα τον κουβαλήσουν μέχρι το τέλος της σεζόν, κατάφερε να βιώσει μία εμπειρία πως είναι να παίζεις χωρίς κανένα γκαρντ.
Όταν η Μπολόνια κατάφερε να επιστρέψει από το -20 και να φέρει το ματς στη μία κατοχή 2 πόντων, κάπου εκεί στα μισά της τέταρτης περιόδου ο Ολυμπιακός κλήθηκε να κερδίσει το κρισιμότερο παιχνίδι της φετινής σεζόν (μέχρι το επόμενο), με line ups στα οποία δεν υπήρχε ούτε ένα γκαρντ (έστω κι αν από το 36΄ πατούσε στο παρκέ ο Νιλκίνα αντί του Πίτερς! Απίθανο!
Αν οι ερυθρόλευκοι βούλιαζαν τελικά στην Μπολόνια, έχοντας δώσει μία τόσο όμορφη παράσταση επί 25 λεπτά, το πλήγμα θα ήταν πολλαπλό. Βαθμολογικά, ψυχολογικά, ουσιαστικά. Μη ξεχνάμε άλλωστε ότι προέρχονταν από τρεις ήττες στα τελευταία 4 ματς.
Κι όμως, ο Ολυμπιακός, απέναντι σε μία από τις πιο πιεστικές αμυντικές ομάδες της Λίγκας, τα κατάφερε. Έστω και χωρίς γκαρντ, αφού ο Νιλικίνα απλά παρίστατο και όλες τις επιθέσεις στα τελευταία 4 λεπτά έτρεξαν, ως χειριστές, ο Φουρνιέ με τον Ντόρσεϊ.
Και τα κατάφερε γιατί μπορεί να μην είχε γκαρντ, αλλά είχε τον ψηλότερο και τον καλύτερο πλέι μέικερ της αγωνιστικής, τον Νικόλα Μιλουτίνοφ στη δική του πεντάδα.
Τα κατάφερε γιατί έχει ταλέντο!
Και δημιούργησε τις συνθήκες για να τα καταφέρει, επειδή για μεγάλο διάστημα θυμήθηκε πως είναι να …Being Olympiakos.
Το Being Olympiakos έχει συγκεκριμένες απαιτήσεις… Η μία είναι να υπάρχει ένας Γουόκαπ που γνωρίζει το μοτίβο του παιχνιδιού καλύτερα και από τον ίδιο τον Μπαρτζώκα και προσφέρει μεγάλη ταχύτητα και ασφάλεια στην κυκλοφορία της μπάλας. Κάτι που ο Ντόρσεϊ και ο Φουρνιέ ως χειριστές απομειώνουν (η μπάλα κολάζει στα χέρια τους και δεν την απελευθερώνουν εύκολα διότι απλά δεν είναι πλέι μέικερ).
Χρειάζεται όμως κι ένα Μιλουτίνοφ (ή Φαλ μέχρι πέρσι), ο οποίος έχει την κοφτερή αντίληψη να βρεθεί στο σημείο που πρέπει, να γίνει υποδοχέας της μπάλας και μετά να την μοιράσει όπως αυτός ξέρει.
Ο Γουόκαπ στη Μπολόνια έλειψε από τον Μπαρτζώκα, αλλά ο Μιλού έδωσε ρεσιτάλ ως πλέι μέικερ, χτίζοντας πάνω στην τακτική του κοόυτς να τον χρίσει ως τέτοιο.
Η Μπολόνια, όχι από το πρώτο pick n roll, αλλά στο δεύτερο ή στο τρίτο (όταν ο χρόνος της επίθεσης άρχισε να στενεύει) έκανε παγίδα στον χειριστή του pick n roll, όταν το ρόλο είχαν ο Ντόρσεϊ (κατά κύριο λόγο), ή ο Φουρνιέ. Η πίεση ήταν ασφυκτική.
Ο Ολυμπιακός τελείωσε το ματς με το μη αποδεκτό αριθμό των 18 λαθών, αλλά όταν έπρεπε και παρότι δεν προσέφεραν αίσθημα ασφάλειας στο χειρισμό, τόσο ο Φουρνιέ, όσο και ο Ντόρσεϊ, βρήκαν τη λύση. Η μπάλα πήγαινε στον Μιλουτίνοφ, που μετά το μικρό roll, βρισκόταν στην γραμμή των βολών και …έκανε παιχνίδι μόνος του.
Ο Μιλού ανέβασε το usage του από το 17% στο 20% στη Μπολόνια και συνολικά προσέφερε 24 πόντους στην ομάδα του, πολύ μεγαλύτερο από το 14.8 που έχει μέσο όρο φέτος. Χωρίς να υπολογίζονται σε αυτόν τον συντελεστή, οι περιπτώσεις που ο Σέρβος σέντερ έκανε την τελευταία πάσα πριν την ασίστ.
Οι ερυθρόλευκοι, είναι σαφές ότι βρίσκονται στη διαδικασία της επιστροφής τους στις εργοστασιακές ρυθμίσεις. Ο Μπαρτζώκας καταλήγει στην επιλογή να μοιράζει τον Ντόρσεϊ και τον Φουρνιέ σε διαφορετικά units… Στη Μπολόνια ξεκίνησε ο Έλληνας γκαρντ. Και ο Φουρνιέ έκανε το παιχνίδι της χρονιάς μέχρι τώρα, που τόσο είχε ανάγκη, με τον Ντόρσεϊ να είναι κομβικός με τους 23 πόντους του. Κέρδισαν όλοι!
