Οι λόγοι για την εικόνα που έχει ο Τι Τζέι Σορτς μέχρι τώρα στον Παναθηναϊκό

Η πρώτη εβδομάδα της νέας σεζόν ξεκίνησε (με την Μπάγερν) και ολοκληρώθηκε (κόντρα στον ΠΑΟΚ) με νίκες στο «Telekom Center Athens» για τον Παναθηναϊκό.

Ενδιάμεσα, ωστόσο, υπήρχε η... wake up «σφαλιάρα» από την Μπαρτσελόνα, η οποία ανέδειξε όλα τα προβλήματα που πρέπει να αντιμετωπίσει η ομάδα του Εργκίν Αταμάν τη δεδομένη χρονική περίοδο. Προβλήματα που εντοπίστηκαν (και επισημάνθηκαν σε αυτή εδώ τη «γωνιά») και στα άλλα δύο παιχνίδια, στα οποία όμως έφτανε η ατομική ποιότητα των παικτών που διαθέτει το ρόστερ και κάποια ξεσπάσματα για να μην «στραβώσουν».

Από το βράδυ της Παρασκευής (3/10) μέχρι και σήμερα, όποιον φίλο, γνωστό ή συνάδελφο συναντώ, η πρώτη ερώτηση που ακούω έχει να κάνει με αυτά τα πρώτα δύο παιχνίδια του Παναθηναϊκού στην EuroLeague. Όχι σε ομαδικό επίπεδο, όμως. Εκεί -σχεδόν- όλοι αντιλαμβάνονται την προβληματική προετοιμασία λόγω EuroBasket και πως ακόμα χρειάζεται χρόνος. Η μεγαλύτερη ανησυχία τους εντοπίζεται στις εμφανίσεις του Τι Τζέι Σορτς.

Τι συμβαίνει με αυτόν; Γιατί δεν θυμίζει τον περσινό παίκτη; Υπάρχει κίνδυνος να εξελιχθεί σε νέο Λορέντζο Μπράουν; Αυτές είναι ερωτήσεις που μου έχουν γίνει δεκάδες φορές μέσα σε λίγα 24ωρα. Θεώρησα, λοιπόν, σωστό να επιχειρήσω να δώσω κάποιες απαντήσεις μέσα από αυτή εδώ τη «γωνιά», για να ηρεμήσει και ο κόσμος.

Οι προσδοκίες και η πρώτη εικόνα

Είναι αλήθεια πως η εικόνα του Αμερικανού γκαρντ δεν έχει καμία σχέση με όσα βλέπαμε τα προηγούμενα χρόνια. Και κυρίως με την περσινή σεζόν, όταν ο Σορτς έκανε το ντεμπούτο του στο υψηλότερο επίπεδο της EuroLeague με τη φανέλα της «σταχτοπούτας» Παρί. Ο 28χρονος (τα συμπληρώνει σε μερικές ημέρες) γκαρντ ήταν ο ηγέτης της γαλλικής ομάδας, στην εκπληκτική πορεία της μέχρι τα playoffs, όπου σταμάτησε πάνω στην μετέπειτα Πρωταθλήτρια Ευρώπης, Φενέρμπαχτσε.

Έκανε σεζόν MVP, ολοκληρώνοντας με 19 πόντους και 7.3 ασίστ σε περισσότερα από 27 λεπτά, κατά μέσο όρο ανά παιχνίδι, αλλά είχε μπροστά του τους εκπληκτικούς Κέντρικ Ναν και Σάσα Βεζένκοφ, με αποτέλεσμα να μείνει τρίτος στη σχετική ψηφοφορία. Θεωρήθηκε (και είναι) η καλύτερη μεταγραφή του καλοκαιριού, όχι μόνο από τον κόσμο, αλλά και από τους GM’s των αντίπαλων ομάδων, αλλά στα πρώτα δύο παιχνίδια του στην Ευρωλίγκα, οι αριθμοί και η εικόνα του Τι Τζέι Σορτς δεν θυμίζουν σε τίποτα τον παίκτη που θαυμάσαμε πέρυσι, αλλά και τα προηγούμενα χρόνια.

