Το καλοκαίρι των αλλαγών για τον Άρη γεννά επιτέλους προσδοκίες

Το φετινό καλοκαίρι για τον Άρη δεν θυμίζει σε τίποτα τα προηγούμενα. Τουλάχιστον όχι κάποιο από τα πιο πρόσφατα, που σημαδεύτηκαν από στασιμότητα, αβεβαιότητα και αρκετές δόσεις εσωστρέφειας. Πλέον, πνέει ένας, συγκρατημένος μεν αλλά σαφώς αισθητός, άνεμος αισιοδοξίας. Σε κάθε έκφανση του κιτρινόμαυρου φάσματος — από τον Α.Σ. και την ΚΑΕ μέχρι και την ΠΑΕ που επιστρέφει μετά από ένα χρόνο απουσίας στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις.

Στον Ερασιτέχνη, η ανανέωση της θητείας και η είσοδος πέντε νέων μελών στο Δ.Σ. φέρνει μια φρέσκια πνοή. Ιδιαίτερα σημαντική είναι η συμμετοχή του Αβραάμ (Άκη) Τοσουνίδη, ενός ανθρώπου με εμπειρία στο μάνατζμεντ και στο επιχειρείν, που δεν υπόσχεται θαύματα, αλλά σίγουρα μπορεί να προσφέρει πιο σύγχρονες και αποτελεσματικές λύσεις. Η συμβολή του αναμένεται ουσιαστική, αρκεί να προχωρήσει και η αναγκαία ρύθμιση με το Δημόσιο, ώστε ο σύλλογος να αποκτήσει σταθερότητα και να αφήσει πίσω του τις συνεχείς αναταράξεις. Σε αυτό το σημείο θα κριθεί και σε μεγάλο βαθμό σχέση του Άρη, με την πολιτεία. Και το αφήνουμε προς το παρόν εδώ το συγκεκριμένο θέμα, ελπίζοντας ότι δεν θα χρειαστεί να το ξαναπιάσουμε, διότι αν το ξαναπιάσουμε ουσιαστικά θα έχει σαλπίσει μάχη μέχρι εσχάτων απέναντι στον εμπαιγμό και την κοροϊδία.

Στην ΚΑΕ, το τοτέμ του συλλόγου, κάτι πολύ ενδιαφέρον φαίνεται να κυοφορείται. Δεν θα μιλήσουμε για «βόμβα», γιατί τέτοιοι όροι έχουν κουράσει και πλέον δημιουργούν αποστροφή στον κόσμο του Άρη. Όμως όλα δείχνουν ότι πλησιάζει μια ιδιαίτερα ευχάριστη εξέλιξη. Ο τρόπος με τον οποίο κινείται ο αμερικανικός επενδυτικός όμιλος αποπνέει επαγγελματισμό, σοβαρότητα και απόλυτη εχεμύθεια. Αν έστω και τα μισά απ’ όσα έχουν διαρρεύσει υλοποιηθούν, τότε ο Άρης θα μπορούσε σύντομα να απαλλαγεί από το βραχνά των τριών εκατομμυρίων χρεών και να ξεκινήσει μια νέα εποχή. Με λιγότερα βάρη, περισσότερες φιλοδοξίες και στόχο την επανάκτηση της θέσης του στον μπασκετικό χάρτη. Μέχρι τις επίσημες ανακοινώσεις, λίγη ακόμη υπομονή και… χαμηλά η μπάλα.

Στο ποδόσφαιρο, αν και δεν είχαμε –τουλάχιστον μέχρι στιγμής– κάποια σαρωτική αλλαγή, υπάρχουν κινήσεις που αφήνουν υποσχέσεις για μια πιο συνειδητή και στρατηγική προσέγγιση. Δεν μιλάμε για θεαματικές ανατροπές, αλλά για μικρά και ουσιαστικά βήματα που ίσως αποτελέσουν το θεμέλιο για κάτι διαφορετικό. Αν αυτές οι κινήσεις εξελιχθούν σωστά, μπορεί να συνιστούν την απαρχή μιας βαθύτερης μεταμόρφωσης.

