Μια αποτυχία είναι ως και χρήσιμη αν την «διαβάσεις» σωστά

Κρατούμενο ένα: Ο αποκλεισμός από την τρέχουσα προκριματική φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου για την Εθνική και μάλιστα δύο αγωνιστικές πριν την ολοκλήρωσή της συνιστά αποτυχία. Μεγάλη. Τελεία.

Κρατούμενο δυο: Η αποτυχία στα μάτια του κοινού μεγαλώνει όταν συνειδητοποιείς ότι 2η θα τερματίσει η Σκωτία. Ομάδα που δεν έχει ούτε το μισό ταλέντο από την δική μας Εθνική. Χτυπάει άσχημα, πώς να το κάνουμε. Τσούζει!

Κρατούμενο τρία: Σε μια αποτυχία η ευθύνη βαραίνει όλους και πρέπει να επιμερίζεται ισόποσα. Σε προπονητή, παίκτες και Ομοσπονδία. Ο Γιοβάνοβιτς προς τιμήν του βγήκε μπροστά και έβαλε πλάτη στους διεθνείς. Πήρε αυτός τα σκάγια του αποκλεισμού και η ΕΠΟ τον κάλυψε. Δεν αρκεί όμως αυτό γιατί πλέον ζητούμενο είναι η επόμενη μέρα.

Κρατούμενο τέσσερα: Αυτή η Εθνική δεν είναι για το ανάθεμα. Δεν της αξίζει η ισοπέδωση και ο αφορισμός αλλά ούτε και το… ντάντεμα. Η περίοδος χάριτος τελείωσε και όταν συνειδητοποιείς ότι στο επόμενο Μουντιάλ θα πάρουν μέρος κοντά στις 50 ομάδες και εμείς θα… αράζουμε στον καναπέ μας με πίτσα-μπύρα, πρέπει να κοιταχτείς στον καθρέπτη.

Ο κρότος του αποκλεισμού και οι τρεις σερί ήττες του αντιπροσωπευτικού μας συγκροτήματος γίνεται πιο ηχηρός γιατί γεννήθηκαν προσδοκίες ότι αυτή τη φορά θα έμπαινε ένα τέλος στα δώδεκα χρόνια απουσίας από τελικά μεγάλων διοργανώσεων. Επειδή όμως στο ποδόσφαιρο, στο τέλος, παίρνεις πάντα αυτό που σου αξίζει, η Εθνική αποκλείστηκε δίκαια. Γιατί ενώ έχει ποιότητα από τη μέση και μπροστά με μερικούς πολύ χαρισματικούς ποδοσφαιριστές, εξακολουθεί να μην συνδυάσει αυτή την ποιότητα με σκορ. Που είναι στην τελική και αυτό που μετράει. Που αποτυπώνεται στον βαθμολογικό πίνακα.

Χωρίς ουσία και κυνισμό η Εθνική Ελλάδας

Το συγκεκριμένο γκρουπ του Ιβάν Γιοβάνοβιτς δεν είχε ουσία. Κυνισμό. Τον τρόπο. Παρακολουθώντας την νιώθεις ότι υπάρχει κάτι που έχει προοπτική. Ότι υπάρχει μια μεθοδικότητα στον τρόπο παιχνιδιού της. Αλλά διαπιστώνεις εξίσου εύκολα ότι κάτι της λείπει.
Λείπει το καθαρό μυαλό; Η συγκέντρωση στο εύρος του 90λεπτου; Πολύ πιθανό όταν τα πέντε από αυτά τα έξι τελευταία γκολ που δέχθηκε ήταν δωράκια και τα μισά φανερώνουν μια αδυναμία στις στατικές φάσεις. Στο ποδόσφαιρο όμως έχει αποδειχθεί ότι οι λεπτομέρειες κάνουν τη διαφορά. Καλή η αντίδραση μετά το γρήγορο 3-0 (σε αντίθεση με την παραίτηση στο Σκωτία) αλλά σε τέτοιο επίπεδο και απέναντι σε και έμπειρη ομάδα που ξέρει να παίρνει το αποτέλεσμα, το να γυρίσεις στη ζωή με 3-0 στο ημίχρονο, θα συνιστούσε ποδοσφαιρικό θαύμα.

Ο, τι έγινε, έγινε όμως. Το πάθημα πρέπει να γίνει μάθημα ώστε να μην μείνουμε μετεξεταστέοι και μιλάμε σε λίγα χρόνια για μια ακόμη χαμένη φουρνιά. Την πιο ταλαντούχα και με παραστάσεις από μεγάλα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα. Χρόνος για αυτοκριτική και ιεράρχηση του επόμενου στόχου που είναι το Euro 2028 υπάρχει. Σοβαρό επίσημο ματς η Εθνική θα ξαναδώσει σε ένα χρόνο για το Nations League. Ας μη χαθεί ο χρόνος.

Από τη στιγμή που υπάρχει εμπιστοσύνη στον προπονητή και το πλάνο του, όλοι μαζί οφείλουν από σήμερα να βρουν τον τρόπο να εναρμονιστεί το ταλέντο και η περίσσεια ατομική ποιότητα που υπάρχει με το ποιες είναι οι απαιτήσεις του σύγχρονου ποδοσφαίρου. Υλικό υπάρχει μπόλικο και έρχονται με φόρα και κάποιοι από πίσω. Στο χέρι του Γιοβάνοβιτς είναι να βρει την χημεία και τον ιδανικό συνδυασμό, ακόμη και αν χρειαστεί να πάρει κάποιες δύσκολες αποφάσεις αν κρίνω από την ατάκα που χρησιμοποίησε, κάνοντας λόγο για μια σοβαρή κουβέντα που πρέπει να κάνει με την Ομοσπονδία. Γνωρίζοντας πλέον και ο ίδιος ότι την επόμενη φορά δεν θα υπάρχουν άλλοθι και δικαιολογίες…