Στο λεξικό του Β-Βall η λέξη team γράφεται με «I»

Επί τρία χρόνια δεν τα κατάφερνε. Με Σλούκα και χωρίς. Με Σάσα και χωρίς. Ως φαβορί, ως αουτσάιντερ. Θα ήταν εμφανής μικροπρέπεια να ισχυριστεί κάποιος ότι ο Ολυμπιακός έχει αποτύχει με όλους τους τρόπους σε Φάιναλ Φορ.

Ο Ολυμπιακός πέτυχε όλα τα προηγούμενα χρόνια με κάθε τρόπο, και στο τέλος έχασε. Δεν απέτυχε! Η μεγαλύτερη επιτυχία του κόουτς Μπαρτζώκα την τελευταία τριετία είναι ότι ώθησε κάποιους να πιστέψουν ότι απέτυχε. Αλλά ας μην ανοίξουμε αυτή τη συζήτηση.

Η δύναμη της ήττας έκανε πιο ισχυρό τον κόουτς του Ολυμπιακού όμως και η μεγαλύτερη αποτυχία του ανθρώπινου είδους είναι να μην μαθαίνει από λάθη και αστοχίες. Η έστω στο τέλος μία περιπέτειας με μη επιθυμητό αποτέλεσμα να μην δοκιμάζει κάτι διαφορετικό.

Ας μην επαναλάβουμε την ατάκα του Αϊνστάιν…

Ο Γιώργος Μπαρτζώκας όμως, έμαθε. Και το απέδειξε. Ο άνθρωπος που πίστεψε τόσο πολύ στην ισομέρεια του μπάσκετ, τη δικαιοσύνη, τις ίσες ευκαιρίες και ταυτόχρονα στη μεθοδολογία, τους κανόνες, τις συνήθειες, ήρθε η στιγμή που άλλαξε. Η κι αν δεν άλλαξε προσπάθησε να δοκιμάσει κάτι διαφορετικό.

Ο άνθρωπος που πίστεψε στη λέξη και την έννοια «Ομάδα» περισσότερο από κάθε άλλον, δε σταμάτησε να την αρνείται. Απλά, φέτος, αποφάσισε να αλλάξει την ορθογραφία της.

Κι αφού δοκίμασε ως team και δεν τα κατάφερε, αποφάσισε -και γιατί να δώσει λογαριασμό;- να ξαναγράψει την ίδια λέξη με διαφορετικά γράμματα…

ΤΙΜ!

Για να βρει από τη συνταγή του, το υλικό που έλειπε… Το «i»! Το «Εγώ» σε μία ομάδα. Χωρίς να διαταράξει ούτε τη σύσταση της, ούτε τη φυσιογνωμία της.

Στο Bartzokas Ball, που είδαμε να ξεδιπλώνεται στο δεύτερο ημίχρονο του αγώνα της Μαδρίτης, η λέξη ομάδα γράφεται με «I».

Και είναι η ίδια ακριβώς ομάδα. Με διαφορετικές συνισταμένες, προορισμό, στόχευση, μέθοδο.

Αυτό το «εγώ»  έφερε στον Ολυμπιακό, πρώτο απ’ όλους ο Εβάν Φουρνιέ. Ο Γάλλος τελείωσε στη Μαδρίτη, το γήπεδο στο οποίο λατρεύει να παίζει επειδή το 2014 έπαιξε για πρώτη φορά στην Εθνική ομάδα των Ανδρών της Γαλλίας και σημείωσαν μία τεράστια επιτυχία (χάλκινο μετάλλιο) αποκλείοντας το φαβορί, την Ισπανία στα προημιτελικά, με μία εμφάνιση που είναι επιτομή του μοντέρνου B(artzokas)-Ball…

Εκεί που όρο σύνολο έρχεται η στιγμή για να κάνει χώρο για τον εγωισμό. Τον καλώς εννοούμενο εγωισμό.