Η πλέον εμβληματική κίνηση του καλοκαιριού είναι, αναμφίβολα, η πρόσληψη τεχνικού διευθυντή απευθείας από τη LaLiga — μια αγορά που δεν φημίζεται για «εύκολες» ή συμβατικές επιλογές. Ο 46χρονος Ισπανός φέρνει μαζί του όχι μόνο ένα διαφορετικό μοντέλο λειτουργίας, αλλά και μια τεχνοκρατική φιλοσοφία που σπανίζει διαχρονικά στον ελληνικό ποδοσφαιρικό μικρόκοσμο. Η επιλογή αυτή χαιρετίστηκε με ενθουσιασμό από τους φίλους του club, αφού υποδηλώνει ότι επιτέλους επιχειρείται μια πιο ευρωπαϊκή, επαγγελματική δομή.

Ωστόσο, ο δρόμος δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα. Όσο ικανός κι αν είναι ο νέος τεχνικός διευθυντής, η επιτυχία του θα εξαρτηθεί σε μεγάλο βαθμό από το αν του παραχωρηθεί ο απαραίτητος χώρος και τα εφόδια για να εφαρμόσει το πλάνο του. Χρειάζεται στήριξη, υπομονή και σταθερότητα, όχι αποσπασματικές κινήσεις ή υπερβολική πίεση για άμεσα αποτελέσματα. Το καλό είναι ότι φέτος, σε ένα καλοκαίρι που προμηνύεται γεμάτο μεταγραφικές κινήσεις, θα έχουμε την ευκαιρία να δούμε σύντομα ένα πρώτο αποτύπωμα της δουλειάς του. Θα πάρουμε, όπως λένε και οι ίδιοι οι τεχνοκράτες, ένα χρήσιμο… feedback.

Στο πλευρό του θα έχει έναν από τους πιο έμπειρους και νηφάλιους Έλληνες προπονητές, τον Μαρίνο Ουζουνίδη. Η μεταξύ τους συνεργασία, αν αποδειχθεί λειτουργική και βασιστεί στον αλληλοσεβασμό, μπορεί να εξελιχθεί σε ένα ισχυρό δίδυμο καθοδήγησης. Το μεγάλο στοίχημα για τους δυο τους είναι σαφές και δύσκολο: να οδηγήσουν τον Άρη στους ομίλους του Conference League, ένα επίτευγμα που, στις παρούσες συνθήκες, φαντάζει εξαιρετικά απαιτητικό. Η πρόκριση στη League Phase, πέρα από το αγωνιστικό της βάρος, θα λειτουργούσε και ως τεκμήριο σοβαρότητας, προγραμματισμού και συνέπειας.

Το σημαντικότερο όλων όμως είναι ο ρόλος του ανθρώπου που κρατά τα ηνία της ΠΑΕ, του Θεόδωρου Καρυπίδη. Η δημόσια παραδοχή του, κατά την πρόσφατη συνέντευξη τύπου, ότι έχει μάθει από τα λάθη του, ήταν ένα σημαντικό μήνυμα. Όμως, τα λόγια έχουν αξία μόνο όταν συνοδεύονται από αντίστοιχες πράξεις. Αν λοιπόν η διάθεσή του για αλλαγή συνδυαστεί με έμπρακτη στήριξη τόσο προς τον τεχνικό διευθυντή όσο και προς τον προπονητή, και με απαραίτητο σύμμαχο την τύχη που φέτος η προσδοκία είναι να μην μας γυρίσει την πλάτη για μία ακόμη φορά, ίσως δούμε έναν διαφορετικό Άρη, πιο οργανωμένο, πιο μεστό και, πάνω απ’ όλα, πιο αξιόπιστο ποδοσφαιρικά.

ΥΓ. Το ότι οι φίλοι του ΠΑΟΚ μοιάζει να έχουν μεγαλύτερο άγχος (μπορεί και φόβο) για τις κυοφορούμενες αλλαγές στο μπάσκετ του Άρη, από τους φίλους των κιτρινόμαυρων, δείχνει για πολλοστή φορά πόσο επηρεάζεται ο ένας από την ευημερία ή απαξίωση του άλλου και αντίστροφα. Και φυσικά το πόσο φαιδρό είναι το αφήγημα που πήγαν να περάσουν κάποιοι στην πόλη περί μιας ομάδας...