Ο Θανάσης Αντετοκούνμπο στο Athletiko: «Τι άλλο μπορεί να θέλεις;»

Ακόμα κι αν δεν υπήρχε, όπως είχε γράψει ο Νίκος Παπαδογιάννης πριν από μερικά χρόνια για κάτι άλλο, θα έπρεπε να τον εφεύρουμε. Δεν έχει σημασία αν θα παίξει 5 ή 35 λεπτά, ούτε καν αν είναι στο τελικό ρόστερ. Όπως είπε και στον Χάρη Σταύρου… «Εδώ είχα την μπότα στο πόδι μου και ήμουν εκεί, με ρωτάς αν θα ήθελα να είμαι στην Κύπρο έστω κι εκτός 12άδας;».

Ο Θανάσης Αντετοκούνμπο είναι one of a kind. Σε κάποιους αρέσει, σε κάποιους άλλους όχι. Αυτό που έχει κερδίσει και δεν μπορεί να το πάρει κάνείς απο αυτόν πια, όσα χρόνια κι αν περάσουν, είναι ότι κόντρα σε οποιαδήποτε συνθήκη, ακόμα κι αν Θεοί και δαίμονες προσπαθήσουν να τον εμποδίσουν, η ενέργεια και που θα καταθέσει σε ένα κοινωνικό σύνολο (εν προκειμένω μία ομάδα μπάσκετ) είναι ανεξίτηλη και ανεκτίμητη επίσης.

Αυτό που επίσης δεν μπορεί να του αφαιρέσει κανείς είναι ότι πρόκειται για έναν από τους καλύτερους game changers παίκτες, που έχουν εμφανιστεί ποτέ τα τελευταία χρόνια. Αν είχε αποφασίσει να παίξει στην Ευρώπη, οι ομάδες θα του πρόσφεραν σημαντικά συμβόλαια μόνο και μόνο για αυτή την αρετή του. Που δεν είναι ταλέντο. Δεν είναι κάτι που το καλλιέργησε. Είναι …αυτός ο ίδιος. Ο εαυτός του. Και για να είσαι ο εαυτός σου δε χρειάζεται να κάνεις την παραμικρή προσπάθεια.

Ο μεγάλος αδελφός Αντετοκούνμπο δεν ήταν στην αρχική κλήση του Βασίλη Σπανούλη, προερχόμενος από ένα πολύ σοβαρό τραυματισμό στον αχίλλειο τένοντα. Πήρε όμως τη θέση του Νεοκλή Αβδάλα που έπρεπε να ταξιδέψει στο V-Tech. Και είτε είναι στο ρόστερ, είτε όχι, το γεγονός ότι βρίσκεται εκεί, πηγή ενέργειας για όλους, είναι ένα πραγματικό σημαντικό όφελος. Πολύ περισσότερο από τη στιγμή που δεν τον ενόχλησε καν το γεγονός ότι δε βρέθηκε στην αρχική κλήση…

«Αλήθεια, δε σε ενόχλησε καθόλου;» ήταν το πρώτο ερώτημα…

«Αντικειμενικά; Εεεεε (χάσμα)… Αυτό δεν εξαρτάται από μένα. Αν κάτι εξαρτάται από μένα και δεν γίνει, τότε στεναχωριέμαι λίγο. Αλλά αυτό δεν είχε να κάνει με κάτι τέτοιο... Δεν εξαρτάται από μένα. Αλλά αυτό που εξαρτάται από μένα είναι πως θα απαντήσω όταν μου πούνε “έλα”. Αυτό είναι που εξαρτάται μόνο από μένα. Και τότε θα πω: "Είμαι εδώ κόουτς. Ό,τι μου πεις θα κάνω. Ηρθα να βοηθήσω».

Και τότε ήρθε η επόμενη ερώτηση που αφορά στο οποιοδήποτε κίνητρο μπορεί να του δημιουργήσει η αρχική τοποθέτηση του κόουτς Σπανούλη να μην τον εντάξει στα αρχικά πλάνα του…

«Όχι ρε» απάντησε με αξιοθαύμαστο αυθορμητισμό και ανεπιτήδευτη γλώσσα.

«Δεν το χρησιμοποιώ σαν κίνητρο. Γιατί πλέον, όλο είναι ένα κίνητρο για εμένα. Πλέον είναι μέσα στο DNA μου. Είμαι τόσο πειθαρχημένος που …απλά ξυπνάω. Απλά ξυπνάω και θέλω να χτυπηθώ, θέλω να βουτήξω. Θέλω να πηδήξω, να μπω στη φάση. Θέλω να παίξω άμυνα. Θέλω να βγάλω ενέργεια. Θέλω να τα κάνω όλα αυτά. Ίσα ίσα. Αν κάποιος μου πει κάτι (για να μου προκαλέσει κίνητρο), τότε εκεί σφίγγομαι. Και σκέφτομαι ότι μου το λέει για να τσιμπήσω».