Στη Μαδρίτη χθες ο Ολυμπιακός παραλίγο να γίνει αυτόχειρας, αλλά ένα ασύλληπτο τρίποντο του Σάσα Βεζένκοφ κι ένα άστοχο από τον Αμπάλδε τσέκαραν τις βίζες για τον Άμπου Νταμπι.

Νωρίτερα, όμως, στην τρίτη περίοδο και μετά από το πρώτο ημίχρονο όπου ο Ολυμπιακός έπρεπε να σταυροκοπιέται που ήταν πίσω μόνο με πέντε πόντους το Team έγινε ΤΙΜ χωρίς να αλλοιώνεται κανένα από τα χαρακτηριστικά.

Ο Φουρνιέ είναι ο κατεξοχήν παίκτης που κάνει κατάχρηση της ντρίμπλας και πολλές φορές κατηγορείται για αυτό. Και δικαίως.

Εντούτοις δεν έχει τόση σημασία πόσες Ντρίμπλες κάνεις, αλλά πως τις χρησιμοποιείς.

Πάμε να δούμε τους αριθμούς της τρίτης περιόδου, όπου ο Ολυμπιακός θυμήθηκε και το B-Ball, αλλά και τη σημασία της προσωπικότητας…

Σε 14 κατοχές στο μισό γήπεδο (όχι transition), ο Ολυμπιακός είχε 75 ντρίμπλες και 44 πάσες, που μας κάνει 5.3 Ντρίμπλες ανά επίθεση και 3.1 πάσες.

Στις επιθέσεις δε που ο Ολυμπιακός ευστόχησε οι αριθμοί ήταν 5.3 για 3.1 πάσες.

Αυτό που δεν προκύπτει από τους αριθμούς είναι το εξής: Οι παίκτες που πατούσαν στο παρκέ, όταν χρησιμοποίησαν ντρίμπλα, το έκαναν, έπειτα από καλό passing game, για να επιτεθούν! Για να τελειώσουν τη φάση διαπιστώνοντας ότι ήρθε η ώρα να το κάνουν. Και κυρίως ο Φουρνιέ.

Στην τέταρτη περίοδο, ο Ολυμπιακός προηγήθηκε με 15 πόντους (σε αυτό το διάστημα οι αριθμοί ήταν 3.5 Ντρίμπλες για 1.9 πάσες)… Τι συνέβη στα 5 λεπτά που απέμεναν. Ο Ολυμπιακός άρχισε να ντριμπλάρει πάρα, μα πάρα πολύ, και ξέχασε να πασάρει.

Στις επόμενες 14 κατοχές που ακολούθησαν μέχρι το τέλος του αγώνα, απέναντι σε set άμυνα, ο Ολυμπιακός είχε 6 ντρίμπλες για 2.1 πάσες…

Το λες και ηρωικό! Ήταν; Ναι! Γιατί οι Ντρίμπλες που γίνονταν και μάλιστα πολλές φορές χωρίς να αλλάξει ούτε μία πάσα, ή άλλες φορές με τον Γκος ή τον Φουρνιέ και τον Βιλντόσα να το παρακάνουν, δεν απέφεραν κανέναν απολύτως αβαντάζ…

Κι έτσι, μαζί φυσικά με τα λάθη απέναντι στο press των Ισπανών, στο τελικό σουτ του Αμπάλδε.

Εν κατακλείδι, είτε το Team γράφεται όπως το χρησιμοποίησε κάποια στιγμή ο Τζον Γούντεν, είτε με “i” όπως (αποδέχτηκε να) το γράφει ο Γιώργος Μπαρτζώκας φέτος, σημασία έχει η ισορροπία. Η ισορροπία του «Ι» με το «we»! Aν ο Ολυμπιακός τα καταφέρε, θα έχει πάρα πολλές πιθανότητες να γυρίσει από το Αμπου Ντάμπι με το αντικείμενο του πόθου του.