Κόντρα στην Μπάγερν αγωνίστηκε για 10:35 κι έμεινε στους μηδέν πόντους, με 0/3 δίποντα, 0/1 τρίποντο, 3 ασίστ, 0 ριμπάουντ, 0 κλεψίματα, 1 λάθος και κανένα φάουλ (ούτε υπέρ του, ούτε κατά του), συγκεντρώνοντας -2 στην αξιολόγησή του. Τρεις ημέρες αργότερα κόντρα στην Μπαρτσελόνα αγωνίστηκε για 11:21 και είχε 4 πόντους, με 1/3 δίποντα, 2/3 βολές, 1 ασίστ, 1 ριμπάουντ, 0 κλεψίματα, 2 λάθη, 2 κερδισμένα φάουλ κι ένα κατά του, συγκεντρώνοντας 2 βαθμούς αξιολόγησης.

Γιατί δεν θα γίνει... Μπράουν

Υπάρχει εξήγηση για αυτή την εικόνα και απόδοση; Φυσικά και ναι. Και ο λόγος δεν είναι μόνο ένας, αλλά μια σειρά από ξεχωριστά γεγονότα. Αρχικά, όλοι γνωρίζουν πως ο βραχύσωμος Αμερικανός άσος ταλαιπωρήθηκε για δύο εβδομάδες από μία βαριά ίωση. Χρειάστηκε να μείνει για κάποιες μέρες στο νοσοκομείο και να απέχει από κάθε σωματική άσκηση και δραστηριότητα όλο αυτό το διάστημα, καθώς απαγορεύεται από τους γιατρούς για τέτοιου είδους ιώσεις. Ο οργανισμός του εξασθένησε και πριν από το ματς με την Μπάγερν, είχε ουσιαστικά 3 προπονήσεις όλες κι όλες σε φουλ ρυθμούς.

Όχι μόνο ο Τι Τζέι Σορτς θα επηρεαζόταν, αλλά οποιοσδήποτε αθλητής στον κόσμο. Ειδικά αν το συνδυάσουμε με το γεγονός πως πρόκειται για έναν παίκτη που ήρθε σε ένα καινούριο περιβάλλον, έναν εντελώς διαφορετικό οργανισμό από αυτούς που είχε συνηθίσει να βρίσκεται στο παρελθόν, με νέες συνθήκες και νέους συμπαίκτες.

Ο Σορτς είχε συνηθίσει να είναι ο απόλυτος πρωταγωνιστής τόσο στην Παρί, όσο και στις προηγούμενες ομάδες που αγωνιζόταν. Ουσιαστικά στήνονταν γύρω από αυτόν, με τον ίδιο να έχει την… μπαγκέτα και να ορίζει τον ρυθμό. Τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά στον Παναθηναϊκό, καθώς πρόκειται για ένα σύνολο που ήδη είχε έναν εξαιρετικά ποιοτικό κορμό και παίκτες αστέρες, με τους οποίους πρέπει να «μοιράζεται» την μπάλα. Με πρώτο και καλύτερο τον Κέντρικ Ναν! Είναι μια συνθήκη στην οποία θα πρέπει να προσαρμοστεί και γι’ αυτό θα χρειαστεί χρόνο. Φυσιολογικά πράγματα δηλαδή…

Απλά, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι έχασε δύο εβδομάδες προπονήσεων, έχασε μαζί και την ευκαιρία να έχει 10-15 προπονήσεις και κάποια φιλικά ματς παραπάνω με τους νέους συμπαίκτες του και να μάθει καλύτερα μικρές λεπτομέρειες από τον τρόπο παιχνιδιού τους, αλλά και αυτοί για το δικό του ξεχωριστό στιλ.