Ο Θανάσης χτύπησε στον αχίλλειο τον Μάιο του προηγούμενου έτους (2024) και σχεδόν ένα χρόνο μετά, μέσα από το Thanalyssis, το pod που τρέχει στον digital κόσμο, ανακοίνωσε στο τέλος Μάιου του 2025, ότι… “Είμαι πια καλά κι επιστρέφω”.

Οι μήνες που πέρασαν για οποιονδήποτε αθλητή θα είχε φώτα και σκοτάδια. Ελπίδα και …απέλπιδα. Για τον ίδιο ήταν απλά …;ένα process, μία διαδικασία και μία ευκαιρία να στείλει βαθύ και φωναχτό μήνυμα στα αδέλφια του…

“Προσπάθησα να δουλέψω πάρα πολύ. Δούλεψα πάρα πολύ γιατί το δικό μου παιχνίδι δεν είναι shooting, ή να βγαίνω από τα σκριν. Εγώ πρέπει να μπω σε κάθε φάση. Έπρεπε να μπορέσω να επιστρέψω αθλητικά. Να δουλέψω πάρα, μα πάρα πολύ. Και για τον τένοντα μου και για το κορμί μου. Το μόνο που σκεφτόμουν είναι ότι είμαι παράδειγμα προς τα αδέλφια μου. Και… Ξέρεις, έχω ρίξει τόση δουλειά που… ελπίζω να σταματήσω, όταν θέλω να σταματήσω. Και να μην με σταματήσει τίποτα άλλο. Τα έχω δώσει όλα. Και συνεχίζω να το δίνω όλα”.

- Άρα δεν πέρασε ποτέ από το μυαλό σου να σταματήσεις…

«Όχι ρε. Α, κοίτα. Τι εννοείς να κάνω κάτι άλλο ας πούμε;»

- Ναι…

«Κοίτα, σίγουρα όταν κάποια στιγμή σταματήσω δεν θα είμαι από αυτούς τους τύπους που δεν θα ξέρω ποιο θα είναι το επόμενο κεφάλαιο. Θα το ξέρεις ήδη. Σίγουρα θα το ξέρεις. Αλλά δεν το σκέφτηκα καθόλου να σταματήσω. Αυτό που μου πέρασε από το μυαλό ήταν ότι είναι απλά μια δυσκολία που θα δείξω σε αυτούς που με αγαπάνε, πόσο σκληροτράχηλος είμαι και πόσο μπορώ όλο αυτό να το ξεπεράσω θετικά. Και να γίνει ένα παράδειγμα για άλλους».

Ορισμένες ερωτήσεις είναι δύσκολες. Όχι να τις ξεστομίσεις, αλλά να τις εκφράσεις. Και πρέπει να βρεις τεχνάσματα, παιχνιδίσματα προκειμένου να ακουστεί ενδιαφέρουσα και όχι …βαρετή. Όχι ακόμα μία ίδια.

Τον κάλεσα να απαντήσει στον εαυτό του… Να τον δει απέναντι του και να τον ακούσει να λέει… «Όλα καλά, αλλά μετάλλιο με την εθνική; Θα πάρεις; Θα πάρουμε;»…

“Δεν ξέρω αν θα είχα λόγια (να απαντήσω) αν μου έλεγε κάτι τέτοιο. Το μόνο που θα σκεφτόμουν είναι το πώς. Ποιον αντιμετωπίσαμε, πως το αντιμετωπίσαμε. Και ποιο ήταν το mental process μέχρι να φτάσουμε εκεί. Ακόμα και το χρόνο που πήραμε το πρωτάθλημα στο NBA, το μόνο που κάνω replay στο κεφάλι μου είναι το τι περάσαμε. Σκέφτομαι τον πρώτο γύρο με τους Miami Heat, το …Νέμεσις, επειδή είχαμε χάσει την προηγούμενη χρονιά.

Στον επόμενο γύρο με τους Νετς. Δεν ξέρω αν υπήρχε ποτέ καλύτερη ομάδα. Από Kyrie, Durant και Harden. Και τους πάμε εμείς στο Game 7 για να τους κερδίσουμε μέσα στην Νέα Υόρκη.

Μετά τους Hawks, ο Γιάννης τραυματίας. Αυτό που σκέφτομαι είναι το πόσο δυνατός πρέπει να είσαι πνευματικά».

Και τι λες; Αυτή η ομάδα η Εθνική, είναι δυνατή πνευματικά;

«Εγώ το πιστεύω. Ξεκινάει από το προπονητή και ο προπονητής μας είναι πολύ δυνατός. Από εκεί ξεκινούν τα πάντα. Και από τους αρχηγούς μας, τα παιδιά είναι σχεδόν όλοι εδώ πέρα. Και αυτοί που είναι εδώ πέρα έχουν δηλώσει πανέτοιμοι να τα δώσουν όλα.

Οπότε, τι άλλο μπορεί να θέλεις».

Σε αυτή την ερώτηση, εγώ ως δημοσιογράφος, δεν είχα απάντηση…