Με τον Έντουαρντς και τον Βιλντόσα να παράγουν περισσότερο ένστικτο και τρεχαλητό απ’όσο θα μπορούσε να υποψιαστεί κάποιος, η Μπολόνια έκανε δύσκολη τη ζωή του απρόσεκτου Ολυμπιακού. Οι 25 πόντοι της πρώτης περιόδου απέναντι σε μία από τις καλύτερες άμυνες της διοργάνωσης είναι κάμποσοι, αλλά και οι 23 (σε συνδυασμό με 6 λάθη) που δέχτηκε χτυπούσε καμπανάκι.
Το οξύμωρο είναι ότι η Βίρτους είχε κι αυτή 5 λάθη στην πρώτη περίοδο (κι 6 κλεψίματα που έπληξαν την άμυνα του Ολυμπιακού καθώς σχεδόν όλα μετατράπηκαν σε πόντους), αλλά στην δεύτερη περίοδο, ενώ δεν έκανε ούτε ένα, είδε το ματς να φεύγει από τα χέρια της.
Γιατί ο Ολυμπιακός ήταν απείρως πιο προσεκτικός και δεν της έδωσε ευκαιρίες να βρεις φάσεις στο ξέφωτο. Την περιόρισε στο set παιχνίδι 5 εναντίον 5 κι εκεί η Μπολόνια δεν έχει τόσο σπουδαία ταλέντο να ανταπεξέλθει
Τη στιγμή που η διαφορά πήγε στο +20 για τον Ολυμπιακό, με τον Γουόκαπ να έχει πολύ επιπόλαιες αμυντικές αποφάσεις που τον χρέωσαν πολύ γρήγορα με 5 φάουλ, η Βίρτους τα έπαιξε όλα για όλα.
Σε αυτό το σημείο εκτέθηκε (όπως και στην πρώτη περίοδο), η φετινή πολύ σοβαρή αδυναμία του Ολυμπιακού να ελέγξει το τέμπο του αντιπάλου με το αμυντικό transition του. Οι ερυθρόλευκοι μετά το +20 ένιωθαν πίστεψαν ότι το παιχνίδι είχε τελειώσει και το ένα λάθος διαδεχόταν το άλλο.
Για κάθε λάθος η ομάδα του Μπαρτζώκα πλήρωνε βαρύ πρόστιμο. Η Βίρτους σημείωσε 29 (!!!) πόντους από λάθη της ελληνικής ομάδας, το κέντρο βάρος του αγώνα μετατοπίστηκε με τον Βιλντόζα να κάνει το καλύτερο παχνίδι την τελευταίας διετίας (εκτελεστικά) και, όσο κι αν φαίνεται παράξενο, με τον Έντουαρντς των 14 πόντων στο πρώτο ημίχρονο να βλέπει όλο το δεύτερο τραυματίας από τον πάγκο.
Όταν η διαφορά μειώθηκε στους 2 πόντους ήταν αδύνατον, κοιτάζοντας τα στατιστικά, να πιστέψεις πως μία ομάδα που είχε αδιανόητη υπεροχή στα ριμπάουντ (40-19) και καλύτερα ποσοστά στην εκτέλεση έχει βρεθεί σε τέτοιο μπλέξιμο.
- Κι όμως… Είναι απλό:
Η Βίρτους, σε 30 λεπτά (μετά τα 5 της πρώτης περιόδου), έκανε μόλις 2 λάθη (είναι η ομάδα με τις περισσότερες κατοχές που καταλήγουν σε λάθος στην Ευρωλίγκα), ενώ ο Ολυμπιακός τελείωσε με 18(!!!).
Ταυτόχρονα η Βίρτους έκλεψε τη μπάλα 12 φορές (!!!), ενώ ο Ολυμπιακός μόνο 2. Κι όλα αυτά είναι πόντοι που έχουν γράψει στην εξέλιξη της επίθεσης για τους Ιταλούς, όχι μόνο χαμένες κατοχές των Ελλήνων.
Το παιχνίδι τελείωσε με τον Φουρνιε αλλά κυρίως τον Ντόρσεϊ να πετυχαίνουν πολύ δύσκολους πόντους που έδωσαν λύσεις στον Ολυμπιακό και το ζητούμενο από εδώ και πέρα είναι η βελτίωση. Και σίγουρα η προσαρμογή του Μόρις.
Οπως με τη Βαλένθια για τρία δεκάλεπτο, έτσι και στη Μπολόνια, ο Ολυμπιακός έπαιξε εξαιρετικά στην επίθεση του, όπως ακριβώς μας έχει μάθει επί εποχής Μπαρτζώκα.
Η άμυνα όμως, και κυρίως το αμυντικό transition είναι σημαντικό πρόβλημα που απαιτεί λύσεις. Για ακόμα μία φορά δέχθηκε +90 πόντους και μάλιστα από μία ομάδα που δεν φημίζεται ιδιαίτερα για το ταλέντο της (έστω κι αν σκοράρει 81.9 μ.ο. φέτος).
Η χρονιά έκλεισε στην Ευρωλίγκα με νίκη και πλέον υπάρχει το αιώνιο ντέρμπι στο ξεκίνημα της επόμενης χρονιάς. Ένα ντέρμπι που έχει έντονο χαρακτήρα, αλλά δεν καθορίζει και πολλά πράγματα. Η νίκη όμως είναι πάντα νίκη.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Η παρακάμερα της σπουδαίας νίκης του Ολυμπιακού στην Μπολόνια (video)
Η απόδοση των «αιωνίων» για κατάκτηση της Euroleague πριν το ντέρμπι!