Αυτή η χημεία που ξεκάθαρα λείπει θα χτιστεί βήμα-βήμα μέσα από τις… εργατοώρες στο παρκέ. Σιγά-σιγά θα βρεθούν οι γωνίες που προτιμά να του κάνουν σκριν οι ψηλοί, θα συντονιστεί με τις κινήσεις των συμπαικτών του στα plays του Εργκίν Αταμάν και θα αποδώσει σε πολύ υψηλότερο επίπεδο.

Προσωπικά δεν έχω την παραμικρή αμφιβολία για το αν ο Τι Τζέι Σορτς θα βρει τα πατήματά του. Σύντομα θα προσφέρει θέαμα και ουσία και σε καμία περίπτωση δεν θα εξελιχθεί η μεταγραφή του όπως αυτή του Λορέντζο Μπράουν την περασμένη σεζόν. Ο χρόνος γιατρεύει όλες τις πληγές, λέει ο θυμόσοφος λαός μας. Θα το κάνει και σε αυτή την περίπτωση…

ΥΓ.1 Ο Τζέριαν Γκραντ διανύει την τρίτη του σεζόν στον Παναθηναϊκό και λίγο-πολύ όλοι έχουν καταλάβει τον χαρακτήρα του. Είναι ο άνθρωπος που προτιμά να μιλάει στο παρκέ, παρά στις κάμερες και τους δημοσιογράφους. Προσέξτε -αν δεν το έχετε ήδη προσέξει- τις σύντομες απαντήσεις του στις ερωτήσεις που δέχεται. Με 10-15 λέξεις το πολύ. Για να βγει και να πάρει θέση με αυτόν τον τρόπο μετά τη διαιτησία στο ματς με την Μπαρτσελόνα, κάτι θα είδε παραπάνω από όσους είναι έξω από το παρκέ.

ΥΓ.2 Και δεν είναι ο μόνος για να τα λέμε όλα. Σε αυτή την πρώτη εβδομάδα υπήρχαν αρκετά φαλτσοσφυρίγματα σε διάφορα γήπεδα. Το επίπεδο της διαιτησίας είναι κάκιστο στην Ευρωλίγκα. Ο Σέιν Λάρκιν έκανε επίσης σχετική αναφορά για το παιχνίδι της Εφές με την Χάποελ. Ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς είπε με νόημα πως η EuroLeague δεν επιτρέπει σχετικές δηλώσεις, μετά το ματς της Παρτιζάν με την Αρμάνι, όπου σφυρίχθηκε σε κρίσιμο σημείο φάουλ υπέρ παίκτη που σκόνταψε μόνος του!

ΥΓ.3 Το παράδειγμα του Κώστα Σλούκα οφείλουν να ακολουθήσουν άπαντες στο ρόστερ των «πράσινων». Στα 35 του χρόνια, έχοντας στην πλάτη του ένα Ευρωμπάσκετ όπου πρωταγωνίστησε και μηδέν χρόνο ξεκούρασης, έδειξε να βγάζει περισσότερη ενέργεια από τους συμπαίκτες του. Απαράδεκτο να μην ακολουθούν όλοι σε αυτό το επίπεδο. Γιατί το να βγάζεις ενέργεια στο παρκέ, δεν έχει να κάνει με την έλλειψη χημείας και την ελλιπή προετοιμασία. Είναι προσωπικό ζήτημα.

ΥΓ.4 Ο Αλέξανδρος Σαμοντούροβ θα μας «αναγκάσει» να ασχοληθούμε εκτενέστερα μαζί του το επόμενο διάστημα και να μην περιοριζόμαστε σε ένα… υστερόγραφο. Έχει ξεπεράσει πλέον το στάδιο ενός υποσχόμενου και ταλαντούχου παίκτη. Είναι έτοιμος να σταθεί στο υψηλότερο επίπεδο και το δείχνει σε κάθε ευκαιρία που παίρνει.