Ο Αρης πήρε μια νίκη που την χρειαζόταν, αλλά παράλληλα χρειάζεται και βελτίωση

Στα δικά μου μάτια τα δυο κολλητά εντός έδρας παιχνίδια που έχει ο Αρης, με Βόλο και Παναιτωλικό στην έδρα του στο ξεκίνημα του πρωταθλήματος, πάνε… πακέτο. Είναι ουσιαστικά το πρώτο και το δεύτερο ημίχρονο, παρότι μιλάμε για δυο αναμετρήσεις, χωρίς μάλιστα την παραμικρή άνεση έστω και για μια ισοπαλία. Επομένως το ότι ο Αρης βρήκε τον τρόπο να κάμψει την αντίσταση του Βόλου στην πρεμιέρα και δεν πάτησε την μπανανόφλουδα, είναι μια πρώτη επιτυχία. Μια πρώτη νίκη απέναντι στην αρνητική ενέργεια που υπάρχει συσσωρευμένη σε όλο τον οργανισμό και αποτυπώθηκε και απο τη χαμηλή προσέλευση του κόσμου. Μια ένεση ηρεμίας και τόνωσης της αυτοπεποίθησης και μια ευκαιρία να συνεχιστεί η δουλειά που φάνηκε και χθες (23/8), παρά τη νίκη, ότι χρειάζεται ο Αρης σε αρκετούς τομείς του παιχνιδιού του. Γίνεται όμως πάντα πιο εύκολο να διορθώσεις πράγματα, όταν έχεις λιγότερη πίεση στις πλάτες σου. 

Τείνω μάλιστα να συμφωνήσω ότι χθες, περνούσε σε δεύτερη μοίρα η εμφάνιση του Αρη. Σημασία είχε μόνο το αποτέλεσμα. Οχι ότι ήταν κακή η εμφάνιση της ομάδας του Ουζουνίδη. Συμπαθητική θα τη χαρακτήριζα. Οπως συμβαίνει με τις καινούργιες ομάδες, είχε διαστήματα που μας έδειξε τι μπορεί να κάνει στο γήπεδο, αλλά και διαστήματα που προβλημάτισε και είχε τα θεματάκια της. Γνωστά από τα ματς με την Αράζ που δεν λύνονται, όπως φαίνεται από τη μια μέρα στην άλλη, όπως οι αμυντικές μεταβάσεις της, η αδυναμία στις δεύτερες μπάλες, η χημεία μεταξύ των παικτών και το γεγονός ότι χωρίς ένα «εξάρι» ο Μόντσου αναγκάζεται να χαμηλώσει πολύ για να φτιάξει παιχνίδι. 

Ο Ουζουνίδης επέλεξε να ξεκινήσει με τον Γιένσεν πίσω από τον Λορέν Μορόν, προκειμένου να πάρει τα τρεξίματα του Φινλανδού και την πίεση που ζητάει στην πρώτη μπάλα, αφού ούτε ο Ισπανός αλλά ούτε και ο Πέρεθ είναι πιεστικοί. Δικαιώθηκε αφού ο Αρης θα μπορούσε να είχε κάνει λίγο πιο εύκολη τη ζωή του, αν σκόραρε στις τέσσερις καλές ευκαιρίες που έφτιαξε στο πρώτο ημίχρονο (στη μια ήταν πρωταγωνιστής ο Γιένσεν), αλλά, όπως και στο φιλικό με τον Αστέρα, ήταν άστοχος. Οπως θα μπορούσε να είχε βρεθεί πίσω στο σκορ στο 54΄ αν δεν έκανε τη σπουδαία διπλή επέμβαση ο Μάικιτς στα σουτ του Χουάνπι. Ισως η πιο κομβική στιγμή στον αγώνα, αφού αν εκεί γινόταν το 0-1 δεν είμαι καθόλου σίγουρος, με το βάρος που κουβαλάει το γκρουπ, ότι θα κατάφερνε να βγάλει αντίδραση. Οπως δεν κατάφερε να βγάλει αντίδραση ο Βόλος όταν… ξαφνικά, μέσα σε ένα τρίλεπτο βρέθηκε να χάνει με 0-2. Προσπάθησε να πατήσει την μπάλα, αλλά έπεσε πάνω στον καταπληκτικό χθες Φαμπιάνο που τα έκανε όλα σε άμυνα και επίθεση. Τη δουλειά που δεν έκαναν χθες οι μεσοεπιθετικοί, ανέλαβαν να την κάνουν οι δυο κεντρικοί αμυντικοί και ο Φρίντεκ. Μόνο που δεν θα συμβαίνει κάθε φορά αυτό και είναι αναγκαίο να μπουν στην εξίσωση αυτοί που είναι επιφορτισμένοι με αυτή τη δουλειά. Ο μέτριος χθες ο Μορόν (τουλάχιστον έδωσε την ασιστ στο πρώτο γκολ), ο φλύαρος Πέρεθ, ο συνήθως τσατσατσούλης στην τελική ενέργεια Ντιαντί. Ακόμη και ο Μορουτσάν, που μπήκε όταν το ματς είχε ουσιαστικά κριθεί δεν βοήθησε. 

Αρκετά βελτιωμένος ο Ράτσιτς αν και το πλήρες ρεπερτόριο του Σέρβου θα το δούμε μόλις αποκτηθεί ένα αμυντικό χαφ που θα τον απελευθερώσει. Εδειξε όμως ότι ως οκτάρι μπορεί να είναι χρήσιμος αφού βλέπει γήπεδο, απλώνει καλά το παιχνίδι και όταν χρειαστεί απειλεί κιόλας. Στους διακριθέντες ο Τεχέρο που μοιάζει στο ξεκίνημα να κλειδώνει τη θέση του δεξιού μπακ.

Στα ανησυχητικά, το συνεχιζόμενο κακό φεγγάρι του Χαμζά Μεντίλ που όχι μόνο δεν βοηθάει πλέον εκεί που θεωρητικά είναι καλός (στην επίθεση) αλλά εξελίσσεται και σε μαύρη τρύπα στην άμυνα. Ο Φρίντεκ προσφέρει μια παραπάνω σιγουριά και ίσως είναι η στιγμή που ο πάγκος μπορεί να λειτουργήσει ευεργετικά στον 27χρονο που χρειάζεται να καθαρίσει το μυαλό του. Ο Μάικιτς κέρδισε πόντους έναντι του Αθανασιάδη αλλά τόσο αυτός όσο και o Διούδης που είναι προ των πυλών, θα χρειαστούν χρόνο για να… μπουν στα παπούτσια του Κουέστα. 

Ο Ουζουνίδης, όχι άδικα χαρακτήρισε τη νίκη πολύ σημαντική, έχοντας να διαχειριστεί το ψυχολογικό βάρος του αποκλεισμού. Κάθε εβδομάδα δουλειάς είναι ένα λιθαράκι στο χτίσιμο της καινούργιας ομάδας που έχει στα χέρια του, αλλά ήδη από χθες το βράδυ γνωρίζει, ότι θα έχει κάνει μια…τρύπα στο νερό αν δεν ντουμπλάρει τις νίκες το άλλο Σάββατο κόντρα στον Παναιτωλικό.